ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพลงผ้า]

ใจมนุษย์ สุดหยั่ง ชั่งเรียนรู้
บางครั้งดู อ่อนไหว ไร้พิษสง
เห็นหนึ่งด้าน พาลเชื่อ ช่างซื่อตรง
สุดท้ายหลง บงกรต  เขาคีรี

ภาพที่สร้าง อย่างหรู ดูหลักแหลม
ปักขนแซม ปะปน จนสดสี
พรางมิดชิด ปิดซ่อน เสียดิบดี
ดูเหมือนมี คุณค่า น่าเชื่อถือ

แต่ทองแท้ แม้นาน ก็ไม่ลอก
เนื้อบ่งบอก บริสุทธ์ จุดสร้างชื่อ
มีลวดลาย วิจิตร ประดิษฐ์มือ
ต่างเลื่องลือ ยกย่อง เป็นทองคํา

ผิดไปจาก แผ่นบาง สังกะสี
ต่อให้มี ทองทา รักษาลํ้า
เพียงตากแดด ผึ่งลม กลับคืนดํา
สนิมยํ้า เกาะกิน สิ้นราคา

อย่าทําตัว เยี่ยงกา อิจฉาหงษ์
ไม่เดินดง ลงดิน บินเหิรฟ้า
คิดว่ามี เรี่ยวแรง แกร่งกายา
แล้วตีค่า ว่าตัว แน่กว่าใคร

จงยอมรับ ปรับรู้ ศักยภาพ
แสดงปลาบ ปลื้มจิต คิดจริงใจ
อย่าหลงตน จนทํา ตัวยิ่งใหญ่
จดจําไว้ ตัวเรา เท่าธุลี

[รัศมีธรรมส่องทาง]

ใจมนุษย์  สุดลึกล้ำ  จะหยั่งถึง
ให้คำนึง  ครวญใคร่  ได้ฉงน
ทางคดเคี้ยว  ยังน้อยกว่า  น้ำใจคน
ดูวกวน  เปลี่ยนแปร  ทุกเวลา

เป็นหน้าเนื้อ  ใจเสือ  ก็มีมาก
บ้างก็ปาก  ไม่ตรงใจ  ใฝ่อิจฉา
บ้างปากหวาน  ก้นเปรี้ยว  ก็มีมา
บ้างก็ว่า  ลับหลัง  น่าชังจริง

ต้องทำใจ  เสียบ้าง  กับใจคน
อย่าสับสน  วุ่นวาย  ดั่งผีสิง
ใครจะดี  ใครจะชั่ว  เราต้องนิ่ง
เพราะทุกสิ่ง  อย่าถือมั่น  กันเลยนา

สัตว์โลกย่อม  เป็นตามกรรม  นำพาชัก
จะเบาหนัก  เป็นไป  ตามยถา
คนทำชั่ว  ย่อมได้ชั่ว  ตามธรรมดา
ดีรักษา  คนทำดี  มีอยู่จริง

 

+ 1 ให้น้องเพลงด้วยนะครับ  สาธุ

[เพลงผ้า]

ชอบอีกแล้วอ่า พออ่านปุ๊ปจิตนิ่งเลย คริๆ
+1นะคะ

[เพลงผ้า]

ขอขอบคุณ รัศมีธรรม ช่วยชี้แจง
ร่วมแสดง ข้อคิด จิตขานไข
ทุกคํากล่าว สัมผัส ความจริงใจ
นี่ไม่ใช่ ของหวาน ในจานเปล่า


ใจมนุษย์ สุดหยั่ง พลังเร้น
คิดว่าเป็น ไออุ่น ช่วยแก้หนาว
จึงเปิดรับ ปรับใจ ไปทุกคราว
กลับยิ่งหนาว สะท้าน สะเทือนทรวง

[รัศมีธรรมส่องทาง]

แม้มนุษย์  สุดหยั่งถึง  ในดวงมาลย์
มีนงคราญ  ที่ใจงาม  ทรามวัยเอ๋ย
คือเพลงผ้า  หญิงกล้า  เหมือนอย่างเคย
แม่ทรามเชย  จริงใจ  เมื่อได้ยล

เป็นสตรี  ที่มี  จิตใจงาม
มิครั่นคร้าม  ทุ่มเทใจ  ได้ฝึกฝน
เก่งทั้งกลอน  เก่งทั้งคิด  จักช่วยดล
ให้เปี่ยมล้น  ด้วยความสุข  ทุกคืนวัน

แม้ใครจะ  ยากหยั่งถึง  ตรึงดวงใจ
แต่เธอให้  ความจริงใจ  ไม่เปลี่ยนผัน
แวะมาพูด  มาคุย  เหย้าหยอกกัน
เพลงผ้านั้น  เป็นที่รัก  ของทุกคน

