เหมือนแม่ครั้งหนึ่ง ก็พึงใจ

.."ความรัก".. คือสิ่งที่ดีที่สุด ควรค่าแก่การทะนุถนอมมากที่สุด เป็นสิ่งที่มนุษย์โหยหา และต้องการไม่มีที่สิ้นสุด
ไม่ว่าหน้าไหนก็ตาม...เพราะถ้ามนุษย์เราปราศจากซึ่งความรักแล้ว ก็อย่าหวังเลยว่าคุณจะมีพลังประคับประคอง
ให้ตัวคุณเองเดินไปถึงเส้นชัยชีวิต ได้อย่างสง่าผ่าเผย เพียงแค่ก้าวแรก ก็คงต้องล้มลงอย่างหมดท่า
ล้มอย่างโดดเดี่ยว..ล้มอย่างไม่มีอะไรที่จะให้คุณยึดเพื่อลุกขึ้นมาใหม่ เพราะความรักคือ พลัง..พลังอันยิ่งใหญ่ บริสุทธฺ์
ที่สามารถเป็นเกาะแก้วกําบังมิให้ผยัญอันตรายใดๆ มาแผ้วพาลได้ ต่อให้อนุภาพใดๆในโลกหล้า ก็มิอาจต้านพลังแห่งรัก
ที่บริสุทธฺ์ได้เลย
หากในความเป็นจริงแล้ว รักที่บริสุทธ์ มีอานุภาพเหนืออื่นใด คือรักที่เกิดจากบุพการี ซึ่งเป็นรักที่ไม่ต้องการ
สิ่งตอบแทนอันใด และมีให้อย่างเหลือล้น ไม่มีวันหมด ต่อให้ทุกสิ่งในสากลโลกดับลง แต่ความรักของบุพการีจะไม่ดับสูญ
ลงแม้แต่น้อย
ลองตรองดูสักนิดเถิดว่า ชีวิตของผู้หญิงหนึ่งคน ที่มีสามัญสํานึกของความเป็นแม่ที่ดีอยู่ในสายเลือดนั้น
ต้องต่อสู้ อดทน และเสียสละมากมายขนาดไหน คงจะมีน้อยคนเหลือเกิน หรืออาจจะไม่มีเลยที่จะรู้ว่า
บางครั้งในขณะที่ลูกกําลังอร่อยกับอาหาร เพื่อให้ท้องอิ่มนั้น แม่ทรมานเหลือเกินลูกเอ๋ย เหมือนกับใส้แม่จะขาดออกจากกัน
ก็มิปาน ลูกหิว แม่ก็หิว แต่หากแม่ร่วมลงกินอาหารที่มีอยู่น้อยนิด แล้วลูกจะอิ่มได้อย่างไรเล่า เพียงแค่แม่เห็นลูกอิ่ม
แม่ก็อิ่มเหมือนกัน อิ่มจากการได้เห็นลูกของแม่ กินอิ่มนอนอุ่น
หากเมื่อใดก็ตาม ถ้าลูกจักได้รับอันตราย ไม่ว่าจะด้วยกรณีหรือสาเหตุใดๆก็ตาม แม่จะปกป้องลูกอย่างสุดกําลัง
โดยไม่คํานึงถึงความปลอดภัยของตัวเองเลยสักนิด แม่พร้อมทุกวินาที ที่จะเป็นกําแพงแก้วขึ้นขวางกั้น ก่อนที่อันตรายต่างๆ
จะถึงตัวลูก เฉกเช่นโล่ทองของนักรบผู้ยิ่งใหญ่ ที่ตั้งรับทั้งคมหอก คมดาบ หรือลูกธนูอันมากมายมหาศาล
จากอริราชศรัตรูที่ระดมยิงเข้ามาหมายจะปลิดชีพนักรบลงให้จงได้ โล่ทองคอยปกป้องนักรบฉันท์ใด...
แม่ก็จะคอยปกป้องลูกฉันท์นั้น
แม่ต้องทนทุกข์ทรมานทุกอย่าง ตั้งแต่ลูกยังนอนคุดคู้อยู่ในท้องแม่ จนถึงวันที่ได้ออกมาลืมตาดูโลกอย่างปลอดภัย
แม้ว่าสายรกจะถูกตัดขาดออกจากกันระหว่างแม่กับลูก แต่ลมหายใจเข้าออกของแม่ตลอดสายยังมีแต่ความห่วงหาอาทร
ต่อลูกอย่างไม่มีวันตัดได้เลย
พระคุณของแม่นั้น ยิ่งใหญ่ล้นฟ้า มากกว่าแผ่นดินยิ่งนัก แม้แต่พระพุทธองค์ ผู้ทรงเปี่ยมไปด้วยอํานาจบุญบารมี
อยู่เหนือสรรพสัตว์ทั้งหลาย ตลอดสุดรอบขอบจักวาล ยังมิทรงได้กล่าวไว้ในคําสอนของพระองค์เลยว่า จักมีสิ่งใด
สามารถทดแทนพระคุณของ บิดร-มารดาได้เลย
ขอเพียงแค่ทําตัวเป็นคนดีของสังคม มีนํ้าใจต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ไม่สร้างปัญหาในหมู่ชุมชนสังคม
ไม่ทําให้ พ่อ แม่ ทุกข์ใจ แค่นี้ก็ทําให้พ่อ แม่ มีความปิติยินดียิ่งนัก ไม่จําเป็นต้องมีบ้านหลังใหญ่ รถคันโตให้ท่าน
และการไม่ทอดทิ้งให้ท่านอยู่อย่างเดียวดายไร้ค่า นี่คือพื้นฐานที่มนุษย์ทุกผู้ทุกนาม พึงปฎิบัติด้วยสามัญสํานึกของลูกที่ดี
ความมีกตัญญู-กตเวที อยู่ในกมลสันดาน พร้อมที่จะแสดงออกมาจากจิตใต้สํานึกของผู้เป็นลูกที่ดี
เท่านั้น...ที่ พ่อ-แม่ต้องการสัมผัส.

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เหมือนแม่ครั้งหนึ่ง ก็พึงใจ (อ่าน 4640 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้