ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีพิจิก]

ลําภูเหงา เฉาใบ ไหวอ้อยอิ่ง
หิ่งห้อยทิ้ง นิ่งแสง แรงศรัทธา
จะเหน็บหนาว ผ่าวร้อน เคยย้อนมา
คําสัญญา ให้ไว้ ไม่ทําตาม

เมื่อสิ้นแสง หิ่งห้อย ลําภูเศร้า
ไม่เห็นเงา วาววับ สลับงาม
หากลําภู พลั้งไป ใยมิถาม
หรือเบื่อความ เรื่องเล่า ของลําภู

จะทอดกิ่ง ทิ้งนํ้า ตามกระแส
ลอยต้นแช่ ให้เน่า นะคอยดู
ถ้าหิ่งห้อย ปล่อยให้ นางลําภู
มาไร้คู่ โดดเดี่ยว อย่างเดียวดาย

ลำภูน้อง ต้องมาเหงา เฉาใบแห้ง
ใช่พี่แล้ง น้ำใจ ไม่มาหา
ต้องขอโทษ น้องจริงแท้ แม่แก้วตา
ติดธุระ งานเข้า เศร้าหัวใจ

ยังคงจำ สัญญา ที่เคยบอก
ไม่ได้หลอก ให้น้อง ต้องหวั่นไหว
น้องมิได้ ทำผิด ประการใด
พี่นี้ไซร้ ผิดเอง เกรงน้องว่า

อย่าทำร้าย ตัวเองเลย เอื้อนเอ่ยบอก
อย่าช้ำชอก นะงามขำ ลำภูจ๋า
หิ่งห้อยน้อย ยังคงคอย ล่องลอยมา
อาจจะช้า ไปสักนิด เพราะติดงาน

[เพลงผ้า]

ได้สดชื่น ยืนต้น ขึ้นพ้นนํ้า
ไม่ปล่อยตาม ลอยตัว ต่อกระแส
เมื่อหิ่งห้อย ส่องโคม มาเหลียวแล
จะไม่แช่ จมนํ้า อีกต่อไป

แสงสีเขียว หิ่งห้อย มีความหมาย
คอยเฉิดฉาย เคียงคู่ อยู่ใกล้ใกล้
หากวันหนึ่ง หิ่งห้อย ลอยโคมไกล
ลําภูใจ สิ้นแรง แล้วตายลง

เมื่อชาติก่อน ก็พราก จากกันไป
กว่าจะได้ บรรจบ พบมั่นคง
น้องเฝ้าเพียร แตกหน่อ ต่อประสงค์
เพื่อเกิดดง ลําภู คู่หิ่งห้อย

[เพลงผ้า]

มองภาพเก่า เราคู่ แล้วใจหาย
อกสลาย กายยืน ไม่เป็นท่า
นํ้าใสใส ไหลริน รดลงมา
คือนํ้าตา คนเศร้า ที่เฝ้าคอย

หวลระลึก นึกถึง เมื่อวันวาน
ใจประสาน สองดวง ควงล่องลอย
เราโลดแล่น เริงร่า มาไม่น้อย
สูงสุดสอย เกินร่วง ลงสู่ดิน

หากวันนี้ ที่เหลือ คือใจเดียว
ความปล่าวเปลี่ยว โหยหา สุดถวิน
อีกสักครั้ง แม้ยัง ได้ยลยิน
ต่อให้สิ้น ชีพดับ มิเสียดาย

[กวีพิจิก]

กลับมาหา เพลงผ้า ผู้น่ารัก
พี่คงจัก รักน้อง ประคองเจ้า
อย่าร้องไห้ ไปเลย แม่นงเยาว์
ลบความเศร้า ทิ้งไป เริ่มใหม่กัน

ก่อนหน้านี้ ถึงห่าง ร้างแรมไกล
แต่หัวใจ ละเมอ เพ้อเฝ้าฝัน
คิดถึงวัน เราคู่ อยู่ทุกวัน
เจ้าอย่าหวั่น ครั่นกลัว หัวใจเดียว

พี่ยังส่ง หัวใจ ให้เสมอ
ไม่ให้เธอ ต้องเหงา เศร้าปล่าวเปลี่ยว
พี่จะคอย ดูแล เฝ้าแลเหลียว
ไม่โดดเดี่ยว อีกแล้ว แก้วกัลยา

[เพลงผ้า]

จํานรรจา ภาษา อันสุดสวย
แฝงไว้ด้วย ความรัก สลักหวาน
ไม่พบกัน วันจาก นั้นเนินนาน
สุขสําราญ ดีไหม ตัวพี่ยา

จันทราเคลื่อน เลื่อนคู่ หมู่ดวงดาว
หัวอกสาว หวั่นไหว ใฝ่ฝันหา
อยากจะเป็น เช่นดั่ง ดวงดารา
มีจันทรา โอบชิด สนิทกาย

ท้องฟ้าสวย รวยแสง แสดงสี
รัศมี ของจันทร์ พลันเฉิดฉาย
อย่าพึ่งดับ ลับแสง สลับลาย
เกินบรรยาย งดงาม ยามคํ่าคืน

