ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีพเนจร]

ณ ดินแดนอ้างว้างกลางป่าเปลี่ยว
ราชาเดี่ยวจอมมารทะยานฟ้า
ถือเป็นหนึ่งในเรื่องของกามา
ชอบโหยหาหญิงเสพกามา

มีหญิงหนึ่งมิมีชายคนรัก
แสนช้ำนักมิมีรักจากทิศา
ยังป่าวเปลี่ยวเดียวดายในกายา
เมื่อไหร่หนาชายคนรักข้าจะมี

มีหนึ่งหนุ่มเฝ้ารักสาวเปลี่ยวเหงา
ยังคอยเฝ้ารักห่างๆจากตรงนี้
ตรงๆที่เธอนั้นมิใยดี
เพราะข้านี้เพียงชายจนไร้ราคา

มาวันหนึ่งมารร้ายสั่งทหาร
ไประรานหาสาวทั่วทิศา
เป็นกรรมเวรหรือโชคให้นำพา
ให้สาวข้าโดนจับไปแสนไกล

เพียงได้ยินเรื่องราวพาเลือดเดือด
ข้าจะเชือดจอมมารเหมือนดั่งไก่
ข้าจะตามคนข้ารักในแดนไกล
ข้าอย่าได้ห้ามปรามแม้หวังดี

จึงติดตามหานางยังวังมาร
อกสะท้านวังช่างใหญ่กระไรนี่
ให้หัวคิดอาจเจอกลวิธี
เผื่อจะมีทางเข้าช่วยน้องนาง



[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

ข้ามาหารักข้าที่เจ้าพราก
ทำให้จากสุดสายตาข้าแลเหลียว
ทำให้ข้าต้องทนอยู่ช้ำคนเดียว
ช่างเปล่าเปลี่ยวแสนช้ำระกำอุรา

ข้ามาเพื่อขอนางของข้ากลับ
ที่เจ้าจับคิดทำให้ไร้ค่า
ข้าขอเถอะจอมมารแห่งแดนฟ้า
เพียงกัลยาคนเดียวของหัวใจ

อย่าได้ทำเรื่องเลวต่อไปอีก
ขอท่านหลีกเปิดทางรักสดใส
ขอน้องนางข้าที่ข้ารักให้กลับไป
ข้าจะใช้ชีวิตทดแทนเอง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

กำเนิดมาร
---------
เหนือฟ้ายังมีนภากาศ
เมฆาดาดเหนือไปสุริศรี
เหนือกว่านั้นยังมีอเวจี
อันเป็นที่สิงสถิตดวงจิตมาร

ก่อกำเนิดจากรากเง่าเดียรถี
สิ่งอับปรีจังไรทั่วไพศาล
ด้วยพระเวศแห่งมนตราพยามาร
กำเนิดร่างเป็นอสูรมูลจังไร

เพราะครั้งหนึ่งเคยเป็นเทพเสพความสุข
นฤทุกข์สิ่งอันใดไม่หวั่นไหว
เที่ยวเสพสมกับมวลเทพเทวาลัย
อีกทั้งหมายถึงมนุษย์สุดแดนดิน

เที่ยวพจรในกามาสุทาสวาท
เหินวิลาศทั่วทุกแคว้นดินแดนถิ่น
ลูกเขาเมียใครไม่เยือนยิน
ทุรศิลในกามาน่าเศร้าใจ

เพราะกรรมชั่วมั่วร้ายที่ได้สร้าง
ทั่วเขตขามเกิดศึกระทึกไหว
มนุษย์เทพห่ำหั่นกันบรรลัย
ทั่วเขตแคว้นแดนไกลคล้ายพระเพลิง

ถึงขั้นองค์พระสัมมาสัมพุทธะ
ทรงสุดจะนิ่งดูได้ไม่ห่างเหิน
ใช้พระขรรธรรมมะจิตพิชิตเพลิง
แล้วอัญเชิญมาขังไว้ในอเวจี

ชีวิตดั่งน้ำค้างหาว กรรมสิ้น เวรหมด ใจหลุดพ้น

มาภพนี้ เป็นอะไร ล่ะพ่อคุณ
หรือยังวุ่น สับสน ค้นหาร่าง
จะเทพ-มาร มนุษย์ ขอกระจ่าง
เพียงหนึ่งทาง ต้องห้าม พุทธองค์