 

[เพลงผ้า]

ใจมนุษย์ สุดหยั่ง ความรู้สึก
เพียงแค่นึก ก็ให้ ไหวหวันหวาม
แต่จะให้ คอยคิด ติดใจตาม
ทุกเนื้อความ คงเป็น ไปไม่ได้

มีคนรัก ก็จัก มีคนเกลียด
คําส่อเสียด พบมา ไม่หวั่นไหว
แต่ก็ยัง เป็นตัวเอง อยู่รํ่าไป
อยู่ที่ใคร จะรับ นับร่วมเรียง

รู้สึกปลื้ม ปิติ กับถ้อยคํา
รัศมีธรรม ชื่นชม เป็นพี่เลี้ยง
ทุกบทกลอน สอนอ่าน ประสานเคียง
ด้วยสําเนียง คนดี ส่อภาษา

[เพลงผ้า]

เลี้ยววกวน เลาะไหล ใจมนุษย์
หยั่งไม่สุด ถึงก้น กว่าธารา
เดี๋ยวก็ซ้าย เดี๋ยวก็ ไปทางขวา
จะมุ่งหน้า หันหลัง เดาไม่พ้น

อันเถาวัลย์ พันเกี่ยว ที่เลี้ยวลด
ก็ไม่คด เหมือนหนึ่งใน นํ้าใจคน
ท่านเปรียบเปรย แปลไว้ ในกลอนด้น
คือยอดคน สุนทรภู่ รู้วิชา

สามวันดี สี่วัน พลันร้ายเหลือ
ไม่อยากเชื่อ ใจใคร อีกแล้วหนา
ถือเป็นโชค ได้เห็น เป็นบุญตา
ที่ผ่านมา คือหนึ่ง บทละคร

[*คuขี้IหJา*]

ใจมนุษย์ ยากแท้ เกินหยั่งถึง
พอได้หนึ่ง ไม่ทันซึ้ง อยากได้สอง
เห็นท้าทาย อยากได้ มาลิ้มลอง
อยากครอบครอง เป็นเจ้าของ เพียงผู้เดียว

ใจมนุษย์ ยากแท้ เกินหยั่งถึง
เสมือนหนึ่ง ส้มหวาน ไหนจึงเปรี้ยว
หากมัวมอง แต่รูปลักษณ์ เพียงอย่างเดียว
ใจคงเหี่ยว ชอกช้ำ น้ำคำคน

[เพลงผ้า]

ใจมนุษย์ สุดหยั่ง ให้ถึงราก
จากลมปาก หวานจ๋อย พลอยเข้มขม
ชอบตัดสิน ตีความ ตามอารมณ์
เมื่อไม่สม ดั่งใจ ให้ขุ่นเคือง

ก็มาจาก ร้อยพ่อ แลพันแม่
ยากเหลือแท้ ถูกใจ ไปทุกเรื่อง
ควรยอมรับ ศักยภาพ อันปราดเปรื่อง
ที่ประเทือง ปัญญา มาตัดสิน

อย่ามองคน ค้นเค้น ด้วยสายตา
แล้วนํามา วิจารย์ ถึงติฉิน
ควรจะถาม ความใน ให้ได้ยิน
ก่อนราคิน คืนคอน ย้อนไปหา

อย่าครุ่นคิด เข้าข้าง ทางดีเลิศ
ว่าต้องเกิด กับเรา เท่านั้นหนา
แล้วเหยียดมอง ผู้อื่น ไร้นํ้ายา
เป็นดั่งกา ที่จ้อง ขโมยกิน

ถมนํ้าลาย ขึ้นรด บนท้องฟ้า
ก็ร่วงมา ใส่ตัว เองทั้งสิ้น
ทุกคํากล่าว มีเกิด เป็นอาจิณ
อย่าสูญสิ้น คุณค่า ความเป็นคน

[เพลงผ้า]

อันมนุษย์ ผุดจาก รากของคน
ที่ปะปน ปรุงแต่ง แห่งสีสัน
มีที่มา มากมาย หลายหลากพันธ์
จึงต่างกัน ด้วยเรื่อง เฟื่องปัญญา

ความคิดอ่าน ผ่านใจ จึงลําบาก
ดูแสนยาก แยบยล เกินค้นหา
คําโบราณ ท่านกล่าว ร้อยวาจา
รู้จักหน้า ใช่ว่า จะรู้ใจ 

