ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ยาจกพเนจร]

ยามหน้าแล้งทั่วแผ่นดินแตกระแหง
น้ำพระทัยไม่เหือดแห้งจากองค์ท่าน
พระประมุขภูมิพลองค์ราชันย์
พระทรงเป็นพระมิ่งขวัญนานกาลมา

พระทรงเปรียบดั่งเทวาที่ทรงฤทธิ
เนรมิตท่านสั่งได้ทั้งฝนฟ้า
เป็น ฝนหลวง หรือ ฝนเทียม เพื่อประชา
ให้ชาวไร่ชาวนาได้ทำกิน

จะแห้งแล้งที่ไหนท่านทรงช่วย
ความเดือดร้อนหรือเจ็บป่วยมลายสิ้น
เป็นเพราะด้วยพระเมตตาเจ้าแผ่นดิน
เป็นพระคุณแทนไม่สิ้นทั้งถิ่นไทย

ยามฝนโปรย...จากฟ้ารู้ไว้เถิด
ว่ากำเนิดเกิดจากท่านผู้ยิ่งใหญ่
เปรียบดั่งพ่อของแผ่นดินชนชาวไทย
บรรเทาความแห้งแล้งให้....ด้วยฝนโปรย

[ยอดชาย]

Title: ฟ้าเศร้า
Author : naiguide

ฟ้าจ๋าฟ้า ทำไม ฟ้าดูเศร้า
เมฆสีเทา เข้าปกคลุม ทุกแห่งหน
เหมือนว่าฟ้า กำลัง เข้าตาจน
ความอดทน ของฟ้า จะหมดไป

เมฆสีเทา ปกคลุม เข้ามาปิด
เหมือนเอาผิด กับฟ้า เลยใช่ไหม
แถมลงโทษ ด้วยสายฟ้า กึกก้องไพร
ฟ้าสีใส จึงไม่ใส ดับมืดลง

ฟ้าจ๋าฟ้า ทำได้เพียง แค่ยืนเศร้า
เห็นคนเรา ทะเลาะกัน เพราะลุ่มหลง
กิเลสกลับ ตัณหาเข้า สู่ใจตรง
แม้พระสงฆ์ องค์เจ้า ระอาใจ

ฟ้าจึงโปรย สายฝน แทนน้ำตา
ร้องโหยหา สงบสุข อยู่ที่ไหน
ฟ้าจ๋าฟ้า "ยามฝน  โปรย"คราใด
ให้หัวใจ ชอกช้ำ ระกำทรวง

[Jintakawee]

Title : ยามฝนโปรย
Author : หลวงจินตกวี

ยามเมื่อฝนโปรยปราย พรูพรายพร่ำ
สะอึกอื้นระงมงำ เสียงร่ำไห้
เพียงความเหงา เปล่าเปลี่ยว เดียวดายใจ
หวังเพียงใคร ยื่นหยิบให้ น้ำใจงาม

ท่ามกลางสายฝนหนาว ใจเหน็บหนาว
เผลอได้หลับ ฝันเรื่องราว ประด๋าวหวาม
เสี้ยวรู้สึก นึกฝัน ใจพรั่นตาม
เสียดายเพียง เสี้ยวหวาม แห่งคิดนึก

บางเม็ดฝน ลิ่วไหว ตามสายฝน
สัมผัสผิว ยะเยือกก่น ถึงรู้สึก
โอ้น้ำฟ้า ว่าเย็นเยือก ถึงเปลือกลึก
สัมผัสหนาวในรู้สึก ลึกถึงใจฯ

     ?ด้วยหนาวแห่งสายฝนโปรย สัมผัสใจดวงโรยอ่อนล้า กลายเป็นใจเหน็บชา  สุดเกินกว่าบรรยาย?

[กล่องความทรงจำ]

Title : สายฝนพรำ
Author : กล่องความทรงจำ

ท้องฟ้า มืดครึ้ม ดูเปลี่ยวเหงา
ลมพัดพา เมฆสีเทา ล่องลอยหาย
ไม่นานนัก หยดฝน หล่นโปรยปราย
รู้สึกเหน็บหนาว เดียวดาย กลางสายฝนพรำ

ได้แต่ยืน กอดตัวเอง กลางสายฝน
ให้น้ำตา เปียกปน หลบความเจ็บช้ำ
เจ็บซ้ำเจ็บซาก แต่ไม่หลาบจำ
ขอสายฝน ชะล้างความหมองคล้ำ ในหัวใจ

แต่หัวใจยังสู้ เพราะรู้ ยังมีหวัง
ว่าจะยิ้มได้อีกครั้ง หลังพายุฝน จางหาย
ตะวันจะส่องแสงจ้า  ท้องฟ้า จะเปล่งประกาย
วันนี้ขอเป็นครั้งสุดท้ายนะ...หัวใจ....
ขอร้องไห้...ยามสายฝนโปรย...../glow]

 

[ใจnSๅมeๅมlxJๅ]