ได้ถามไป ในตอน บุกสวรรค์
ว่าใครกัน โปรดแจ้ง เจตจํานงค์
แต่ก็ไม่ ได้ตอบ ตามประสงค์
จึงงวยงง ว่าอยู่ ยังฝ่ายใด

ที่ต้องถาม มิใช่ จะคอยขัด
หรือมาวัด วิชา จงเข้าใจ
แต่ได้อ่าน บทกลอน ที่ขานไข
ว่าทําไม พุทธองค์ ทรงด่าทอ

ครั้นจะเป็น มนุษย์ ก็ไม่ใช่
จะเทพไท้ บารมี ก็ไม่พอ
หรือเป็นหมู่ เหล่ามาร พึ่งเกิดก่อ
อยากจะขอ คําแจง ให้แจ้งใจ
 

อย่าพึ่งหมั่นใส้นะคะ เพลงจาได้ทามตัวถูกเด๋วเกิดมารบฝ่ายเด่วกัน จะถูกครหาได้ อิอิ

[จิ๊กโก๋พม่า]

กะจะอยู่อย่างชายที่ไร้รัก                 ที่อกหักจากศึกบนฟากฟ้า
เทพสวรรค์และเหล่าเทวดา             ได้ตีตราขึ้นบัญชีฆาตกร
เลยต้องไปเป็นโจรบนภูเขา               แต่เรื่องเก่ายังตามมาหลอกหลอน
โอ้ชีวิตเปรียบเป็นเช่นละคร              มันเป็นตอนที่ขุนโจรหลั่งน้ำตา

มาวันนี้ได้เกิดศึกขึ้นครั้งใหญ่            อุบัติให้ผู้คนต้องเข่นฆ่า
เดือดร้อนถึงสวรรค์บนชั้นฟ้า            ต้องลงมาทำศึกอเวจี
มารดินหญ้าชั่งกล้าและกำแหง          อวดฤทธิ์แรงเกินใครในทีนี้
พรั่งพร้อมด้วยทัพนรกอเวจี              อีกภูตผีปีศาจน่าหวาดกลัว

มหาโจรถือดาบลงจากเขา                 มารดินเจ้าข้านี้จะหมายหัว
ขอต่อกรด้วยใจใช่เกรงกลัว              ขอตัดหัวของเจ้าเสียบประจาน
แล้วเดินแห่รอนแร่ไปทั่วเมือง           ให้ลือเลื่องว่ามารถูกประหาร
ด้วยฝีมือมหาโจรคนสำราญ             เป็นตำนานชื่อว่า Harakere...

[เพลงผ้า]

กำเนิดมาร
---------
เหนือฟ้ายังมีนภากาศ
เมฆาดาดเหนือไปสุริศรี
เหนือกว่านั้นยังมีอเวจี
อันเป็นที่สิงสถิตดวงจิตมาร

ก่อกำเนิดจากรากเง่าเดียรถี
สิ่งอับปรีจังไรทั่วไพศาล
ด้วยพระเวศแห่งมนตราพยามาร
กำเนิดร่างเป็นอสูรมูลจังไร

เพราะครั้งหนึ่งเคยเป็นเทพเสพความสุข
นฤทุกข์สิ่งอันใดไม่หวั่นไหว
เที่ยวเสพสมกับมวลเทพเทวาลัย
อีกทั้งหมายถึงมนุษย์สุดแดนดิน

เที่ยวพจรในกามาสุทาสวาท
เหินวิลาศทั่วทุกแคว้นดินแดนถิ่น
ลูกเขาเมียใครไม่เยือนยิน
ทุรศิลในกามาน่าเศร้าใจ

เพราะกรรมชั่วมั่วร้ายที่ได้สร้าง
ทั่วเขตขามเกิดศึกระทึกไหว
มนุษย์เทพห่ำหั่นกันบรรลัย
ทั่วเขตแคว้นแดนไกลคล้ายพระเพลิง

ถึงขั้นองค์พระสัมมาสัมพุทธะ
ทรงสุดจะนิ่งดูได้ไม่ห่างเหิน
ใช้พระขรรธรรมมะจิตพิชิตเพลิง
แล้วอัญเชิญมาขังไว้ในอเวจี

