ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Alpha]

Topic of July -ยามฝนโปรย-
หมดเขตรับกลอนวันที่ 31 กรกฎาคม 2551

กติกา
1. รูปแบบ กลอนสุภาพ
2. ความยาว 2-4 บท
3. กลอนที่โพสนี้ ขอให้เป็นกลอนที่แต่งขึ้นเอง และไม่เคยโพสที่ไหนมาก่อนนะคะ
4. ส่งได้ไม่เกิน 3 ผลงานต่อ 1 คนค่ะ

เวลาโพสขอให้ยึดรูปแบบตามนี้นะจ๊ะ

Title : ...................................
Author : ..............................

รางวัล
1. รางวัลชนะเลิศอันดับ 1 ได้รับ 10 คะแนน และขึ้นโชว์ที่หน้าแรกของเว็บกลอนไทย= kradan
2. รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 1 ได้รับ 7 คะแนน = น่าน
3. รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 2 ได้รับ 5 คะแนน = มะลิสีดำ (ยายเดียวดาย ยามฝนโปรย)
4. รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 3 ได้รับ 4 คะแนน = น้ำเน่าเงาจันทร์ (น้ำตาฟ้า น้ำตาฉัน)
5. รางวัลชมเชย มี 3 รางวัล ได้รับ 3 คะแนน = ยาจกพเนจร (ฝนหลวง), tang057 (แตกแยก),คนรักษ์ถิ่น, รัศมีธรรม
6. รางวัลขวัญใจเว็บมาสเตอร์  ได้รับ 3 คะแนน =กล่องความทรงจำ (ฝนตกทำงานสาย)

[kradan]

...ยามฝนโปรย...
ลมโบกโบยพัดพาเอาความเหงา
มองเห็นความหดหู่ของเมฆเทา
เป็นร่มเงาแก่ใจที่หมองมัว
...ใจเจ็บเศร้า...
ทุกข์ระทมยามเมื่อฟ้าสลัว
เพราะเธอสร้างรอยร้าวแห่งความกลัว
เธอทิ้งตัวฉันเดียวดายกลางฝนพรำ
...คิดถึงวันก่อน...
ยังอาวรณ์ถึงรักที่เคยถลำ
เธอสร้างบาดแผลลึกในใจช้ำ
ให้จดจำความระทมยามฝนโปรย

[เพลงผ้า]

Title : ฝนชโลมใจ
Author :เพลงผ้า

สายฝนโปรย โรยตัว ทั่วทุกแห่ง
หมดภัยแล้ง ผืนดิน สิ้นระแหง
ขอบคุณฟ้า ต่อเติม เพิ่มเรี่ยวแรง
เปรียบดั่งแสง ทอฝัน วันรอคอย

คืนรอยยิ้ม พริ้มหวาน ผ่านใบหน้า
ให้ชาวนา มีหวัง หลังเหงาหงอย
ต่อไปนี้ คงไม่ นั่งเหม่อลอย
ใจละห้อย หดหู่ ดูต้นกล้า

ใบต้นข้าว ยาวเรียว เขียวสีเข้ม
เจ้าทุยเล็ม หญ้าอ่อน ตอนฝนซา
เสียงจุ๊บจิ๊บ หยอกเย้า อย่างหรรษา
ฝูงนกกา โผผิน บินสู่รัง

[ยาจกพเนจร]

   ยามฝนโปรย....โรยหลั่งมาจากฟ้ากว้าง
ไหลเป็นทางจากนภาที่กว้างใหญ่
เป็นน้ำตาของฟ้าหรืออย่างไร
ใครหนอใครทำฟ้าช้ำร้องรำพัน

   น้ำตาฟ้ารินหลั่งมาชโลมโลก
ความเศร้าโศกของฟ้าค่ามหันต์
หลั่งคลายร้อนให้ชาวดินนับหมื่นพัน
น้ำตาฉันที่หลั่งมาค่าไม่มี

   อยากกู่ร้องให้ก้องดังไปถึงฟ้า
จะถามว่าดวงชะตาของฉันนี้
ใครลิขิตขีดให้ช่วยบอกที
องค์พรหมที่กำหนดมาหรือซาตาน

   จึงต้องร้องไห้ทุกทีที่มีรัก
ใจช้ำหนักเหมือนนักโทษรอประหาร
ทรวงระทมระบมลึกถึงดวงมาลย์
อยากมีคนเคียงฉัน......ยามฝนโปรย.