แสนปราดเปรื่อง เรื่องของ สุภาษิต
ท่านขบคิด นําพา มาขานไข
ทุกคํากล่าว เล่าตาม ความเป็นไป
ชี้แจงไว้ ถูกต้อง ทํานองคน

พุทธองค์ ยังคง ต้องราคิน
คนเดินดิน อย่างเรา หรือจักพ้น
เป็นความหมาย ขยายความ ไม่วกวน
ให้อดทน ทัดทาน คนพาลเอย

[เพลงผ้า]

ลึกสุดใจ หาใคร มาหยั่งถึง
ของก้นบึ้ง ตัวตน คนทั้งหลาย
หรือสัมผัส วัดกัน ที่รูปกาย
กับคมคาย สํานวน ชวนน่าฟัง

เคยลิ้มลอง ของหวาน ในจานเปล่า
จะบอกกล่าว รสชาด ช่างพลาดพลั้ง
อนาถนัก หวานเอ๋ย อนิจจัง
ประดุจดัง เสพลม ชื่นชมเงา

ก็มนุษย์ สุดหยั่ง ไปยังราก
แค่ลมปาก จํานรรจ์ ก็พลันเศร้า
ไม่ยกเว้น เช่นแม้ แต่ตัวเรา
ก็ยังเฝ้า หลอนหลอก บอกตัวเอง

มันสมอง ของคน ปนรอยหยัก
บ้างมากนัก บ้างกลวง จนโหวงเหวง
ฉะนั้นจึง พึงละ จะบรรเลง
ให้เป็นเพลง ถูกใจ ในต้องการ

[กวีพเนจร]

ใจมนุษย์ สุดหยั่ง ให้รู้แน่
ความจริงแท้ มิปรากฎ อย่างที่หวัง
มีลวงหลอก บังหน้า เต็มกระบัง
ด้วยพลัง ความหลงผิด คิดต่ำช้า

ใจมนุษย์ ยากนัก จักเข้าถึง
ถึงก้นบึ้ง หัวใจ อันทรงค่า
รักหรือหลอก ลวงหรือจริง อยากพรรณนา
เพราะเขาว่า มนุษย์ ร้อยเล่มเกวียน

มันสมอง บนหัว อยากจะรู้
จะมองดู ให้เห็น เป็นต้องเปลี่ยน
ล้านความคิด ล้านความเห็น คอยหมุนเวียน
เหมือนเล่มเทียน ใจมนุษย์ สุดบรรยาย

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพิจิก]

ในส่วนลึก มนุษย์ สุดจะหยั่ง
สุดกำลัง หยั่งได้ ให้เข้าถึง
ที่ได้พบ สบมา น่าสะพรึง
ฉะนั้นจึง พึงจำ ในคำลวง

แต่ก็มี ที่ใจ ใครหลายคน
ในวังวน บนภพ บรรจบสรวง
ที่ส่วนลึก ตรึกใน ใครทั้งปวง
ฤทัยดวง ตวงตัก รักแท้จริง

[?Uริสุnธ์ตaoดกาa?]

ใจมนุษย์  สุดลึกล้ำ  จะหยั่งถึง
ความรักจึง มากมาย หลากหลายแท้
ดังที่กล่าว มานั้น เรื่องจิงแจ
โกโหแท้ รักจิงใจ ที่พรรณณา

แรกคบกัน บอกว่ารัก สุดแสนจิต
ก็เลยคิด ว่าเทอรัก แอบมีใจ
พอคบกัน เนินนาน ผ่านหมุนไป
เริ่มไม่ใส  ความรักขุ่น  หมกมุ้นเอ๋ย
 
ใจมนุษย์ จีงยาก จะหยั่งรู้
ลองคิดดู ถึงความรัก ที่ปักสา
แม้จะรู้ ถึงคำลวง เค้าหลอกมา
ยังอุษา ให้ลวงหลอก อยุ่รำไป 

[tna]

จิตกำหนดกฎความดี
-----------------
ซีรีบรั่ม เป็นหยัก เขาทักไว้
ให้แน่ใจ ความฉลาด ดั่งคาดฝัน
คลื่นน้อยมาก ฉลาดหมาย ไม่เท่ากัน
มากน้อยนั้น กรรมพันธ์ กำหนดไป

แต่จะถือ ความฉลาด เป็นที่ตั้ง
คงไม่ได้ กระมัง นั่นไฉน
ความฉลาด หากำหนด กฎเกณฑ์ใจ
จิตนั้นไซ้ ใช้กำหนด กฎเกณฑ์คน

อิฐต่างหาก รากเหง้า เขลามนุษย์
ที่ลึกสุด ก้านสมอง ที่ปองฝัน
นำอีโก้ มากำหนด กฎเกณฑ์มัน
เพื่อยับยั้ง รากเหง้า เขลาปัญญา

นำความรู้ประสบการณ์ มาพานเกี่ยว
มายึดเหนี่ยว ร่วมเคี่ยว อีโก้หนา
ให้ดวงจิต พินิจรู้ คู่กายา
คุณธรรม พาซุปเปอร์ อีโก้มี

นี่ต่างหาก ที่กำหนด กฎเกณฑ์จิต
ความฉลาด มากน้อยนิด จิตใฝ่นี้
ไม่สามารถ ยึดหมายได้ ในความดี
คิดให้ดี แล้วตรึกตรอง สมองใจ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[?Uริสุnธ์ตaoดกาa?]

