เกิดเป็นชาย...แท้จริง...แสนลำบาก ถูกฉุดลาก...ทางความคิด....ให้ลุ่มหลง
เพราะสตรี...ทุกคน...ต่างตกลง ก็ต้องปลง....คำกล่าวนั้น...จะบรรยาย
จะขึ้นรถ...ลงเรือ..ไปเสียหมด อนาคต...หญิงขึ้นมา...ก็ต้องย้าย
โปรดเอื้อเฟื้อ...เด็กสตรี...มีทุกราย ซ้ำยิ่งร้าย...ปวีนา.....มาปกครอง
ถูกรังแก...ปวีนา..มาห้ามไว้ ถูกซักไซ้...ปวีนาป้อง...ไม่หมอง
ถูกข่มเหง...ปวีนา..สั่งจับจอง ถูกเมียงมอง...ปวีนา...ป้องทุกราย
และในทุก...ทุกวัน..ในหนึ่งปี กลับต้องมี...วันสตรี...ที่มั่นหมาย
ใช้งานหนัก...ต่างโดนจับ...กันทุกราย เป็นวายร้าย...ในสายตา...ของสตรี
บุรุษเพศ..มีแต่...ต้องหมองเศร้า ไม่ว่าเขา..ว่าเรา...เศร้าจริงหนอ
โดนรังแก...เศร้ากลับมา..น้ำตาคลอ นี่ละหนอ...อนิจา....ปัญญาชน
ถูกข่มเหง..กังขัง....และซักไซ้ ก็มิได้...มีใคร...ป้องสักหน
แถมถูกยึด...อำนาจ...ปัญญาชน ก็ไม่พ้น...ยิ่งขวนขวาย...
ควายสักวัน