 

[nan]

Topic : -ยามฝนโปรย-

ยามฝนโปรย  โรยร่วง  หล่นจากฟ้า
ดั่งน้ำตา  ของฉัน  ที่หลั่งใหล
คิดถึงเธอ  ที่รัก  แทบขาดใจ
ยามฝนหลั่ง  คราใด  น้ำตาคลอ

เมื่อไหร่หนอ  คนดี  จะกลับมา
นั่งนับฝน  บนฟ้า  จนหวั่นไหว
กี่ฤดูที่   ฝนผ่าน  พ้นไป
คนของใจ  จากไป  ไม่กลับคืน

สะอื้นไห้  กับใจ  ที่อ่อนล้า
เมื่อไหร่หนา  ท้องฟ้า  จะสดใส
หากหมดฝน  ฉันคง ต้องทำใจ
ให้สดใส  เหมือนฟ้าใหม่  หลังฝนโปรย

[marionet]

ยามฝนโปรยโรยราน้ำตาร่วง
เฝ้าคอยห่วงถึงคนบนฟ้ากว้าง
ถนอมรักที่ถูกทิ้งไว้กลางทาง
เพียงลมผ่านร้างลาพาลืมเลือน

โอ้ใจหนอยามนี้ยิ่งพาเศร้า
คิดถึงเขาห่วงใยเสมอเหมือน
ยิ่งเห็นฝนใจรักยากลืมเลือน
ยากกลบเกลื่อนน้ำตาเปื้อนนองหน้าริน

[++ แตง ++]

หยาดพิรุณโรยรายไหลรินหลั่ง
โปรดช่วยโอบอุ้มความหวังหลังฟ้าใส
ลมฝนโปรยโปรดช่วยพาความช้ำไป
หลังฟ้าใหม่ขอให้ไทยสามัคคี

บ้านเมืองแตกแยกกันเป็นสองขั้ว
ต่างก็มัวถกเถียงใส่ร้ายป้ายสี
ต่างก็ว่าฝ่ายตนนั้นคนดี
ไม่ว่ากี่รัฐบาลก็ว่ากัน

อยากให้ฝนช่วยชะโลมและหล่อเลี้ยง
อย่าได้เปล่งเสียงเปรี้ยงสะเทือนขวัญ
อยากให้ฝนช่วยดับไฟบรรลัยกัลป์
ฟื้นคืนวันที่ดีสู่ชาวไทย

[คนรักษ์ถิ่น]

        ยามฝยโปรย..หล่นไกล..จากปลายฟ้า
เหมือนน้ำตา..หลั่งริน..จนสิ้นสาย
ความห่วงหา..อาวรณ์..ตั้งมากมาย
สะกิดใจ.ยามที่สาย..ฝนสาดริน
      เรื่องเล่าว่า ฟ้าห่าง จากดินมาก
ความทุกข์ยาก..ฝากไป..ใจถวิลย์
เพราะคิดถึง..ห่วงใย อาลัยดิน
จึงหลั่งริน..น้ำตา..ไปหากัน
    เป็นข้อความ  ฝากไป  อย่าได้ทุกข์
มีความสุข..ชุ่มชื้น..คืนสู่ขวัญ
แม้ฟ้าห่าง..ห่วงดิน..ไม่แพ้กัน
สายสัมพันธ์..สู่พื้นดิน ถิ่นรอคอย...

 

[รักคนหลายใจ.....]

