พิศแต่หัว จรดเท้า กินรี
นางผู้นี้ งามเด่น ใดในหล้า
ถามได้ความ นามนั้น มโนราห์
จึงคิดพา ถวาย พระสุธน
เพียงแรกพบ เพ่งพักตร์ รักหมดจิต
ไม่เคยคิด นางใด ที่ใจสน
ตรัสประทาน ทรัพย์สิน ส่วนของตน
เพื่อรับนาง มายล จากพรานบุณ
*******************************
มาแต่งต่อให้จ้า^^ อาจจะมั่วๆไปบ้าง ไม่เคยแต่งแนวนี้อ่ะ
** พรานบุณ ใช้ ณ นะจ๊ะ เพราะมาจาก พรานบุณฑริก
นางสะอื้น ฝืนชํ้า ระกําจิตด้วยจะคิด บินหนี นั้นไม่พ้นอันปีกหาง ห่างหาย จากกายตนพระสุธน ทรงเฝ้า ปลอบประโลมอย่ากังวล อันใด ในเวียงวังจะไม่ขัง ข่มขู่ เจ้าเชิดโฉมทั้งแตร์สังข์ เร่งเร้า เป่าประโคมระนาดโหม ต้อนรับ คู่ชีวาแม้จะผ่าน กาลเคลื่อน เป็นเดือนปีเฝ้าคิดหนี จรจาก ภัสดาเที่ยวเมียงมอง ปีกหาง อยู่ไหนหนาหวังสักครา เหิรลับ กลับถิ่นนางขอบคุณ คุณอัณณ์ริน ค่ะ