ซีรีบรั่ม เป็นหยักไหม หนูไม่รู้
เพียงแค่อยู่ ไปวันวัน ดั่งใจหมาย
เพื่อแค่หาย คิดถึงกลอง ในดวงใจ
เฉดเช่นรัก ที่เฝ้าปอง ในอาดูร

ชีวิตนี้ อุทิศให้ แก่ความรัก
เป็นหนทาง แห่งความรัก น้าเลือมใส
ไม่ดูใจ ไม่เที่ยวง้อ  ไม่วอวร
ไม่อาวร ถึงรัก ที่จากมา

อันก้อนอิฐ เปรียนเสมือน รากฐานรัก
ให้รู้จัก ก่อความรัก เป็นหลักแน่
เปรียนเสมือน ปีรมิต ที่สวยเด่น
ตั้งอยู่เป็น ก้อนอิฐงาม พันพันปี   

[รัศมีธรรมส่องทาง]

เกิดเป็นคนมีจิตคิดซับซ้อน
ทั้งกะล่อนทั้งคนดีมีมากหนา
อยู่เหนือสัตว์ทั้งปวงบนโลกา
จึงคิดว่าตนเองแน่เสียกระไร

สัตว์มนุษย์มีศักยภาพสูง
มิอาจจูงหรือชักหรือผลักไส
มีความคิดของตนเองอยู่ในใจ
หากคิดใฝ่ย่อมทำไปตามกำลัง

แต่คนมักหลงผิดชีวิตร้าย
บ่อยทำลายตนเองด้วยโอหัง
ตามอำนาจกิเลสมันจะพัง
ไม่ระวังใจตนเหมือนลนไฟ

หากคิดร้ายมักคิดจนซับซ้อน
เพื่อจะซ่อนความคิดที่ผิดไว้
แต่สุดท้ายก็แผดเผาอยู่ในใจ
เร่าร้อนในทรวงตนสับสนจริง

หวังกอบโกยทุกสิ่งดังที่หวัง
มัวแต่สั่งสมไปให้ผีสิง
นั่นของกูนี่ของข้าเป็นของจริง
ก็จะวิ่งสู่อบายมลายไป

 

[?Uริสุnธ์ตaoดกาa?]

วันนี้มี ท่านรัศมี ธรรมส่องทาง
มาโปรดทาง ชีแจง แสงสดใส
อันธรรมะ ส่องในทิศ ทั้งแดนไทย
ไปให้ไกล ไอ้ความชัว กูละวาง

แต่เมื่อวาน ไปเจอนาง ในดวงจิต
ทำให้คิด ฝุ้งสร่าง ในหัวใจ
เพราะไปเจอ สาวน้อย หน้าสดใส
นั่งนั้นไง อยู่ตรงป้าย ขึ้นรถเมล์ 

[เพลงผ้า]

แม่คงคา ว่าลึก ยังนึกหยั่ง
หรือสองฝั่ง ยังเห็น เป็นเลาะเลี้ยว
กระแสนํ้า ยามไหล ไปเป็นเกลียว
บอกความเชี่ยว รุนแรง แห่งวารี

แต่ใจคน ค้นไป ไม่พานพบ
จุดบรรจบ บ่งบอก ถึงวิถี
เกินกําลัง หยั่งหา ว่าชั่วดี
ทุกนาที แปรเปลี่ยน เวียนหมุนไป

ธรรมดา สัตว์โลก ในทางเลือก
หุ้มด้วยเปลือก ตัญหา พาหวั่นไหว
จึงหลบเร้น ร่องรอย ของหัวใจ
เกินกว่าใคร หยั่งรู้ ดูด้วยตา

[คุuชๅe uๅeกะa่ou]

ดีครับพี่เพลงผ้าคนน่ารัก
ผมเจอพี่เป็นทักตลอดเวลา
เพราะพี่เป็นคนพี่ผมพึ่งพา
ตลอดเวลาที่มีเว็บกลอน

อิอิ