สวรรค์ร้องไห้
สายฝนโปรย โรยร่วง ไม่ห่วงฟ้า
ท้องนภา เคลื่อนแคลน แดนสวรรค์
คล้ายสัญญาณ หดหู่ แห่งคู่กัน
ไม่เป็นฝัน วันเศร้า เคล้าน้ำตา

คนทั้งสอง มองหน้า ก็ล้าถอย
จิตก็ปล่อย ลอยไป ในเวหา
ถอนสะอื้น กล้ำกลืน ฝืนชะตา
ใจที่กล้า เหนื่อยอ่อน เริ่มผ่อนตาม

สิ้นคำรัก หักเปราะ ไม่เพราะหู
ใยไม่สู้ เหมือนก่อน อยากถอนถาม
อ้างสวรรค์ ชั้นฟ้า  บ่กล้าปราม
แล้วแบกหาม ความรัก ได้อย่างไร

ฟ้าสวรรค์ มิใช่ ไปกลั่นแกล้ง
ทำเคลื่อนแคลง แรงรัก หักไฉน
ที่ฟ้าหม่น ฝนตก เพราะรกใจ
อยากจะให้ รักกลับ ไม่ดับลง

ฟ้าสวรรค์ไม่กลั่นแกล้ง.....

[รัศมีธรรมส่องทาง]

Title : ยามฝนโปรย
Author : รัศมีธรรมส่องทาง

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

ยามฝนโปรย  ร่วงโรย  จากฟากฟ้า
ท้องนภา  มืดครึ้ม  ดูเศร้าหมอง
ความเหงาหงอย  ลอยตามลม  มาครอบครอง
ใจร่ำร้อง  โหยหา  พาระทม

ละอองฝน  โปรยปราย  มาต้องตัว
ยังหวาดกลัว  ความเหน็บหนาว  แสนขื่นขม
เมื่อใจคิด  ถึงเธอเข้า  เฝ้าตรอมตรม
ด่ำอารมณ์  ทุกข์เศร้า  เหงาใจกาย

ยามฝนโปรย  ทุกครั้ง  ฉันคิดถึง
ยังตราตรึง  เหมือนฝนโปรย  ไม่ขาดสาย
นึกถึงวัน  มีเธอ  อยู่ข้างกาย
กลับมลาย  เหมือนสายฝน  หล่นลงดิน

เมื่อไรหนอ  เมฆฝน  จะลอยผ่าน
ใจร้าวราญ  จะหาญหัก  เมื่อรักผิน
ฟ้าหลังฝน  คงงดงาม  ดั่งใจจินต์
คงจะสิ้น  ความทุกข์ใจ   เมื่อฝนโปรย

 

[พลอยชมพู]

มองบนฟ้า  เมฆมา  ดำมืดครึ้ม
เสียงอึมครึม  ฟ้าร้อง  ก้องเวหา
ตาและยาย  นอนหนาวเหน็บ  เก็บน้ำตา
ในบ้านเก่า  คร่ำคร่า  คราจะพัง

มองบนฟ้า  ฝนโปรยลง  มาห่าใหญ่
ตาและยาย  นอนห่มผ้า  ด้วยหมดหวัง
ที่จะเห็น  ลูกหลาน  กลับคืนรัง
หมดความหวัง  หมดกำลัง  หมดแรงใจ

ตาบอกยาย  ว่าหนาว  สุดจะทน
กลัวว่าตน  จะไม่อยู่  ดูฟ้าใส
ตาพูดแล้ว  พลันสิ้นลม  ล้มขาดใจ
ทิ้งให้ยาย  ต้องเปล่ากาย  ยามฝนโปรย

[พลอยชมพู]

ยามเมื่อฝน  โปรยปราย  จากปลายฟ้า
มีเวลา  ให้เธอฉัน  ได้ชิดใกล้
ได้หนุนตัก  นุ่มละมุน  อุ่นละไม
เพียงแค่นี้  ก็อุ่นใจ  สบายตัว

ได้ยินเสียง  ฟ้าร้อง  ดังครึมๆ
เสียงกระหึ่ม  ฉันกอดเธอ  ด้วยความกลัว
มองท้องฟ้า  สีดำ  มืดสลัว
"อย่าไปกลัว  ยังมีฉัน"  เธอปลอบใจ

