ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุภาพบุรุษบ้านนอก]

แสงจันทร์นวลกระจ่างกลางลมหนาว
ดูพร่างพราววาวระยิบระยับไหว
พัดความเศร้าเหงากรุ่นละมุนละไม
หนาวจับใจพร่ำหาแต่ตัวเทอร์....
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
ยามลมหนาวพัดมาในคราใด
คิดถึงวันที่ไกลแรมร้างห่าง
ลืมแล้วหรือรักสองเราเมื่อวันวาน
ที่ร่วมขับขานความรักของสองเรา....
*-*-*-*-*-*-*-*-*
ป่านนี้เทอร์คงสุขและสมหวัง
คงไม่ทุกข์ทรมานอย่างฉันนี้
คิดถึงฉันบ้างเถอะนะคนดี
นึกถึงตอนที่สองเราเคียงข้างกัน....
 

[kradan]

ลมหนาว...พาใจหนาว
คิดถึงคราวที่เธอนั้นห่างหาย
แสงจันทร์ที่ส่องพร่างพราย
นั้นได้คลายความงามเมื่อขาดเธอ
ดวงดาวที่ระยิบ
แสงกระพริบเคยตรึงตราใจเสมอ
บัดนี้กลับทำให้คิดถึงเธอ
อยากพบเจอกับเธอบ้างคนดี

[สุภาพบุรุษบ้านนอก]

ลมหนาว...พัดโบยโชยพริ้ว
ระริ้วเย็นเยือกไอแห่งหนาว
กระทบฝั่งราวสะพานน้ำค้้างพราว
ใจระร้าวนั่งหนาวหนาวกลางแสงจันทร์

[kradan]

ยามเมื่อลมหนาวพัดมา
คิดถึงคราเธอโอบไหล่อยู่ใกล้ฉัน
เพราะเธอนั้นมอบความอบอุ่นให้แก่กัน
ฤดูอันหนาวเหน็บจึงเปลี่ยนไป
แต่พอมาในวันนี้
ไม่มีเธอแอบอิงใจสั่นไหว
ลมหนาวพัดเย็นเยือกถึงหัวใจ
อยากแค่ให้มีเธอช่วยโอบใจ

[เพลงผ้า]

ห่มผ้าแพร ผืนงาม ยามต้องลม
ใจระทม หวั่นไหว ในหน้าหนาว
ยืนเหม่อมอง อิจฉา หมู่ดวงดาว
ส่องสกาว หยอกล้อ ต่อจันทรา

โอ้..ว่าดาว มิเคย เลยเดียวดาย
แสงจันทร์ฉาย เคียงคู่ ทุกทิวา
ยิ่งจ้องมอง ยิ่งเศร้า เหงาอุรา
กลั้นนํ้าตา หลบลี้ หนีหน้าเมิน

[สุภาพบุรุษบ้านนอก]

ห่มผ้าแพร ผืนงาม ยามต้องลม
ใจระทม หวั่นไหว ในหน้าหนาว
ยืนเหม่อมอง อิจฉา หมู่ดวงดาว
ส่องสกาว หยอกล้อ ต่อจันทรา

โอ้..ว่าดาว มิเคย เลยเดียวดาย
แสงจันทร์ฉาย เคียงคู่ ทุกทิวา
ยิ่งจ้องมอง ยิ่งเศร้า เหงาอุรา
กลั้นนํ้าตา หลบลี้ หนีหน้าเมิน

ผ้าแพรวาผืนงามที่ฉันให้
ไว้ห่มใจยามเหงาเฝ้าคิดถึง
เพื่อเป็นเครื่องเตือนใจให้คำนึง
ให้เทอร์นั้นคิดถึง..ตรึงอุรา....

จะอิจฉาทำไมหมู่ดวงดาว
ที่แพรวพราวระยิบยับอยู่บนฟ้า
จ้องตัวฉันจะไม่เหงาสุขอุรา
เก็บน้ำตาที่ไหลใส่ที่เดิม....