Title : ใจปอนๆ
Author : ใจทรามยามเหงา

นึกถึงวันเวลาพาใจเศร้า
เรื่องสองเราจบลงในวันนั้น
วันที่เธอเอ่ยคำเลิกกับฉัน
วันที่ความผูกพันผังทลาย

ฉันเดินหนีออกไปเอือมระอา
เหมือนคนบ้าวิ่งออกไปไร้จุดหมาย
เปียกปอนปอนเประเปื้อนทั้งร่างกาย
ฝนโปรยปรายเปียกชุ่มเคล้าน้ำตา

เสียงโครมครามสาดซ่านทั่วฟ้ากว้าง
สุดเวิ้งว้างเหมือนคนไม่มีค่า
ใจหมดรักอกหักเทอบอกลา
กาลเวลาจะรักษาใจเราเอง

[daf]

Title : แด่ข้า..ผู้หลงคำ
Author : ผู้หญิงดินดิน
ยืนหนาวสั่น...กลางฝน...ที่โปรยปราย
ด้วยหัวใจ...แหลกสลาย...เฝ้าครวญคร่ำ
กลบน้ำตา...พร่าไหล...ด้วยน้ำคำ
ที่จดจำ...คำรัก...เคยให้มา

ฟ้าเจ้าเอย...เหตุใด...จึงแกล้งส่ง
ให้หัวใจ...ข้าหลง...เขาแทบบ้า
ฝนเจ้าเอย...ไฉน...จึงโปรยมา
ซ้ำเติมข้า...ผู้หลง...ในน้ำคำ

[MIRIN 01]

Title : ยามฝนโปรย
Author : mirin 01

ยามฝนโปรย โรยมา น้ำตาไหล
คนของใจ ห่างหายไม่พบหน้า
เหลือไว้เพียง เพียงแต่ คราบน้ำตา
ที่ไหลมาแข่งฝน ระทมใจ
ยามฝนโปรย โรยมา น้ำตาร่วง
คนเคยห่าง หวงแหน หายไปไหน
หรือเพราะเธอ มีใครอื่น อยู่ในใจ
จึงทิ้งฉันให้เดียวดาย ไม่กลับมา
สายฝนยังคงโปรย โรยร่วงอยู่
สายน้ำตายังพร่างพรู อยู่บนหน้า
สายฝนโปรยโรยร่วง สู่ธารา
สายน้ำตา ฉันโปรย โรยสู่ใจ

[/]

Title...../ยามฝนโปรย
Author....ชีวิตดั่งน้ำค้างหาว กรรมสิ้น เวรหมด ใจหลุดพ้น

     เมื่ออาทิตย์ทอแสงด้อยเมฆคล้อยทับ
ฟ้ามืดอับทึบถ้วนหน้าพาเศร้าหมอง
สายฟ้าฟาดสายลมพัดคึกคะนอง
เสียงฟ้าร้องเสียงฟ้าผ่าน่าพรั่นพรึง

เปรียบดั่งคล้ายกับชีวิตลิขิตเส้น
ไม่วายเว้นอุปาทานขวากหนามขึง
ยึดติดแน่นกับตัณหาชีวาจึง
เป็นที่ตรึงสมุทัยแห่งนัยความ

ละตัณหาอุปาทานทะยานอยาก
ด้วยอำนาจนิโรธนะปะทะขวาง
แล้วใช้มรรคมีองค์แปดเป็นเขตคาม
เป็นขวากหนามที่คอยกั้นสะท้านเตื่อน

ด้วยอนิสงส์องค์อริยสัจจ์ทั้งสี่
ริจฉวีแสงอำไพเปรียบเสมือน
เมฆาดับเยื่อนขยับอาทิตย์เยือน
พายุเลื่อนยามฝนโปรยโรยสู่ดิน

ชีวิตดั่งน้ำค้างหาว กรรมสิ้น เวรหมด ใจหลุดพ้น

[/]

Title.....บทกวีแห่งความรัก(ตอน...ความรักดั่งสายน้ำ)
Author.....ชีวิตดั่งน้ำค้างหาว กรรมสิ้น เวรหมด ใจหลุดพ้น
-----
     ยามฝนโปรยโชยพัดสบัดหวิว
อยู่ในทิวเทือกเขาใหญ่พงไพรสรร
เสียงหวีดหวิวลมระริ่วพริ้วจำนรร
เสียงสวรรค์หมู่พฤกษาพนาไพร

กลายเป็นสายธาราธารน้ำหลาก
ที่ไหลบากอาบเนืองนองท้องน้ำใส
ให้เหล่ามู่สรรพสิ่งในพงไพร
ได้อาศัยหล่อชีวีมีมานาน

ไหลไปแล้วไหลไปไม่หวลกลับ
แพร่สะพัดแผ่ไปเขตไพศาล
ให้ทุกสิ่งที่ให้ได้คณะนาน
ไม่อาจหาญหาสิ่งใดหมายครอบครอง