ถึงแม้ว่า  ฉันไม่ชอบ  เสียงฟ้าร้อง
ถ้ามีเธอ  คอยปกป้อง  ฉันทนได้
อยากจะให้  ทุกวัน  ฝนโปรยปราย
เพื่อทุกวัน  ฉันจะได้  นั่งเคียงเธอ

[ใจnSๅมeๅมlxJๅ]

Title : น้ำจากฟ้า
Author : ใจทรามยามเหงา

น้ำจากฟ้า ร่วงมา สู่พื้นภพ
หยดกระทบ พื้นดิน หินใบหญ้า
ไหลรวมร่วม สู่ศูนย์กลาง สายธารา
กลายเป็นน้ำ ในคงคา ได้ใช้กัน

แล้วระเหย เป็นไอน้ำเมื่อ โดยแสง
เกาะตัวแปลง เป็นก้อนเมฆ บนฟ้านั้น
อัดกันแน่น มากไป แตกฉับพลัน
เปลี่ยนจากเมฆ ผันเป็นฝน โปรยลงมา

[น้ำเน่า...เงาจันทร์]

Title : น้ำตาฟ้า น้ำตาฉัน
Author : น้ำเน่า...เงาจันทร์
ยามฝนโปรยโรยรินทำดินชื้น
แต่ฉันกับสะอื้นนอนร้องไห้
ต้องนอนเศร้าลำพังเจ็บปวดใจ
ไม่มีใครเหลียวแลแพ้ชะตา
ฝนตกมาทีไรใจใยเศร้า
หรือเพราะเรายังด้อยวาสนา
จึงขาดคนมานั้งคอยสบตา
จึงได้แต่มองฟ้าวันฝนริน
ได้ยินคนเคยบอกเอาไว้ว่า
เหตุที่ฝนตกมาเพราะฟ้าเคร้า
ฟ้าเสียใจจึงหลั่งฝนมาบรรเทา
เพื่อระบายความเหงาที่ฟ้ามี

[กวีพเนจร]

ยามฝนโปรย โรยร่วง ชะโลมโลก           
ดับทุกข์โศก บนแผ่นดิน ถิ่นอาศัย
ดับภัยแล้ง แกล้งมนุษย์ ประสบภัย       
จากจิตใจ อันโสมม จมสันดาน

หรือฟ้าสาป บาปมนุษย์ ก่อให้ไว้             
กรรมของใคร ที่ก้าวล่วง บ่วงสันฐาน
จากเคราะห์กรรม ทำโทษ จากบ่วงมาร
ให้พบพาน ความทุกข์โศก แลโรคภัย

ยามฝนโปรย โรยหล่น จากบนฟ้า         
ฉ่ำอุรา หมู่มนุษย์ สุดสดใส
จงอย่าทำ กรรมชั่ว ให้ห่างไกล             
ฟ้าสั่งให้ ฝนโปรย โรยสิ่งดี

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ยอดชาย]

Title: ชีวิตกับฟ้าฝน
Author : naiguide

ก่อนฝนตก ท้องฟ้า เริ่มมืดมิด
แสงอาทิตย์ ถูกปิด ให้อับแสง
ลมเริ่มพัด เมฆรวมตัว อย่างรุนแรง
ประกายแสง เจิดจ้า ทั่วฟ้าคราม

                                                       พลันจึงมี ฝนโปรย คอยร่วงหล่น
                                                       มากเม็ดจน หนาขึ้น น่าเกรมขาม
                                                       พอฝนหยุด ฟ้าจึงมี สีงดงาม
                                                       ทุกชีวิต เริ่มเบ่งบาน ขึ้นอีกครา

เปรียบดังเหมือน เรื่องราว ของมนุษย์
ที่ความทุกข์ คืบคลาน เข้ามาหา
จะเรื่องเล็ก เรื่องใหญ่ โถมเข้ามา
หยาดน้ำตา เป็นเครื่อง ระบายใจ

