ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีพเนจร]

แม้สวรรค์มิส่งตัวน้องข้า
ข้าก้อจะฟันฝ่าให้แดดิ้น
อย่าดูถูกมนุษย์จากแดนดิน
เทวดาจะสิ้นเมื่อข้ามา

ถึงเจ้าจะมีทหารนับหมื่นแสน
ข้ามิแม้นกริ่นเกรงเจ้าดอกหนา
ถ้าเจ้าเก่งมาสิมาสิมา
ข้าจะฆ่าเจ้าให้ลับดับชีวี

ถ้าตัวข้ามิได้น้องนางกลับ
แม้ต้องดับสวรรค์ถิ่นสุขศรี
ข้าก้อพร้อมจะมอบเป็นรักพลี
เพราะข้านี้มีเพียงน้องเป็นดวงใจ

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[*คuขี้IหJา*]

จะโทษฟ้า โทษสวรรค์ ไปไยเล่า
คนของเจ้า เขาไม่อยู่ ใครรู้ได้
ฟ้าสวรรค์ กลั่นแกล้งใจ ให้หมองไหม้
ลองตรองใหม่ ความในใจ เจ้าอีกที

เขาไม่รัก เขาจึง ทิ้งเจ้าไป
ข้าหาทำ ให้ใจใคร หน่ายหลบหนี
เขาไม่รัก เจ้าจงจำ ไว้ให้ดี
ต่อให้พลิก ปฐพี ก็ไร้ความ

[กวีพเนจร]

ไยสวรรค์ช่างลืมง่ายดายจังเจ้า
แล้วที่เล่าเรื่องราวพาหลบหนี
ไปเข้าลักน้องข้าจากปฐพี
แล้วตอนนี้หาว่านางไม่รัก

อย่าบิดเบือนความจริงสิ่งเลวแท้
เจ้ามันแน่ชิงนางมาแล้วไสผลัก
ปล่อยตัวข้าช้ำทุกข์ระทมหนัก
ลืมง่ายนักนะเจ้าเหล่าเทวา

ข้าจะฆ่าเจ้าให้ตายมลายสิ้น
ทั่วทั้งถิ่นแดนสวรรค์อยู่บนฟ้า
จงรีบคืนน้องข้ากลับคืนมา
อย่าลีลาพวกเทพใจเป็นมาร


[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ยาจกพเนจร]

เขาไม่รักเพราะเจ้าใช้มนตรา
เทพมหารัญจวนน่าบัดสี
เอาวิชาอาคมที่เจ้ามี
หลอกย่ำยีจนน้องข้ามิขัดใจ

อย่ามาหวังว่าเขาจะรักเจ้า
ที่น้องเขาหูเบาไม่ผลักไส
มิใช่เขารักเจ้าหรอกจงรู้ไว้
เพราะเจ้าใช้มนต์คาถาอย่างสามานต์

[กวีพิจิก]

เทพเทวา มิพรากน้อง ของเจ้าดอก
ที่ช้ำชอก เป็นเพราะเจ้า เขาจึงหนี
จงตรองดู มีสิ่งใด ทำไม่ดี
เขาจึงหนี เจ้าไป ในเมฆา

เทวดา บนสวรรค์ บันดาลรัก
มิหาญหัก รักนี้ ได้หรอกหนา
อย่าตำหนิ องค์ท้าว เทวดา
จงดูว่า เรามอบใจ ให้พอรึยัง

[เพลงผ้า]

ช่างกล่าวมา ได้ถูก คนขี้เหงา
เพราะพวกเขา อ่อนหัด รักจึงหนี
ต่อให้พลิก สวรรค์ รื้อปัฐพี
ก็ไม่มี ทางเจอ แม้แต่เงา

อันว่าท่าน ผู้นี้ rak lekๆ
รู้เอนก คุณค่า เทวาเหล่า
ได้กระจ่าง แจ้งใจ วิสัยเจ้า
หยุดโง่เขลา แล้วเลิก โทษเทวา

มาอีกหนึ่ง คนพาล พเนจร
ยังแรมรอน ไร้รัก เศร้าหนักหนา
ได้หลงผิด คิดไป เหมือนกันว่า
เหล่าเทวา พรากรัก เจ้าจากจร


โอ้มนุษย์ สุดแสน แดนพิภพ
ช่างมีครบ หลากหลาย สุดถ่ายถอน
ไร้สติ ปัญญา ไร้ผู้สอน
จึงม้วยมอน ดับดิ้น สิ้นชีวา