[เพลงผ้า]

ห่มผ้าแพร ผืนงาม ยามต้องลม
ใจระทม หวั่นไหว ในหน้าหนาว
ยืนเหม่อมอง อิจฉา หมู่ดวงดาว
ส่องสกาว หยอกล้อ ต่อจันทรา

โอ้..ว่าดาว มิเคย เลยเดียวดาย
แสงจันทร์ฉาย เคียงคู่ ทุกทิวา
ยิ่งจ้องมอง ยิ่งเศร้า เหงาอุรา
กลั้นนํ้าตา หลบลี้ หนีหน้าเมิน

ผ้าแพรวาผืนงามที่ฉันให้
ไว้ห่มใจยามเหงาเฝ้าคิดถึง
เพื่อเป็นเครื่องเตือนใจให้คำนึง
ให้เทอร์นั้นคิดถึง..ตรึงอุรา....

จะอิจฉาทำไมหมู่ดวงดาว
ที่แพรวพราวระยิบยับอยู่บนฟ้า
จ้องตัวฉันจะไม่เหงาสุขอุรา
เก็บน้ำตาที่ไหลใส่ที่เดิม....

อันแพรวา ผืนนี้ ที่เธอให้
รักษาไว้ อย่างดี ไม่มีหมอง
ถักทอด้วย เรื่องราว คราวสมปอง
ที่เราสอง ร่วมรู้ อยู่คู่กัน

ต่อไปนี้ จะเลิก อิจฉาดาว
ที่แพรวพราว จรรโลง สร้างสีสัน
จะห่มแพร ผ้าไหม ไว้ทุกวัน
เมื่อเหมันต์ เข้าสู่ ฤดูมา

ได้แพรไหม เนื้อแท้ แก้ความหนาว
นํ้าตาสาว เหือดแห้ง ไปแล้วหนา
มีรอยยิ้ม อิ่มใจ บนใบหน้า
คู่แววตา นวลน้อง ส่องประกาย

[กวีพิจิก]

ลมหนาวพัด  พาให้  กายหนาวสั่น
ห่มผ้าพลัน  สั่นกาย  หายสะท้าน
ลมคิดถึง  พัดใจ  ให้ร้าวราน
ชั่วกัปกัลป์  คิดถึงแต่  แม่ยอดรัก

ฝากกลอนนี้  ให้คนดี  ที่คิดถึง
เฝ้ารำพึง  ถึงคนไกล  ไม่พบพักตร์
ฝากสายลม  หนาวเหน็บ  เจ็บทรวงนัก
ฝากความรัก  ที่แสนไกล  ให้ถึงเธอ

เมื่อสายลม  หวนกลับมา  ข้าจะถาม
หอบเอาความ  คิดถึง  รำพึงเพ้อ
หอบความรัก  ศรัทธา  มาจากเธอ
บอกซิเออ  เธอมอบมา  ให้ข้าไหม

[nommon]

 


หนาวเอย หนาวลมแผ่วพรมห้วง
ราตรีกาลผ่านล่วงยะเยือกหนาว
ม่านหม่นคล้อยรอยเคลื่อนบดเรือนดาว
วิเวกหาวห่มฟ้าเอกาจันทร์

หนาวเอย หนาวน้ำค้าง
ที่พรมพร่างมรรคาราตรีฝัน
หนาวลึกเร้นหัวใจไหวรำพัน
หนาวชีวันแผ่วโผยอยู่โดยเดียว


 

[คนรักษ์ถิ่น]

หนาว..เพียงเนื้อ..ห่มใจก็หายหนาว

คิดถึงคราว..กายห่มกัน..ใจหวั่นไหว

เมื่อลมหนาว..พัดมา..คราครั้งใด

อบอุ่นใจเมื่อคิดถึง..คนอยากเจอ

 

[สุภาพบุรุษบ้านนอก]

ยามลมพัดโชยมาอุราเศร้า
นั่งทนเหงาหนาวลมที่โชยผ่าน
นึกถึงภาพสองเราเมื่อวันวาน
ที่เคยหวานเย้ยลม...อิ่มดวงใจ
*-* *-* *-* *-* *-*
นึกถึงภาพน้ำตาก้อรินหลั่ง
ภาพความหลังผ่านลมมาอุราเหงา
เศร้าจิง ๆ นึกถึงวันของตัวเรา
ได้แต่เหงาเศร้าใจ...อุทัยตรม....