ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Alpha]

เมื่อสองมือ ของฉัน ไร้คุณค่า
เมื่อสองมือ รักษา เธอไม่ได้
เมื่อสองมือ ประคอง สองหัวใจ
เมื่อสองมือ ทำได้ แค่เพียงนั้น

เมื่อสมอง รู้รอบ ตอบไม่รู้
เมื่อสมอง ตรองดู อยู่ในฝัน
เมื่อสมอง มองว่า ถึงทางตัน
เมื่อสมอง ของฉัน มันไม่พอ

เมื่อสองตา หลั่งน้ำ มารดแก้ม
เมื่อสองตา แต่งแต้ม ด้วยความท้อ
เมื่อสองตา พินิจ เฝ้าพะนอ
เมื่อสองตา แค่ขอ จดจำเธอ

เมื่อสองขา บอกว่า ไม่ไปไหน
เมื่อสองขา หยุดไว้ ใกล้เสมอ
เมื่อสองขา พาให้ ฉันมาเจอ
เมื่อสองขา ไม่เผลอ ปล่อยฉันไป

เมื่อหนึ่งปาก ใช่มี เพียงเพื่อปลอบ
เมื่อหนึ่งปาก ถามตอบ รำคาญไหม
เมื่อหนึ่งปาก ไม่เอ่ย ถึงความนัย
เมื่อหนึ่งปาก ปิดไว้ ในความคิด

เมื่อหัวใจ หนึ่งใจ ที่จะแตก
เมื่อหัวใจ เริ่มแหลก เกินปกปิด
เมื่อหัวใจ ร้าวราน อีกเพียงนิด
เมื่อหัวใจ ขอสิทธิ์ สังหารใจ

เมื่อสองมือ กอดเธอ ไม่คิดปล่อย
เมื่อสมอง ล่องลอย ไปไหนไหน
เมื่อสองตา น้ำตา รินร่ำไป
เมื่อสองขา กลับไม่ เดินจากเลย

เมื่อหนึ่งปาก พร่ำบอก คำว่ารัก
เมื่อหัวใจ แตกหัก เกินนิ่งเฉย
เมื่อทุกอย่าง ไม่หวน คืนอย่างเคย
ร่างเจ้าเอย จะอยู่ เพื่อใดกัน
*****************************

[ดินแล้งหมดแรงใจ]

ในเมื่อใจสองเข้าเข้ากันไม่ได้
ก็ขอให้นึกถึงวันที่คบหา
ในวันแรกที่เริ่มเรียนรู้มา
เริ่มรู้จักคำว่าความเข้าใจ


เราต้องใช้เวลาสักเท่าไร
เราต้องใช้เวลาสักเพียงไหน
กว่าจะมีคำว่าเราให้เข้าใจ
กถึงมันเข้าใว้แล้วทำใจให้เข้มเป็นก็เพียงพอ


มันก็แน่ที่ใจจักอ่อนล้า
เมื่อคำว่าจากลาเริ่มมาขอ
เมื่อคำว่าไม่เข้าใจมารีรอ
ทำให้ใจเกิดฟอมาทันทน

สู้ๆๆนะครับ
สำหรับเรื่องคนสองคน
ความรู้สึกลึกในใจที่ได้ค้น
เอามาปนเริ่งร่างสร้างความเข้าใจ

[Alpha]

ถ้าเลือกได้ จักขอ ให้ใจต่าง
แต่มีทาง ข้างหน้า ให้ไปต่อ
แค่ได้เห็น ไกลไกล ก็เพียงพอ
แต่วันนี้ จักขอ นั่งเสียใจ

เมื่อที่เห็น คือกำแพง มาขวางกั้น
คือทางตัน ปิดฝัน จนสลาย
เมื่อเวลา กลับเดิน ไม่หยุดไป
เมื่อสุดทาง นั้นใกล้ เรื่อยเข้ามา
****************************

[ดินแล้งหมดแรงใจ]

อย่าลืมสิว่าใครอยู่เคียงข้าง
ไม่ว่าจะอ้างว้างอ่อนไหว
ไม่ว่ากำแพงจะใหญ่ยักสักเพียงได
จงรับเอากำลังใจแล้วรีบไปทำให้กำแพงพัง


พลังที่ยิ่งใหญ่ที่มีอยู่
หากเราสู้ไม่ว่าอะไรก้มีหวัง
เอากำลังใจมาสารต่อก่อพลัง
แล้วก้พังอุปสรรคที่เกิดมี

[รัศมีธรรมส่องทาง]

มอบแด่ร่าง  ที่ไร้  ความหมายใด
แด่ดวงใจ  ทุกข์ระทม  ที่เปลี่ยวเหงา
ถึงพรุ่งนี้  จะไม่มี  ตัวของเรา
อย่าคิดเศร้า  ต้องเกิดดับ  เป็นธรรมดา

ก่อนไม่มี  มามี  แล้วไม่มี
ชีวิตนี้  ย่อมเป็น  เช่นนั้นหนา
เกิดขึ้นแล้ว  อยู่ชั่วคราว  แล้วมรณา
ไม่เว้นว่า  จะเป็นใคร  ที่ไหนเลย

เราถูกหลอก  ให้ชอกช้ำ  อยู่เป็นนิตย์
ว่ามีสิทธิ์  ยึดมั่น  อย่างนั้นเหวย
ที่จริงนั้น  มันไม่มี  เหมือนอย่างเคย
ต้องลงเอย  อย่างนี้  นี่ธรรมดา

ต้องเกิดแก่  เจ็บตาย  เวียนวนวก
มิอาจปก  ปิดป้อง  หลบพ้นหนา
ถ้าจะแก้  ต้องแก้  ตามธรรมา
พระศาสดา  ท่านตรัสไว้  ได้แสดง

ชีวิตเรา  นี้น้อยนัก  อย่างท่านว่า
มีเวลา  ไม่มากน้อย  คอยแถลง
ให้เตรียมตัว  ให้พร้อม  ก่อนสำแดง
เมื่ออ่อนแรง  หมดทุกข์ได้  สบายพลัน

ต้องยอมรับ  ความจริง  แม้โหดร้าย
แม้ทำลาย  ความงดงาม  ที่เฝ้าฝัน
สุดท้ายก็  ต้องมลาย  จากไปพลัน
มีเท่านั้น  ที่เกิดเวียน  เป็นอาจิณ

ปลงใจเถิด  เข้าใจ  ความหมายโลก
ต้องทุกข์โศก  พลัดพราก  อยู่นิจสิน
เราชาวพุทธ  ประยุกต์ธรรม  ตามระบิล
เห็นหมดสิ้น  ทุกสิ่ง  ตามจริงเอย