ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีพิจิก]

   พลิ้วลำนำเพลงรักหวานข้ามผ่านฟ้า
ขับเสภารัตติกาลบรรสานฝัน
ดั่งคีตาภพช่วงจากจวงจันทร์
กล่อมดวงขวัญแนบสนิททุกนิทรา

   หลับตาเถิดคนดีนะที่รัก
จักทอถักเรียงร้อยสร้อยบุปผา
มาเคียงข้างบรรจถรณ์ยามอ่อนล้า
ล้อมวิญญาณ์อย่าหวั่นจงฝันดี

   ณ คืนนี้จักถนอมกล่อมเคียงร่าง
จนรุ่งสางทิวาวารผ่านดิถี
ทุกทุกคำที่ร้อยสร้อยวจี
จากใจที่ประจักษ์รักทั้งปวง

   เจ้าเดือนดาวพราวฟ้าราตรีนี้
ฤาจักที่ทอแสงมาแต่งสรวง
ขอเพียงนวลปลายหาวจากดาวดวง
มาแต้มทรวงหวามไหวในพี่ยา

   อันความรักฉ่ำหวานปานหยาดผึ้ง
งดงามตรึงหนึ่งทรวงให้ห่วงหา
ส่งใจไปพร่ำพลอดตลอดเวลา
น้อมกายาเคียงร่างมิสร่างรอย

   หอมประทิ่นกลิ่นดอกแก้วยังหอมกรุ่น
หวานละมุนละไมในทุกถ้อย
ขลุ่ยเพียงออพลิ้วเพรียกขานผ่านฝนปรอย
ร่วมเพลงร้อยประทับขวัญม่านราตรี

[กวีพิจิก]

หลับตาเถิด คนดี พี่คอยคุ้ม
พี่จะอุ้ม ประคอง น้องหนุนตัก
พี่จะคอย ดูแล แม่ยอดรัก
เจ้าจงพัก หลับตา พาฝันดี

[กวีพิจิก]

ดวงจันทร์สาด แสงส่อง ต้องใบหน้า
สุดเหว่ว้า ดายเดียว เปลี่ยวใจเหงา
ไม่มีน้อง มาอยู่ คู่เคียงเงา
แสนจะเศร้า อกตรม ระทมตรอม

ต่อแต่นี้ ไม่มี น้องอยู่เคียง
เคยร่วมเรียง เคียงใจ ให้พี่กล่อม
น้องไม่มา หาแล้ว แก้วพยอม
แล้วจะกล่อม ให้ใคร หลับไหลเอย

[กวีพิจิก]

น้ำตาไหล เมื่อได้ยิน สำเนียงกล่าว
เสียงที่เจ้า บอกว่าลา พาใจหาย
โอ้ความรัก ของเราสอง ต้องมลาย
สูญสลาย หายลับไป กับใจนาง

จำนรรจา ว่าอยากฟัง เสียงพี่กล่อม
พวงพยอม เคยอ้อมกอด จนฟ้าสาง
แต่เดี๋ยวนี้ มีแต่ความ ฝันเลือนราง
เจ้ามาร้าง ห่างแสนไกล ไปแล้วหนอ

ถึงอย่างไร ใจยังเฝ้า เจ้าคืนกลับ
จะรอรับ เจ้ากลับมา ตั้งตารอ
กลับมาเฝ้า คลอเคลียเคล้า เฝ้าพะนอ
พี่จะรอ เจ้าคืนกลับ รับขวัญเอย

[กวีพิจิก]

หากเพียงพบ ในฝัน สั้นเพียงนิด
เหงาดวงจิต ทันใด ในยามตื่น
หากทำได้ จะหลับ ทั้งวันคืน
ไม่อยากตื่น จากฝัน นิรันดร์ไป

ทุกทุกคืน ฝันไป ได้ใกล้น้อง
ร่วมทำนอง เพลงรัก ปักหัวใจ
กล่อมคนสวย ด้วยเสียง หริ่งเรไร
ดวงฤทัย สุขกัน แม้สั้นคืน

[กวีพิจิก]

โอ้ที่รัก พี่จัก ให้น้องรู้
พี่ยังอยู่ กล่อมรัก ปักใจเจ้า
มิเคยลืม รักหวาน ของสองเรา
พี่ยังเฝ้า กล่อมใจ ให้งามงอน

เจ้าจะห่วง ไปใย ในใจพี่
ล้วนแล้วมี แต่เจ้า เอาใจอ้อน
แล้วเช่นนี้ พี่จะ ลาจากจร
ดวงสมร ไปได้ อย่างไรกัน

[กวีพิจิก]

อย่าร้องไห้ ไปเลย พวงพยอม
จะถนอม กล่อมเจ้า ให้คลายหม่น
เจ้าจะได้ สุขใจ อย่างมากล้น
ดวงกมล หายโศก เศร้าโศกา

พี่จะร้อง เพลงกล่อม ถนอมเจ้า
ให้ทุกข์เศร้า สิ้นไป ในอุรา
จะใช้ใจ สะอาด ปาดน้ำตา
โอ้น้องยา อย่าตรม ระทมทรวง

[เพลงผ้า]

แสงสีทอง ลับลง ตรงปลายฟ้า
สกุณา โผผิน บินคืนย้อน
ลมรําเพย พัดแผ่ว พริ้วอ่อนอ่อน
น้องจะนอน ให้หลับ แลฝันดี

คํ่าคืนนี้ ฟ้าสวย ด้วยจันทรา
สาดแสงมา เรืองรอง งามผ่องศรี
เสียงใบไม้ ต้องลม สมฤดี
ดั่งดนตรี คนธรรพ์ มาบรรเลง

พราวระยับ ขับแสง แห่งดารา
ประดับฟ้า สดใส ไม่หวั่นเกรง
ทั้งดาวเดือน เคลื่อนคล้อย ร้อยมนต์เพลง
อย่างครื้นเครง สุขสันต์ ด้วยหรรษา

น้องจะหลับ ตานอน พักผ่อนกาย
อย่างสบาย ในห้วง แห่งนิทรา
จะไม่หนี ไปไหน จนไกลตา
ขอพี่ยา ให้ตัก น้องหนุนนอน

[กวีพิจิก]

คืนนี้เดือน พราวพร่าง ระหว่างดาว
สุกสกาว พราวแสง มิแสร้งสรร
หริ่งเรไร หรีดร้อง ร่ำรำพัน
ช่างสุขสันต์ คืนวัน จันทรางาม

แสงเดือนส่อง ต้องพักตร์ ยอดรักพี่
น้องคนดี หลับไหล ไม่ครั่นคร้าม
หนุนตักพี่ เถิดนะ แม่นงราม
จะเป็นยาม ดูแล ดวงแขไข

ใช้เสียงหริ่ง เรไร ให้กล่อมน้อง
มือประคอง ยอดรัก หนุนตักไว้
ใช้เสียงเพลง กล่อมรัก จากห้วงใจ
ให้หลับไหล เป็นสุข ทุกทิวา

[ดินเหนียว]

 
d]
กล่อมน้องนอนตอนราตรีคนมีฝัน
ขอให้คิด...ถึงกัน...วันฟ้าใส
หอบความรัก...ภักดิ์ซึ้ง...ซึ่งห่วงใย
แล้วคนดี  หายไป...ไม่พูดจา

ไม่รักกันแล้วหรือ...คือคำถาม
ดินฯมาตามหาฝัน หวั่นผวา
เจอเพื่อหลบ....พบเพื่อพราก...พี่จากลา
รอทุกครา..รอคนโอบ...ซบตักนอน.............

[กวีพิจิก]

คืนนี้ฝน พรำพรำ ชุ่มฉ่ำใจ
ได้อยู่ใกล้ คนรัก จักต้องกล่อม
น้องหนุนตัก ฟังเสียง สำเนียงพร้อม
จักถนอม กล่อมใจ ไม่สร่างซา

[กวีพิจิก]

ตะวันคล้อย ลอยลับ จับขอบฟ้า
สกุณา บินร่อน ย้อนคืนถิ่น
กระต่ายน้อย ยังคอย ออกหากิน
กระแสสินธุ์ รินไหล ปลาว่ายทวน

ตะวันดับ ลับเลือน เดือนเคลื่อนย้าย
ส่องแสงฉาย ปลายหาว กลบดาวหวน
กล่อมน้องนอน หลับฝัน คืนจันทร์นวล
แม่ลำดวน พี่พิศ ชิดเชยชม

กล่อมน้องแล้ว แก้วตา จงหลับไหล
ให้น้องคลาย ระกำ ช้ำขื่นขม
หมดสิ้นไป ใจที่ ร้าวระทม
กลับมาบ่ม รักกัน ทุกวันคืน

[นกป่า]

หลับเถิดนะ คนดี
ในวันนี้ เขายัง ไม่เห็นค่า
สุขใจเถิดนะ ดารา
ใจข้าจะกล่อมน้องนอน

ฝันดีนะจอมใจเจ้า
อย่าหมองเศร้าจะหม่อนศรี
หลับเถิดนะคนดี
ด้วยคืนนี้พี่คุ้มภัย

[เพลงผ้า]

น้องจะหลับ อย่างไร ในคืนนี้
ขาดเสียงพี่ บรรเลง กล่อมเพลงขวัญ
 เคยประคอง กล่อมน้อง อยู่ทุกวัน
ใต้แสงจันทร์ เดือนดาว พราวราตรี

กี่ทิวา พี่จร ไม่ย้อนมา
ในอุรา ตรอมตรม จนหมองศรี
เพ้อรําพัน วันพี่ ร้อยกวี
เอื้อนวจี ไพเราะ เพราะน่าดู

พี่ไม่มา น้องยา ก็ไม่นอน
ด้วยอาทร ร้อนใจ ใครจะรู้
ยังแว่วเสียง สําเนียง ของพี่อยู่
กลับมาปู ไออุ่น ให้หนุนนอน

[กวีพิจิก]

โอ้น้องยา พี่มา หาเจ้าแล้ว
เจ้าน้องแก้ว อย่าได้ หัวใจหม่น
กลับมากล่อม ด้วยใจ ที่ท้วมท้น
รักมากล้น คนดี ของพี่ยา

คืนนี้น้อง ต้องได้ หลับไหลสุข
คลายห้วงทุกข์ สุขแท้ แน่หนักหนา
จะกล่อมเจ้า เคล้าฝัน พลันนิทรา
สุขอุรา คราพี่ นี้กล่อมใจ

[เพลงผ้า]

จันทร์เจ้าเอ๋ย ช่วยกล่อม ให้นอนที
ก่อนเคยมี คนกล่อม จึงหลับไหล
มาบัดนี้ ไม่มี แม้เสียงใคร
มีเสียงใจ สะอื้น ไม่ยอมนอน

ขอร้องนะ จันทร์จ๋า อย่าโกหก
นํ้าตาตก ชอกชํ้า กระหนํ่าซ้อน
รู้หรือเปล่า อกสาว จวนขาดรอน
จึงอ้อนวอน จันทร์เจ้า ให้กล่อมใจ

จันทร์ไม่กล่อม ให้นอน ก็ไม่ว่า
เพียงตามหา คนกล่อม ยอมได้ไหม
บอกให้เขา รีบกลับ มาไวไว
มาปลอบใจ ให้หาย สะเทือนทรวง

[กวีพเนจร]

นอนซะเถอะ น้องนอน พี่ขอกล่อม
ไร้ยุงตอม ให้รำคาญ พี่ปัดให้
จะคอยเฝ้า เจ้านอน มิหายไป
เจ้าจงได้ หลับฝันดี เจ้าน้องยา

หลับซะเถอะ น้องเจ้า พี่คอยกล่อม
กลิ่นแสนหอม ลอยล่อง รอบเปลผ้า
พี่ร้องเพลง กล่อมเจ้านอน ถ้อยวาจา
นอนเถิดหนา น้องเจ้า หลับฝันดี

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพิจิก]

พระจันทร์เสี้ยว แลเหลียวมอง ต้องช้ำหม่น
คิดถึงคน ที่เคยกล่อม ถนอมร่าง
มาวันนี้ เจ้าจากไป ใจเลือนลาง
เหมือนจันทร์ร้าง ห่างหมู่ดาว พี่หนาวทรวง

รักของพี่ ยังมีให้ หมดใจจิต
ยังคงคิด ถึงใจเจ้า เฝ้าห่วงหวง
ยังมอบรัก สลักจิต ชิดพุ่มพวง
แม่เด่นดวง อย่าล่วงลับ รีบกลับมา
 

[ผีโป่งโหงพราย]

ขอให้นอนหลับฝันดีนะ
แล้วฉันจะกล่อมเธอให้ให้หาย
เหงาขอให้ฝันคืนนี้มีแต่เรา
แล้วจะเอาทำนองไหนก็บอกมา
ทำนองหวานระบมหรือชมป่า
ช่ะช่ะช่าก็ได้นะจอมขวัญ
หรือจะเอาเตี้ยลงสาละวัน
เพียงบอกกันจะกล่อมให้น้องนอน

[กวีพิจิก]

เจ้าหญิงนิทรา
Clash

นั่งมองเธอเนิ่นนาน เห็นตาเธอพริ้มหลับ
สายลมคลอเคล้าแก้มที่อ่อนใส
ฉันกล้าอยู่ใกล้เธอ แค่ยามเธอหลับไหล
แม้ใจจะรักเธอตลอดมา
ใกล้กันแค่เอื้อมมือ เหมือนไกลกันแสนไกล
หัวใจไม่กล้าพอจะไขว่คว้า
ได้มองเธอข้างเดียว ก็ดีใจหนักหนา
ถึงแม้เวลาจะไม่นาน
อย่าเพิ่งตื่นขึ้นมาตอนนี้เลยเธอ
ให้ฉันได้แอบมองเธอให้นาน
ฉันขอเก็บภาพนี้เอาไปนอนฝัน
ให้ฉันนั้นได้แอบบอกรักเธอ
ไม่กล้าจะสัมผัส ไม่กล้าจะรบกวน
ได้เพียงอยู่ใกล้เธอได้เหม่อมอง
ได้ยินบ้างรึเปล่า หัวใจมันร่ำร้อง
ว่ามัน...มันรักเธอเพียงใด