ประทับบน พระแท่น ลําแพนทอง
องค์ผู้ครอง สามภพ สยบฟ้า
ตวาดก้อง สุรเสียง แล้วชี้หน้า
รีบนํามา มนุษย์ สุดสามาน

ไร้ซึ่งความ เคารพ พินบนอบ
ไม่มีขอบ เขตคิด จิตฟุ้งซ่าน
มาทําตัว ยิ่งใหญ่ วิสัยมาร
รับโองการ ต้องโทษ ในโลกันตร์

(ขออภัยนะคะบางคําอาจแรงไป แต่เป็นเพียงแค่ตามไปในบทกลอนเท่านั้นนะคะ  หนุกๆค่ะ อิอิ)

[กวีพเนจร]

ข้ามิกลัวเจ้าหรอกมารเทวดา
จะนำข้าไปหาข้ายิ่งชอบ
ข้าจะได้เค้นถามหาคำตอบ
เจ้าลักลอบน้องนางข้าทำไม

ข้าจะเหยียบอกเจ้าให้ติดนั่ง
พิงบัลลังก์อันเจ้านั้นภูมิใจ
แล้วตะโกนถามไถ่ข้อความไป
เจ้าเป็นใครกล้าแย่งน้องกัลยา

จงตอบมาเจ้าเทวาที่ยิ่งใหญ่
ข้ามิได้กริ่นเกรงเอ็งหรอกหนา
ต่อให้มีเทพสวรรค์เต็มท้องฟ้า
ข้ายังกล้าเพียงหนึ่งเข้าชิงชัย

จะทำลายทั้งสวรรค์ชั้นฟ้านี้
ถ้าเทวาคิดลองดีทำสงสัย
ชอบบิดเบือนความจริงสิ่งเลวไซร้
แล้วจะให้ข้าเคารพอย่างไรกัน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[*คuขี้IหJา*]

ขอถามหน่อย หากว่าเจ้า ทำลายฟ้า
ทำลายข้า หมู่เทวา บนสวรรค์
แล้วเจ้าล่ะ เจ้าจักได้ อันใดกัน
จะยิ่งเป็น โทษมหันต์ กับเจ้าเอง

อันความรัก มันเข้าตา จนมืดมัว
เห็นกรงจักร เป็นดอกบัว เที่ยวข่มเหง
เทวดา บนฟากฟ้า เจ้ามิเกรง
ยังครื้นเครง ในใจตน ว่าใหญ่โต

[เพลงผ้า]

อันมนุษย์ เยี่ยงนี้ ไม่คู่ควร
ที่จะดวล กําลัง องค์เทวา
เพียงประหาร งูดิน สิ้นชีวา
ใยต้องมา ร้อนถึง พยาครุฑ

เจ้าลืมไป แล้วหรือ ผู้ถือดี
ว่าที่นี่ ถิ่นสวรรค์ บริสุทธิ์
มิใช่เขต แดนเจ้า พวกมนุษย์
พวกบัวผุด ไม่พ้น นํ้าสักที

หากคิดว่า ตัวเจ้า มีฤทธิ์เดช
สุดวิเศษ ล้นหลาม จงอย่าหนี
แล้วขวางจักร์ ณรงค์ ตรงเร็วรี่
กดุมภี คอขาด อนาถใจ

[กวีพเนจร]

ต่อยกงจักรเทวามลายหัก
นี่หรือจักรที่ทรงฤทธิ์บนฟ้านี้
เจ้าลองรับเอ็มสิบหกดูสักที
กระหน่ำตีรัวกระสุนเข้าโรมรัน

แล้วตามด้วยเอเคสักหนึ่งแม็ก
แล้วยิงแสกด้วยแม็กนั่มชิดกระชั้น
ต่อให้เป็นเทวาอะไรกัน
ชีวีนั้นต้องดับดิ้นสิ้นเทวา

แค่ของเล่นเดะๆนะพวกเทพ
มันจะเจ็บจะปวดแค่ไหนหนา
ถ้าไม่ห่วงน้องนางเจ้ากัลยา
ที่ข้าหายังไม่พบเลยสักที

ถ้าข้าเจอน้องนางข้าเมื่อไร
พวกเทวาจะได้กลายเป็นผี
ข้าจะใช้นิวเคียร์สักลูกนี้
เข้าต่อตีทำลายฟ้าให้หายไป

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

ต่อยกงจักรเทวามลายหัก
นี่หรือจักรที่ทรงฤทธิ์บนฟ้านี้
เจ้าลองรับเอ็มสิบหกดูสักที
กระหน่ำตีรัวกระสุนเข้าโรมรัน

แล้วตามด้วยเอเคสักหนึ่งแม็ก
แล้วยิงแสกด้วยแม็กนั่มชิดกระชั้น
ต่อให้เป็นเทวาอะไรกัน
ชีวีนั้นต้องดับดิ้นสิ้นเทวา

แค่ของเล่นเดะๆนะพวกเทพ
มันจะเจ็บจะปวดแค่ไหนหนา
ถ้าไม่ห่วงน้องนางเจ้ากัลยา
ที่ข้าหายังไม่พบเลยสักที

ถ้าข้าเจอน้องนางข้าเมื่อไร
พวกเทวาจะได้กลายเป็นผี
ข้าจะใช้นิวเคียร์สักลูกนี้
เข้าต่อตีทำลายฟ้าให้หายไป

ฮ่าๆๆๆๆ +1ให้ Romeo เลย กลัวเอม16 ไปหาไรกิงก่องเด๋วมาใหม่อิอิ

[ใจnSๅมeๅมlxJๅ]

รับบรรชาจากองค์พระทรงเดช
ปรเมศยิ่งใหญ่อันไพศาล
เสด็จจรจากเมืองทิพย์วิมาร
กำจัดมันให้วายปราณปุถุชน

กล้ากล่าวร้ายเหล่าข้าเทวารักษ์
มิกลัวจักย่อยยับอนุสนธิ์
ข้ามีพระบรรพชาจากเบื้องบน
ลงทัณฑ์คนรนท่าหาที่ตาย

หากเจ้ายังราญรอนมิถอนถอย
ข้าจะปล่อยลูกไฟสุริย์ฉาย
ไปเผาผลาญตัวเจ้าให้วอดวาย
ให้สลายกายเป็นผงธุรี

 

[กวีพเนจร]

เจ้าจะทำอะไรตัวข้าได้
แม้แต่ไฟประลัยกัลย์มิแผดเผา
ต่อให้ใช้อิทธิฤทธิ์มิทำเนา
กลัวไรเล่าแค่ความร้อนทอนชีวี

ต่อให้ตกนรกสิบแปดขุม
ต่อให้ลุมทั้งเทวาทั่วฟ้านี้
ข้าจะป่วนนรกสวรรค์ให้ป่นปี้
เข้าต่อตีแม้สองมือไร้อาวุธ

นรกหรอต้องเจอบาซูก้า
แล้วตามมาด้วยระเบิดไม่ยั้งหยุด
มิมีใครหาญกล้ามายื้อฉุด
ข้าจะรุดเดินหน้าฆ่าต่อไป

เจ้าจะยอมข้าไหมเหล่าเทวา
ทั่วทั้งฟ้าดินแดนอันสุดใส
จงคืนนางที่เจ้าลักจากข้าไป
แล้วจะได้ชีวิตสุขดั่งเดิม

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[kradan]

พระพุทธองค์เคยว่าไว้
การจากไกลเป็นธรรมดาของโลกนี้
มีเกิดย่อมมีดับตามวิถี
เหมือนกับที่สวรรค์พรากนางจากไป
เจ้าควรใช้ธรรมมะมาตรึงจิต
ให้คิดถึงหลักธรรมนำวิสัย
ย่อมดับทุกข์ที่จากสิ่งที่รักไป
ดำรงใจให้ปราศจากอธรรม

[เพลงผ้า]

เหล่าทวยเทพ คํานับ รับบรรหาร
ตามโองการ ประกาศร้อง จนก้องฟ้า
จงเร่งปราบ มนุษย์ อหังกา
บังอาจมา บุกแดน แผ่นสวรรค์

เมฆขลา เจ้าจง ลงล่อแก้ว
ฉายแสงแวว วูบวาบ ปราบพวกมัน
พระสุริยะ ปล่อยไฟ บรรลัยกัลย์
เข้าโรมรัน เผาผลาญ ให้วอดวาย

จงเผามัน ให้ไหม้ ไปเป็นจุล
แล้วเข้าหนุน เสริมทัพ ด้วยพระพาย
โบกสะบัด พัดวี ให้กระจาย
พวกมารร้าย อย่าได้ โปรดปราณี