ชีวิตดั่งน้ำค้างหาว กรรมสิ้น เวรหมด ใจหลุดพ้น

มาภพนี้ เป็นอะไร ล่ะพ่อคุณ
หรือยังวุ่น สับสน ค้นหาร่าง
จะเทพ-มาร มนุษย์ ขอกระจ่าง
เพียงหนึ่งทาง ต้องห้าม พุทธองค์

ได้ถามไป ในตอน บุกสวรรค์
ว่าใครกัน โปรดแจ้ง เจตจํานงค์
แต่ก็ไม่ ได้ตอบ ตามประสงค์
จึงงวยงง ว่าอยู่ ยังฝ่ายใด

ที่ต้องถาม มิใช่ จะคอยขัด
หรือมาวัด วิชา จงเข้าใจ
แต่ได้อ่าน บทกลอน ที่ขานไข
ว่าทําไม พุทธองค์ ทรงด่าทอ

ครั้นจะเป็น มนุษย์ ก็ไม่ใช่
จะเทพไท้ บารมี ก็ไม่พอ
หรือเป็นหมู่ เหล่ามาร พึ่งเกิดก่อ
อยากจะขอ คําแจง ให้แจ้งใจ
 

อย่าพึ่งหมั่นใส้นะคะ เพลงจาได้ทามตัวถูกเด๋วเกิดมารบฝ่ายเด่วกัน จะถูกครหาได้ อิอิ

ฟังเทวีเอ่ยคดีวจีแจ้ว
ที่สุดแล้วแห่งความรักเสน่หา
เอื่อนเอ่ยโอชยามแย้มยิ้มพิมนภา
อีกวาจาแสนไพเราะเสนาะทรวง

มาเอ่ยอ้างถามเราชั่งเขลานัก
ไม่รู้จักหรือกระไรใครบวงสรวง
ใครที่สร้างเหล่ามวลเทพหมู่ทั้งมวล
อีกโลกล้วนน้ำมือเราชั่งเขลาจัง

จะมีหรือนั่นกระไรองค์พุทธะ
เป็นสัจจะท่านดับไปในสารสัง
ไม่มีขันท์อื่นอีกใดอนิจจัง
เพราะดับขันท์ปรินิพพานเชิญ

ที่เจ้าเห็นสิ่งนั้นเป็นเช่นพระเวช
ที่ได้เสพรวมกันโลกสรรเสริญ
เป็นอุบายแห่งพระธรรมรวมกันเชิญ
ให้เถลิงกัปใหม่ทำลายความ

เพราะพระธรรมนั้นเสื่อมซามถึงที่สุด
จึงเป็นจุดของวิบัติโลกทั้งสาม
เทพมนุษย์เดรฉานร่วมเสพกาม
สิ้นสุดยามอสงไขยบัลลัยกัลย์

เหนือสามโลกนั้นเป็นใครเจ้าจักรู้
หากเจ้าดูเข้าไปในกายนั่น
เจ้าจะเห็นมืดสว่างเพียรสับกัน
ณ ที่นั้นคือที่อยู่จงรู้แจง

ชีวิตดั่งน้ำค้างหาว กรรมสิ้น เวรหมด ใจหลุดพ้น

ที่เอื้อนเอ่ย เปรยถาม ความเหมาะสม
หาใช่จม ในปรัก ของโง่เขลา
เพราะแลเห็น สั่งสอนเยี่ยง พุทธเจ้า
แต่ในเงา คือองค์ คุลีมาล

เรื่องพระธรรม คําสอน เราก็ซึ้ง
แม้ไม่ถึง เนื้อแท้ ในแก่นสาร
แต่พอรู้ วิสัย ใจพวกมาร
ที่คอยผ่าน อาศัย ในร่างบุญ

เพราะได้เห็น ภาษา ที่กักขระ
ไม่ลดละ ร้างลา พาทัพหนุน
ความสงสัย ที่มี อยู่เป็นทุน
ว่าพ่อคุณ เป็นใคร ในศึกนี้

ไม่ต้องอ้าง อิงแอบ แบบพระธรรม
อย่าล่วงลํ้า นําองค์ มาหมองศรี
อยากจะฝาก ไว้ใน หนึ่งข้อนี้
ว่าคนดี ไม่สบท รดตัวเอง