                                                         แต่หลังจาก ผ่านพ้น ช่วงวิกฤต
                                                         ทุกชีวิต จะเริ่มต้น อย่างสดใส
                                                         ชีวิตนี้ มีทุกข์สุข เคล้ากันไป
                                                         สู้ด้วยใจ ยิ้มรับ แล้วหยัดยืน

[เพลงผ้า]

Title : ฟ้าครวญ
Author : เพลงผ้า

อสุนี ฟาดฟ้า นํ้าตาร่วง
เกิดผลพวง กลับกลาย เป็นสายฝน
ทุกหยดนํ้า ฉํ่าเย็น กระเซ็นหล่น
เหมือนเบื้องบน เจ็บปวด รวดร้าวใจ

เมื่อนภา ฟ้าเศร้า เรารันทด
มองหยาดหยด นํ้าตา ฟ้ารินไหล
อสุนี อย่าโกรธ พิโรธไป
ฟ้าหวั่นไหว สุดทน จนร้องครวญ

หากยามใด ฟ้าหลั่ง พลังเศร้า
ดั่งตัวเรา โศกศัลย์ ให้ผันผวน
อกสะทก สะท้าน พาลเรรวน
หทัยจวน ขาดรอน ตอนฝนโปรย

[ดวงไฟ]

Title :  ยามฝนโปรย
Author : ดวงไฟ

ยามฝนโปรยโรยหล่นจากบนนั้น
ก็ทำให้ตัวฉันนึกห่วงหา
คนที่อยู่ห่างไปไกลดวงตา
จะระคายละอองฟ้าสักเพียงใด
หรือจะสุขหัวใจให้ชุ่มเย็น
เธอจะอยู่ จะเป็นอย่างไรไหม
หรือเป็นหวัดทุกข์ร้อนนอนถอนใจ
ยามฝนหลั่งวันใดคิดถึงเธอ

[ดินเหนียว]

 
"ยามฝนโปรย" โรยสาย โลมไล้หล้า
เห็นต้นข้าว  ในนา พาสดใส
ใบสีเขียว เรียวรื่น เย็นชื่นใจ
หลากพันธ์ไม้ ยิ้มรับ กับละออง

ฝนที่หล่น จากฟ้า  น้ำตาเมฆ
ช่วยปลุกเสก เสียงคราง อึ่งอ่างร้อง
ปลาน้ำใหม่ เริงร่า ซ่าริมคลอง
รุ้งเรืองรอง สายฝนสาด  ทุกหยาดเย็น

ชื่นพนา หลากบุปผา พาสุขสันต์
แย้มกลีบบาน ชูดอก ออกให้เห็น
เอียงช่อรอ  สายฝน  หล่นกระเซ็น
ทุกต้นเด่น ชูช่อ ต่อชีวา

ธรรมชาติ วาดฝัน ปันสิ่งสุข
ให้คลายทุกข์ สดใส  ใจหรรษา
สุขที่เห็น  เย็นรื่น ชื่นทุกครา
แหงนมองฟ้า รุ้งงาม "ยามฝนโปรย"




(ขอขอบคุณภาพสวยๆ จาก Internet)

[เด็กหน้าหนาว]

 ยามฝนโปรย ฟ้าผ่า น้ำตาร่วง
สุดจะห่วง ดวงใจ จากไกลนัก
คงถึงครา เวลา ยากจะหัก
สุดที่รัก ไม่มา หาเราได้
อันดวงใจ สุดเหงา แสนเศร้านัก
สุดที่รัก ผิดคำ ที่สาบาน
คำที่พูด ฟ้าดิน เป็นพยาน
โปรดสงสาร สักนิด ก่อนคิดลา
 มาวันนี้ สายฝน ได้โปรยปลาย
ฉันเสียดาย เวลา ที่เลยมา
ได้โปรดเถิด ที่รัก จงหวนหา
อย่าจากลา ฉันได้ไหม คนใจดำ