ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[zonejung]

 ราตรีงามสงัดล้ำ
หริ่งหรีดกรีดเสียงสังข์
ดนตรีแห่งหญ้ายัง
ตาเหม่อมองท้องฟ้า
     ๏ มืดมนคลุมห่มฟ้า
เอิบอิ่มชิมแสงดาว
คืนยังอ่อนเยาว์ยาว
ลืมสิ่งลวงแทรกซ้อน

     ๏ ลอยล่องกลางฟากฟ้า
คืนค่ำร่ำรำพัน
จักรวาลเปลี่ยนแปรผัน
วางสิ่งอันฟุ้งเฟ้อ

     ๏ เหนือฟ้ายังอีกกว้าง
ฤๅฝุ่นธุลีอาจหาญ
เป็นสุขกับวันวาร
เพลินกับคืนนี้ไซร้
 ลืมภวังค์
เสนาะหล้า
คงอยู่
จิตข้าฯลอยไสว ฯ
จันทร์หาว
ดับร้อน
นานยิ่ง ฮะฮา
ซาบซึ้งสุนทรีย์ ฯ

ฝั่งฝัน
พร่ำเพ้อ
ตราบภพ สลายแฮ
สลัดทิ้งวางนิวรณ์ ฯ

จักรวาล
เทียบได้
อันสงบ
สุขแท้เทียมสวรรค์ ฯ
 

[คนรักษ์ถิ่น]

   งามราตรี  คืนนี้..ที่มีแสง
ดาวแสดง..แข่งจันทร์..ใจสั่นไหว
มองราตรี  คืนนี้ ขาดอะไร
ทำไมใจ..สั่นไหว..ในค่ำคืน
   หอมระมุน  โชยมา..ครายามค่ำ
ใจโดยย้ำ  หลับไหล..ให้กายตื่น
งามราตรี  อย่างนี้.. มิอาจลืม
กับความปลื้ม..ณ ราตรี  ที่มีเธอ
 

[tna]

   งามราตรี  คืนนี้..ที่มีแสง
ดาวแสดง..แข่งจันทร์..ใจสั่นไหว
มองราตรี  คืนนี้ ขาดอะไร
ทำไมใจ..สั่นไหว..ในค่ำคืน
   หอมระมุน  โชยมา..ครายามค่ำ
ใจโดยย้ำ  หลับไหล..ให้กายตื่น
งามราตรี  อย่างนี้.. มิอาจลืม
กับความปลื้ม..ณ ราตรี  ที่มีเธอ
 

น่าเสียดาย ราตรีนี้ มีเพียงฉัน
ทุกคืนวัน ดวงใจนั้น ฝันเสมอ
วันที่ครั้ง ได้พบ ประสบเจอ
วันที่เธอ บอกรัก สลักใจ

ให้ดารา ดวงจันทรา เป็นพยาน
สืบสำราญ รักเราสอง ครองสดใส
ร้อยคำหวาน ที่เธอมอบ ตราตรึงใน
ดวงหทัย อยู่ไม่หาย คล้ายวันวาน

อยากจะให้ วันเวลา นั้นหวลกลับ
อยากกระชับ ความรักไว้ ให้สืบสาน
อยากจะให้ เธอรักฉัน ยั่งยืนนาน
สุดร้าวราญ มิอาจหมาย ได้ดั่งใจ

ฝากสายลม กระซิบหวาน วานช่วยบอก
ฝากระรอก เกลียวคลื่น ที่เคลื่อนไหว
ฝากสายฝน ที่สาดเกลื่อน เยือนถินไกล
บอกรักไป ว่าชาตินี้ มีเพียงเธอ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[รัศมีธรรมส่องทาง]

                              ราตรี

ประพันธ์โดย : เจ้าพระยาธรรมศักดิ์มนตรี (สนั่น เทพหัสดินทร์ ณ อยุธยา)
อินทรวสันตดิลกฉันท์

                    *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

          ราตรีก็แม่นมี                    ขณะดีและร้ายปน
ไป่ผิดกะคนคน                            คุณโทษประโยชน์ถม
 
           ราตรีกลีกลพิโรธ               หฤโหดคระหึมลม
มืดตื้อกระพือพิรุณพรม                 และฤาเราจะแยแส
 
           ราตรีดิถีสุข                        นิรทุกข์ประเทืองแด
ฟ้างามอร่ามแล                             ระกะดอกกุดั่นหาว
 
          โสมส่องสนองชุษณปักษ์       ศุภลักษณ์ลำยอง คราว
ยั่วยิ้ม ณ ริมพิภพราว                      ทิพลาภบำเรอเรา
 
           พิณฟ้า ณ ราตรี                   ธรณีสุโนกเนา
ส่งเสียงประสานเสา-                      วสภาพพะนอสรวง
 
           กลิ่นหล้านภาจรจปรน           สุวคนธบำบวง
เรณูดำรูรส ณ พวง                          ชีพสดเสมือนหมาย
 
           ดึกดื่น ณ พื้นอุทยทิศ            สุริย์ฤทธิแพร่งพราย
ดาวเดือนก็เลือนรชนิหาย                  ระพิจ้าทิวาแทน
 
           ค่ำคืนระรื่นรัก                       สุขจักประจักษ์แสน
ราตรีฉะนี้แดน                                 มธุรสธำรงเรือน
 
           จริงฤาจะรักรมยสุข                นิรทุกข์ระทมเยือน
โลกียสุขสุขเสมือน                             สุขโลกอุดรหรือ

                   

[tna]

ราตรีฤดีทุกข์               บ่อมิสุขประจักษ์แล
ฟ้ามืดมิเดือนแปร         ประดับทุกข์ระทมใจ

ครั้งหนึ่งซึ่งกำหนด      นิรโทษอุทกใจ
เวลาพิคลาไคล้              วิบัติทุกข์มลายจม

สมเหตุณฤอ้าง               ราตรีกาลทุกข์ระทม
อุทกสงบจม                รัตติกาลบ่อมิจาง

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน