มาจะกล่าวบทไป
Let me tell you a tale
ถึงระเด่นลันไดอนาถา
Of Raden Lundai,the pauper prince
เสวยราชย์องค์เดียวเที่ยวรำภา
The solitary sovereign engaging in the art of minstrelry
ตามตลาดเสาชิงช้า หน้าโบสถ์พราหมณ์
Through SaoChingCha Market and in front of Bot Phram
อยู่ปราสาทเสาคอดยอดด้วน
His abode a pavillion on rickety stilts with stumpy spires
กำแพงแก้วแล้วร้วนด้วยเรียวหนาม
The royal castle walls concocted from thorn bushes
มีทหารหอนเห่าทุกโมงยาม
His sentries howling and barking their hourly calls
คอยปราบปราประจามิตรที่คิดร้าย
Signifying their readiness to quell any hostile hordes
เที่ยวสีซอขอข้าวสารทุกบ้านช่อง
Fiddling at every household in exchange for rice
เป็นเสบียงเลี้ยงท้องของถวาย
To sustain his royal personage
ไม่มีใครรังเกียจชิงชังทั้งหญิงชาย
No man or woman ever turned him away
ต่างฝากกายฝากตัวกลัวบารมี
All were in awe of his imperial majesty
พอโพล้เพล้เวลาจะสายันห์
When twilight came at the end of the day
ยุงชุมสุมควันแล้วเข้าที่
Fires were lit to keep the mosquitoes at bay
บรรทมเหนือเสื่อลำแพนแท่นมณี
Then he reposed on the royal straw mat
ภูมีซบเซาเมากัญชา
Happily, dreamily passing the night puffing hashish
ครั้งรุ่งแสงสุริยันตะวันโด่ง
Next morning with the sun high in the sky
โก้งโค้งลงในอ่างแล้วล้างหน้า
He bended down to clean his face in the royal washbowl, his bottom held high
เสร็จเสวยข้าวตังกับหนังปลา
Then breakfasted on burnt cooked rice with fish skin
ลงสระสรงคงคาในท้องคลอง
The royal bath was the nearby canal
กระโดดดำสามทีสีเห่อไคล
Three dips were all it took to wash away the grime
แล้วย่างขึ้นบันไดเข้าในห้อง
Then he stepped up to the royal dressing room
ทรงสุคนธ์ปนละลายดินสอพอง
Talc and perfume were mixed together
ขโลมสองแก้มคางอย่างแมวคราว
And applied to the royal cheeks making him looking somewhat tabbyish
นุ่งกางเกงเข็มหลงอลงกรณ์
An over-darned trouser graced the princely torso
ผ้าทิพย์อาภรณ์พื้นขาว
He next draped around his person a piece of clothes with a white background
เจียระบาดเสมียนละว้ามาแต่ลาว
It has been imported from Laos and was emblazoned in the Samian Lawa pattern
ดูราวกับหนังแขกเมื่อแรกมี
The overall picture was like from an early Indian movie
สวมประคำดีควายตะพายย่าม
Carrying a satchel, he put on the rosary made from Prakam Dee Kwai
หมดจดงดงามกว่าปันหยี
All the finery made him look smarter than Panyee
กุมตะบองกันหมาจะราวี
One hand holding a cane to keep away the dogs
ถือซอจรลีมาตามทาง
The other holding the fiddle, he merrily went on his way
เวอร์ชั่นแปลอังกฤษ ^^
ที่มา
http://www.pantown.com/board.php?id=119&area=4&name=board4&topic=7&action=view