[กวีพเนจร]

ขอเถอะครับอย่าเอาองค์พุทธะ
ผู้ตัดละกิเลสเศร้าหมองศรี
อย่าเอาพระองค์ผู้ตัดสิ้นกลิ่นราคี
เดี๋ยวกลอนนี้จะต้องจบก่อนถึงกาล

ผมขอร้องนะพี่เพลงผ้า
อีกคนหนาคือสิริอีกคนนี้
เดี๋ยวก็โดนธรรมะพี่รัศมีฯ
ตัวผมนี้ไม่อยากจะจบกลอน

เมื่อขอร้องไปแล้วจึงรบต่อ
จอมจารหนอข้อขอเพียงแค่นี้
โปรดจงคืนคนข้ารักกลับปฐพี
ตัวข้านี้มิอยากเข้าโจมตี

เจ้าบังอาจนำนางไปขังไว้
ณ เขาไฟร้อนฉานกาลอัคคี
และล้อมกรอบด้วยเหล่ามารทั้งเจ็ดนี้
ข้าจะต้องต่อตีคงอีกนาน

ด่านทั้งเจ็ดเจ้าสร้างขวางข้างหน้า
ทำตัวข้าเดือดดาลอยากสนาน
เป็นอุบายมารร้ายราชามาร
ที่ทัดทานด้วยความรักจากกัลยา

เพราะมิอาจแตะตัวเจ้านวลน้อง
มิอาจเป็นเจ้าของให้หรรษา
และมิอยากให้ใครอื่นได้เข้ามา
เพราะมารฟ้าไม่อยากส่งนางคืน

ข้าจำเป็นจะต้องรบอีกสักครั้ง
สงครามหลังศึกสวรรค์ข้าทนฝืน
ข้าต้องแพ้มิอาจได้นางคืน
ช้ำสะอื้นอุรามานานปี

ศึกสวรรค์ครั้งนั้นเพราะข้าแพ้
จบรักแน่เมื่อคืนดินถิ่นแดนที่
หวังจะได้รักมั่น ณ แดนนี้
ก็ยังมีจอมมารขัดขวางใจ

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

ข้ามาแล้วมาพร้อมกับขุนโจร
ข้าตะโกนที่ด่านแรกที่ข้าหา
เปิดประตูสิเหล่ามารมั่วกามา
ข้าแหล่ะหนาจะทำลายภพกามา

เพียงด่านแรกข้าคิดว่าคงไม่นาน
เหล่าสมุนจอมมารอหังสา
นี่น่ะหรือทหารมาร"ดินหญ้า"
ข้ามาหาเจ้าแล้วอสุรี

ข้ามาพร้อมขุนโจรอหังสา
มีนามว่า "Harakere" พี่
ส่วนตัวข้า Romeo คนๆนี้
จะโจมตีเพียงสองให้ด่านพัง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

ขอเถอะครับอย่าเอาองค์พุทธะ
ผู้ตัดละกิเลสเศร้าหมองศรี
อย่าเอาพระองค์ผู้ตัดสิ้นกลิ่นราคี
เดี๋ยวกลอนนี้จะต้องจบก่อนถึงกาล

ผมขอร้องนะพี่เพลงผ้า
อีกคนหนาคือสิริอีกคนนี้
เดี๋ยวก็โดนธรรมะพี่รัศมีฯ
ตัวผมนี้ไม่อยากจะจบกลอน
_________________________________________________________________________

มาขอร้อง ทําไม R0meo
มิได้โอ้ อวดตน เป็นพุทธองค์
กลอนจะจบ หรือจะต่อ ดังประสงค์
ทั้งหมดคง ไม่ขึ้น กับเพลงผ้า

[ยาจกพเนจร]

เดือดร้อนถึงยาจกที่ทรงฤทธิ
นิรมิตรเห็นเดือดร้อนทุกหย่อมหญ้า
จากจอมมารชั่วร้ายอหังการณ์
มารดินหญ้ากาช้ำทำกับกับชน

จึงเหาะเหินเดินกลางนภากาศ
อาละวาดจอมมารดูสักหน
เพื่อให้รู้ว่าจอมมารใช่เป็นคน
กำหนดความเป็นไปในแผ่นดิน