ท่านพยา มัจจุราช เหนือวิญญาญ
เตรียมสถาน โลกันตร์ ไว้ให้ดี
จงรีบนํา วิญญาญ มนุษย์นี้
สักโกฎปี จําจอง ต้องโทษทันฑ์

[ใจnSๅมeๅมlxJๅ]

ที่ตรัสไปนั้นคือคำขู่ข้า
เจ้าอย่ามาอวดดีมหิงษา
อุสาให้โอกาศคิดพิจารณา
ยังจะมาราญรอนเฝ้าตอแย
นางของเจ้าอยู่หนใดใช่จะรู้
จะมาอยู่ในสวรรค์ก็มิแน่
ข้ามิได้เอานางมาซ่อนแท้
อย่ามาแหลใส่ความกันนักเลย
ข้าได้รับบรรชาจากเทวะ
จะไม่ละเริ่มการยุทธหัตถี
รวบรวมพลไพร่ฟ้าในธาตรี
พลากชีวีสังเวยชีพบทมาลย์

แรงไปนิส แหะๆ ม่ะมีคำ

[เพลงผ้า]

แล้วเกณฑ์หมู่ จัตุรงค์ ผู้องอาจ
พระพรหมมา ธิราช เป็นกองหน้า
ติดตามด้วย พระอิ-ศวรราชา
อันทัพขวา ศิวะ ผู้เป็นใหญ่

พระนารายณ์ คุมทัพ มหาสมุทร
อย่าให้หลุด เล็ดลอด ออกไปได้
พระลักษมี เคียงคู่ วรกาย
คุมทัพท้าย ปิดทาง ให้อีกที

ปฐพี เลื่อนลั่น สนั่นไหว
เร่งทัพไป จับพวก ทรพี
อย่าให้หาย กระจาย ได้หลบหนี
ปลิดชีวี พวกมัน ให้จงได้

[กวีพิจิก]

เจ้าคนโฉด มารชั่ว ตัวน้อยนิด
อย่ามาคิด ต่อกรกร้าว เหล่าทวยเทพ
ต่อให้เจ้า แกร่งกล้า ฆ่าไม่เจ็บ
ไม่ต้องเย็บ สักแผล ให้แน่ไป

ถึงเยี่ยงไร ในสักวัน เจ้าแดดิ้น
เจ้าจะสิ้น ลมปราณ จะขานไข
ไม่มีใคร สักคน ผ่านพ้นไป
ทุกช่วงวัย ดับดิ้นได้ ตายทุกคน

เจ้าอย่าสร้าง เวรกรรม นำพาทุกข์
ตอนนี้สุข แต่ไม่นาน พลันผ่านพ้น
เหลือแต่เพียง ความทุกข์คู่ ปุถุชน
จะผจญ ความเจ็บช้ำ ระกำมา

ถ้าเจ้าหาก ดื้อดึงดัน หันหาญสู้
เจ้าจะรู้ ศัตรูหรือ คือเพลงผ้า
เธอจะนำ เหล่าทวยเทพ และเทวา
มาเข่นฆ่า เจ้าไป ให้ตายลง

**เอาแค่คำสั่งสอนพอเนาะ ไม่ชอบใช้กำลังอ่ะ กัวเลือด เห็นแล้วอยากกินโส่เหล่(แปลว่าลาภเลือด ใช่มะน้องน่าน)**

[จิ๊กโก๋พม่า]

ข้อความโดนเซ็นเซอร์

ขำๆเน้อทัพสวรรค์......เดียวไม่นุก





             

[ne-on]

ได้เวลาขุนกระบี่บุกพิภพ
ต้องสยบเหล่ามารอาจหาญกล้า
จะหน้าอินหน้าพรมหรือเทวดา
มาหาญกล้าข้าจะฟันให้สิ้นไป


ตวัดดาบให้ทวยเทพได้เห็นแสง
กระจ่างแจ้งทั่วสวรรค์ขวัญผวา
จะได้รู้ขุนกระบี่...นี-ออน..มา
ใครจะกล้ามาลองดีข้าเชื้อเชิญ


จะมีฤทธิ์มีเดชข้าไม่หวั่น
จะฟาดฟันด้วยกระบี่เล่มนี้ไซร้
จะได้รู้ทั่วสวรรค์โจษจันไกล
ว่านี่ไงขุนกระบี่..นี-ออน..เอย