เพราะความรักนั้นเป็นเช่นสายน้ำ
ไม่ทวงถามหาสิ่งใดหมายสนอง
ให้ทุกสิ่งที่ให้ได้เจตจำนอง
ไม่หมายปองจะได้รับหรือกลับคืน

ชีวิตดั่งน้ำค้างหาว กรรมสิ้น เวรหมด ใจหลุดพ้น

[แก้มแหม่ม]

Title  :  ฟ้าใหม่
Author: แก้มแหม่ม

           ฝนโปรยปรายลงมาคราวสันต์
หมู่แมกไม้นานาพันธุ์สุขสดใส
รับน้ำฝนชโลมลูบกิ่งใบ
แลพฤกษ์ไพรชุ่มชื่นละลานตา
            ฝนโปรยปรายถ้วนทั่วทั้งหุบเขา
มิเคยเหงายินฝนพรำฉ่ำพฤกษา
แม้นต้องอยู่เพียงผู้เดียวเปลี่ยวเอกา
มีพนาเป็นดั่งเพื่อนคอยปลอบใจ
            ฝนหยุดโปรยกลับกลายคล้ายหมอกเหมย
ตะวันฉายสาดแสงเลยสุกไสว
เหม่อมองฟ้าระบายสีที่แสนไกล
เป็นฟ้าใหม่ ฟ้าทอรุ้ง...เมื่อฝนจาง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[gigclub]

      หยดน้ำใส อิ่มพระทัย จากใจฟ้า
  ร่วงลงสู่ สายธารา คราน้ำไหล
  ถึงพวกพ้อง ประชากร ผองชาวไทย
 ได้นำไป ใช้ประโยชน์ โดยทั่วกัน
 
  ยามฝนโปรย โรยราย สบายจิต
  คิดถึงมิตร เคยร่วมทุกข์ สุขกันนั่น
  ถึงครานี้ มิได้อยู่ คู่เคียงกัน
  เเต่ตัวฉัน ยังจดจำ ตราตรึงใจ

  อยากร้องไห้ เเต่ใจ ยังอายฟ้า
  ฝนโปรยมา กลบน้ำตา ข้าได้ไหม
  สุดอ้างว้าง สุดเหงา สุดเศร้าใจ
  ชำระร้าง สร้างวันใหม่ ยามฝนโปรย
 
 

[NineJacky]

*****กลอนสายฝน(ของคนเหงา)******

สายฝนโปรยปรายนำพาความเหงา
ท้องฟ้าสีเทาชุ่มชื่นถวิลหา
เธอผู้เปียกฝนข้างกายยามฝนมา
น้ำตาไหลรินคิดถึงเธอ

ชีวิยังคงเดินตามทางฝัน
ดวงตะวันนำพาพบวันใหม่
เท้าคู่เดิมพาเธอฉันเดินก้าวไป
แต่ใยตัวฉันไกลห่างเธอ

สายฝนโปรยปรายย้อนวันเวลา
สายฝนนำพาเธอมาพบฉัน
วันเวลาที่เรามีกันและกัน
ความรักนั้นชุ่มฉ่ำดั่งสายฝน

เธอผู้เหนื่อยล้าน้ำตาไหลริน
สูญสิ้นความเชื่อในเราสอง
ความหวั่นไหวในใจมาครอบครอง
พาเราสองเหินห่างนิจนิรันดร์

ฉันผู้สิ้นคำสัญญากลางสายฝน
ชีวิตคนต้องเดินตามทางฝัน
เพียงคิดไปว่ายังมีกันและกัน
แต่ความนั้นจดจำเพียงฉันเอง

เสียงฝนประดุจดั่งคำสัญญา
สายฝนพาหัวใจชุ่มรัก
แม้นเป็นเพียงคนเคยรู้จัก
ความรักนั้นคงอยู่นิรันดร

^__^

[กล่องความทรงจำ]

Title : ยามฝนโปรย
Author : กล่องความทรงจำ

เมื่อตะกี้ ยังสว่าง อยู่ดีๆ                         แต่ทำไม ตอนนี้ กลับมืดเหงา
มองท้องฟ้า ไหงกลาย เป็นสีเทา            ว้าย! แย่แล้วเรา ต้องรีบ ไปแต่งตัว
ตายแน่ ตายแน่ ไม่ทันการ                     หากมัวแต่ เนิ่นนาน จนฟ้ารั่ว
ต้องเปียกเป็น ลูกหมาตกน้ำ ชัวร์ชัวร์      ต้องแต่งตัว รีบไป ให้ทันงาน
โอ้แม่เจ้า ฟ้าดั่ง สวรรค์แกล้ง                 ฝนตกแรง ไม่มี ความสงสาร
เห็นไหม ว่าตัวเปียก ไม่ทันการ               ต้องซมซาน ไปทำงานทุกครั้ง....ยามฝนโปรย
..................  emo_50เฮ้อ!กำ  ไม่มีราชรถมาเกย ก้องี้แหละเรา .................