ว่าแล้วจึงสำแดงแสงพิฆาต
ให้สมุนมารพินาศมลายสิ้น
ต่อด้วยกับพิษร้ายจากนาคิน
ที่ยาจกได้ดำดินไปขอมา
 
Romeo Hara   ข้ามาแล้ว
จะช่วยเจ้าน้องแก้วของตัวข้า
เจ้าจอมมารถ้ากลัวตายวายชีวา
จงคืนน้องสะใภ้ข้ามาทันที

จงคืนมาให้พวกข้าอย่างเป็นเป็น
อย่าได้เข่นข่มขู่ให้หมองศรี
มิฉะนั้นข้าจะฆ่าให้ตายวายชีวี
กลายเป็นผีอีกครั้งเจ้าจอมมาร   

[กวีพเนจร]

ผมมิได้ว่าร้ายให้เพลงผ้า
ผมเคารพศรัทธาพี่เสมอ
แต่ผมกลัวรัศมีธรรมฯมาพบเจอ
เด๋วแกเพ้อเทศน์สอนกลอนผมไป

ข้าจะขอสู้รบกับด่านแรก
ข้าจะแหวกด่านมารแล้วเดินไป
จงเข้ามาสมุนของมารร้าย
ข้าจะใช้กำลังเข้าต่อตี

ไม่ถอยหลังแม้ข้ามีพวกน้อย
ข้าไม่ถอยหรือคิดจะหลีกหนี
ข้าจะสู้กับเจ้าพวกไพรี
ตัวข้านี้จะมิถอยและหนีไป

จะมุ่งหน้าเดินฝ่ากองเหล่ามาร
ที่อาจหาญมาขวางทางข้าไว้
จะสู้รบหรือหลีกหนีไปให้ไกล
มารจงให้สัญญาณเข้ามาตี

แม้จะมีพวกมากกว่าทางข้า
แต่อย่าหาว่าข้าจะหลีกหนี
จงเดินหน้าเข้ามาเข้ามาซี
จะฟันผีที่หน้าให้แสกกลาง

จะใช้กำลังเข้าหาญหัก
เพื่อความรักของข้าอย่ามาขวาง
จงหลีกไปให้พ้นจากหนทาง
จงอย่าขวางทางข้าอย่ารอรี

หรือจะทำตามคำสั่งมารดินหญ้า
เข้ามาฆ่าข้าให้สิ้นจากแดนนี้
หรือจะทำให้เลือดข้าอาบปฐพี
หรือจะพลีชีพถวายเจ้าจอมมาร

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพิจิก]

เจ้าบังอาจ ที่สุด มนุษย์น้อย
คิดจะคอย มาประลอง กับน้องข้า
จงฆ่ามัน ให้สิ้น น้องดินหญ้า
อย่าให้มา กำแหง สำแดงเดช

พี่จะช่วย น้องอีกแรง เอาแข้งฟาด
ให้คอขาด อนาถตาย ไม่สมเพศ
อย่าให้มัน ล่วงล้ำ ข้ามขอบเขต
สมดังเจต จำนง ประสงค์ใจ

แม้เจ้าผ่าน ด่านแรก แทรกเข้ารุก
จะต้องจุก เจอด่านสอง ป้องเร็วไว
เจ้าจะต้อง ถอยทัพ กลับทันใด
ถ้ากลัวตาย ก็อย่าช้า ข้าขอเตือน

ถ้าพวกเจ้า ยังดื้อรั้น มิหวั่นเกรง
ก็ให้เร่ง รีบเร้า เข้ามาเยือน
Rak Lekๆ ผู้นี้ จะเชือดเฉือน
กล้ามาเยือน ถึงที่ ต้องพลีกาย

[กวีพเนจร]

มาเถิดหนาพี่น้องสองมารร้าย
คิดจะใช้สมุนอหังสา
ปิดด่านแรกของภพเจ้ากามา
ข้าคิดฝ่าก้อมิยากถ้าคิดไป

ส่งมาเถิดสมุนตัวกิ๊กก๊อก
ตัวกระจอกคิดมาจะขับไล่
ข้าขอเตือนอีกอย่างจงจำไว้
จงหนีไปอย่าเข้ามานั่นแหละดี

ข้าจะฝ่าด่านแรกแหกให้สิ้น
จะดับดิ้นชีวิตเหล่านี้
ข้าจะให้พวกเจ้าสิ้นชีวี
กลายเป็นผีอีกรอบเฝ้าด่านประตู

มาเลยเจ้าจอมมาร rak lekๆ
จะมาเสกแข้งใส่มาทั้งคู่
ข้าจะตัดแข้งเจ้า,เจ้าลองดู
ด้วยปืนคู่แม๊กนั่มเจาะแข้งขา

แล้วจะไปด่านสองของดินหญ้า
เชิญออกมาเหล่ามารของมารฟ้า
จะเปิดประตูแล้วก้าวออกมา
หรือจะให้พวกข้าพังเข้าไป

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[จิ๊กโก๋พม่า]

ยังมิทันลงมือกับด่านแรก                          โรมิโอเจ้าตีแตกแล้วหรือนี่
โอ้อะไรมันง่ายดายกันเช่นนี้                       ทหารผีต่ำต้อยด้อยน้ำยา

มารดินหญ้าเจ้าจงอย่ามุดหัว                     หรือเกรงกลัวมหาโจรพันปักษา
ถ้าแน่จริงก็ก้าวเดินออกมา                         อย่าให้ข้าต้องล่วงเกินเลยแม่นาง

เพราะที่เห็นท่านเป็นสตรีเพศ                    นัยเนตรผุดผ่องมิหมองหมาง
อรชรอ้อนแอ่นแท่นสำอางค์                     หรือแม่นางจะให้ข้าพังเข้าไป

ไปกันเถอะโรมีโอโอ้น้องรัก                        พร้อมแตกหักยักษ์มารกับพี่ไหม
จะเอาดาบเล่มนี้แทงหัวใจ                         ให้มอดไหม้ดั่งไฟบรรลัยกัลย์

พี่ยาจกพเนจรร่อนจากฟ้า                          เพื่อเข่นฆ่ามารดินหญ้าให้โศกศัลย์
เราก็พร้อมสู้ให้ตายวายชีวัลย์                    จงร่วมกันกุดหัวเจ้าจอมมาร

โอมิโรพี่จะบุกทางกาบซ้าย                       ส่วนตัวนายบุกทางขวาให้ร้าวฉาน
พี่ยากจรทิ่มจากฟ้าให้ร้าวราน                   ร่วมประสานอิทธิฤทธิ์ปลิดจอมมาร

ให้มันตายรอบสองอีกสักครั้ง                    อย่าหยุดยั้งไพร่พลคนทหาร
ร่วมกันฆ่าเอาชีวิตปลิดวิญญาณ                 เจ้าจอมมารเจ้าคงไม่ตายดี

โดนพิษร้ายจากนาคาใต้สมุทร                  โดนเป็นชุดด้วยแม็กนั่มนำวิถี
ขอตามด้วยอิทธิฤทธิ์ปิดบัญชี                    เป็นกระบี่หมากล้อมคร่อมวิญญาณ



 



                         


                 

[กวีพเนจร]

ถึงด่านสองลองดูอีกสักครั้ง
ว่าผียังเฝ้าอยู่อย่างดีไหม
จงออกมาสู้รบให้เร็วไว
ข้าจะให้พี่ยาจกเข้าต่อกร

ส่วนพี่Harakereด่านต่อไป
พี่จงใช้เพลงดาบเข้าสั่งสอน
ข้าจะโหดแม้เจ้าจะอ้อนวอน
ให้เจ้านอนแนบดินสิ้นชีวี

แต่ด่านนี้ข้าขอซื้อกระสุน
มาเก็บตุนให้ปืนแม็กนั่มนี้
ให้พี่ยาจกใช้กระบี่
เข้าต่อตีพวกมารให้หนีไป

ให้พี่Harakereคอยอยู่ข้างๆ
ดูที่ทางจอมมารrakฯแอบมาได้
พี่มารดิน คือมารrak จากแดนไกล
เขามิอยากจะให้พวกเราถึงเขาไฟ



[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

แค่มารผอมจะตื่นมาสักกี่ครั้ง
ก้อมีอาจจะรั้งกำลังข้า
เด๋วก้อเจอจอมดาบอหังกา
เขานามว่า Harakere

เจ้าจงเจอกับขุนโจรแห่งป่าเขา
ผู้ยังเศร้ากับสวรรค์พรากรักหนี
แต่วันนี้พวกมารยังราวี
เขาคนนี้คงจะฆ่าให้สาใจ

ขอให้พี่ Harakere พี่
เข้าโจมตีด่านแรกให้สลาย
ข้าจะขอโจมตีด่านต่อไป
เราจะได้เจอกันหน้าประตู (ด่านสาม)

เจ้าอย่าคิดนะจอมมารดินหญ้า
เพราะปืนข้าแม็กนั่มที่ใช้สู้
ผ่านการให้มานานหลายฤดู
เหมือนปืนคู่ชีวีตลอดมา

ลูกกระสุนอาบน้ำมนต์อันศักดิ์สิทธิ์
ด้วยอิทธิฤทธิ์จอมเทพบนฟากฟ้า
ให้ปราบผีผลาญมารตลอดมา
แต่ว่าข้าจะยิงให้ผีตาย

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

สู้ก้อสู้ ถึงรู้ สู้ไม่ได้
แต่ว่าใจ ของข้า ยังไม่สิ้น
ร่างยังอยู่ ยังมิฝัง ลงใต้ดิน
แม้ว่าลม หายใจ โรยรินก้อตามที

เพราะว่ารัก ข้าจึง มีแรงฮึด
ข้ายังอึด กว่ามาร ทหารนี้
มาสิมา มาลอง ดูอีกที
ว่าข้านี้ จะตาย ด้วยวาจา

แม้ข้ามี เพียงสาม ก้อไม่หวั่น
จะไม่พรั่น กับกองรบ มารดินหญ้า
จะคงรุก บุกต่อไป มิโรยรา
จะคงฆ่า แม้จะฟื้น คืนชีวี

แล้วหันหยิบ แม็กนั่ม ขึ้นลั่นไก
ยิงออกไป ด้วยกระสุน เจาะเกราะนี้
ฝ่าทะลวง กองทหาร เจ้าพวกผี
แล้วก้อหนี ไปด่านหน้า แล้วฆ่าฟัน

รอข้าก่อน เหล่านางเอก ที่เขาไป
ข้ากำลัง จะไป ให้ถึงฝัน
เจ้าต้องรอ แม้นาน สักหลายวัน
เพราะข้านั้น ต้องฝ่า อีกหลายด่าน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

กลับมาแล้ว กับการ บุกวังมาร
ให้สะท้าน ชุมชน อีกสักหน
มาวันนี้ แม้เหลือ เพียงน้อยคน
ก้อไม่สน กับปีศาจ อสุรา

จะขอสู้ คู่กับปืน แม็กนั่มนี้
จะโจมตี มารทหาร ด่านรักษา
จะไม่ยอม ถอยหลังหนี มารดินหญ้า
จับน้องข้า มาขัง ยังเขาไฟ

มาเลยพวก ปีศาจ มารชั่วร้าย
จงเรียงราย เรียงหน้า มากลุ่มใหญ่
ข้าจะมุ่ง เข้าด่านสาม ตามนางไป
แม้จะไม่ เหลือพวก ช่วยต่อตี

แม้กระสุน จะหมด จนหมดเกลี้ยง
แม้สิ้นเสียง สับนกไฟ จากปืนนี้
ข้าจะใช้ เพลงดาบฆ่า อสุรี
สามภพนี้ มิอาจต้าน ทานกำลัง

ต่อให้เจ้า มารดินหญ้า วาจาสิทธิ์
ดาบของข้า อิทธิฤทธิ์ แต่หนหลัง
ลบคำสาป มารร้าย ด้วยพลัง
จะยับยั้ง คำสาป อสุรา

อ๊ะ?อะไร แว๊บๆ บินผ่านหัว
มารจอมชั่ว จับสองสาว มาอีกหนา
มีทั้งหลิม และน่าน กัลยา
เอาล่ะหวา อีกสอง ต้องกลับมา

รวมเป็นสาม กับกระดาน ที่รออยู่
เราจะสู้ เพื่อทั้งสาม นางหรอกหนา
พี่ne-on Harakere พี่ของข้า
จงอย่าช้า แฟนสาวพี่ ถูกจับมา

แบ่งกันไป ไปช่วย อย่าได้ช้า
และจงฆ่า เหล่าอสูร มารดินหญ้า
จงฝ่าด่าน ต่อไป คงนำพา
มารดินหญ้า จับสามสาว ขังเขาไฟ

พวกข้าจะ ไปช่วย เธอคนดี
จะขอพลี ชีพม้วย ด้วยใจใส
เพราะมีรัก แน่นอุรา ข้าจึงไป
ยังเขาไฟ ในนคร จอมมารดิน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

ดาบบูรณา น่ะหรือ ที่เจ้ากลัว
ข้าหาทั่ว มิเจอ สักครั้งหนา
อยู่ที่เมือง แสนไกล นอกสายตา
แล้วตัวข้า จะหา พบยังไง

แค่สามวัน ตะวัน ต้องราหู
พินิจดู เมืองหิมะ สุดฟ้าใส
ข้าจะเร่ง เดินทาง แม้แสนไกล
และดวงไฟ กลางเมืองนั่น เป็นสัญญาณ

จึงต้องใช้ วิชา วิหคร่อน
บินเวียนว่อน ไปยังเมือง แดนสถาน
อยู่ไกลแสน เมืองหิมะ มิช้ากาล
อีกไม่นาน ตะวัน โดนกลืนกิน

แล้วมันไป ทางไหนวะ เมืองหิมะ
แล้วข้าจะ ไปถูก หรือจะสิ้น
หรือจะเดิน ย่ำไป บนแผ่นดิน
เทพเทวิญ ช่วยบอกทาง ข้าให้ที

อีกสามวัน เองนะ จะเสียนาง
กล้วอ้างว้าง คนเดียว ให้หมองศรี
มารดินหญ้า กับทั้ง เหล่าอสุรี
ใช้เจ้านี้ บูชายัญ ณ เขาไฟ

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

ผ่านวันคืน อันเหน็บหนาว กลางหิมะ
ทีนี้จะ ยำไป ในทิศไหน
มิเห็นมี เมืองฟ้า เที่ยวมองไป
อีกนานไหม กว่าข้า จะหาเจอ

ไหนวะเมือง หิมะ แห่งตำนาน
ที่ขับขาน เรื่องราว สาวพร่ำเพ้อ
เพื่อจะหา ดวงไฟ นั้นให้เจอ
เพื่อช่วยเธอ สามสาว ยังเขาไฟ

ต้องใช้ไฟ กลางเมือง หิมะนี้
ไปแทนที่ คบไฟ ในเมืองใหญ่
เพื่อจะหา ดาบนั้น ในเมืองไกล
แม้อัคคี ยังไร้ จนปัญญา

ดาบบูรณา แห่งธานี อันไกลฟ้า
ยังต้องหา อัคคี ไปตามหา
แล้วอัคคี ที่จะใช้ ยังมิมา
แล้วนี่ข้า จะได้ดาบ มาเช่นไร

เหลือเวลา อีกสองวัน ยังมิพบ
ข้าคงจบ หนทาง ไปเมืองใหญ่
แล้วสามสาว ที่ถูกขัง ณ เขาไฟ
คงมอดไหม้ เป็นธุลี เซ่นบูชา



[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[daf]

บุกสวรรค์ค้นหาใจ
ถล่มวังมาร ให้ได้ นะพี่จ๋า
ได้โปรดช่วย น้องๆ ให้ หลุดออกมา
ฮ่าฮ่าฮ่า อย่าหวัง จะได้คืน

ข้าคือองครักษ์ มารดินหญ้า
จะตามฆ่า พวกเจ้า ให้ทนฝืน
หญิงดินดิน ที่เจ็บ ช้ำกล้ำกลืน
ได้กลับฟื้น เพราะมารดิน ท่านเมตตา

เกลียดยิ่งนัก สาวสวย ของพวกเจ้า
ข้าจะเผา พวกมัน ก็เกรงว่า
จอมมารดิน ท่านจะ ลงอาญา
ด้วยที่ข้า ฝืนคำสั่ง ของจอมมาร

หน้าที่ข้า คือขวาง ทางพวกเจ้า
ไม่ให้เอา ดาบดี มาหักหาญ
อีกดวงไฟ ใดใด ในตำนาน
ไม่มีวัน รักหวาน จำไว้เลย