ด้วยหัวใจ เป็นสุข ทุกอณู
เมื่อพี่อยู่ มิแปร เปลี่ยนเป็นอื่น
ต่อแต่นี้ หัวใจ ไม่สะอื้น
มีพี่ยืน เคียงข้าง มิร้างลา
 

[กวีพิจิก]

ก่อนหน้านี้ มีแต่เศร้า เหงาในจิต
ไม่ได้ชิด สนิทกัน เหมือนวันวาน
น้องจากไป ไม่กี่วัน แสนเนิ่นนาน
ไม่สำราญ เลยน้องยา พาคิดถึง

แต่บัดนี้ น้องกลับมา พาใจสุข
ไร้สิ้นทุกข์ สุขใจล้ำ ร่ำรำพึง
จะฝากกลอน ให้แนบชิด ติดตราตรึง
ให้รู้ถึง ความในใจ ที่ให้เธอ

หากน้องยัง ไม่รู้ซึ้ง ถึงความนัย
กลอนนี้ไง หอมแก้มเจ้า เฝ้าพร่ำเพ้อ
ฝากกลอนไป ให้ใกล้กัน มั่นเสมอ
คิดถึงเธอ ทุกทิวา ราตรีกาล

[เพลงผ้า]

ริมกระแส ธารา หน้าเหมันต์
มีหมอกควัน เจือจาง อําพรางไว้
นั่งอ้อยอิ่ง พิงต้น ลั่นทมไหว
ปล่อยหัวใจ ล่องลอย คอยเธอมา

สายลมโชย โบยพัด สะบัดหนาว
แพรผืนขาว พริ้วไหว โอบกายา
ในคืนที่ ไร้แสง แห่งจันทรา
ดวงดารา ก็ลับ ดับแสงสี

อ้อนวอนฟ้า เมตตา ผู้รอรัก
ใจเหนื่อยนัก อ่อนล้า ลงทุกที
หากว่าฟ้า เห็นใจ ใคร่ปราณี
บอกคนดี ด้วยหนา อย่าลืมคอน

[เพลงผ้า]

สุริยา ลาลับ อําพันแสง
เหลืองอมแดง สาดส่อง สีสุดท้าย
เป็นภาพเก่า เราชม สมใจหมาย
เมื่อปีกลาย ปลายหนาว คราวคู่เคียง

คําพรํ่าพรอด ออดอ้อน ก่อนยังแว่ว
เคยเจื้อยแจ้ว แถวนี้ พี่ส่งเสียง
จําได้ไหม ให้น้อง หันคอเอียง
พี่ช่วยเบี่ยง เส้นผม ดมกลิ่นหอม

แม้จะผ่าน กาลเคลื่อน เดือนจรดปี
น้องยังมี ความฝัน หมั่นถนอม
ตรงจุดนี้  ที่ใต้ ต้นพยอม
รอวันพร้อม กล่อมฝัน กลางจันทรา

[กวีพิจิก]

สุริยา ลับลา ขอบฟ้าไกล
เดือนดาวได้ แทนที่ สุรีย์แสง
หมู่หิ่งห้อย บินว่อน ร่อนแสดง
พร้อมส่องแสง อุ้มชู ลำภูงาม

ยังพร่ำพรอด อ้อนออด กอดใจน้อง
ยังคุ้มครอง รักมั่น มิครั่นคร้าม
ยังคงอยู่ คู่ใจ ในทุกยาม
ยังคงตาม ดูแล แม่นงเยาว์

จะกี่วัน ผันผ่าน กาลฤดู
ใจยังอยู่ คู่กัน มิทันเหงา
จะกล่อมเกลี้ยง เคียงใจ คล้ายกับเงา
ใจมีเรา เฝ้าฝัน นิรันดร

[เพลงผ้า]

จันทร์บรรเจิด เฉิดฉาย ถึงปลายฟ้า
บอกเวลา สายันต์ พลันลับหาย
ลําภูยิ้ม อิ่มใจ เกินบรรยาย
เมื่อเห็นสาย ลําแสง ของหิ่งห้อย

ช่างสุขนัก คืนนี้ ราตรีฝัน
จะกอดกัน เกาะเกี่ยว เที่ยวล่องลอย
แล้วเริงร่า ท้าลม ชมยอดดอย
สูงสุดสอย มิหวั่น มุ่งมั่นไป

หากวันหนึ่ง ถึงครา ชะตาผัน
ลําภูนั้น ต้องลม จมนํ้าไหล
ขอหิ่งห้อย คอยอยู่ ดูหน่อใหม่
อย่าเปลี่ยนใจ ลาร้าง นางลําภู

[ดินเหนียว]

 

ยังรออยู่ที่เดิม...มาเติมรัก
มาทายทัก...ฝากคำ...ชื่นฉ่ำใส
พี่พี่เพื่อนทุกท่านฝันไปไกล
ดินฯมาอ่าน...แสนชื่นใจในผลงาน

มัวแต่อ่านเลยไม่มีเวลาแต่ง
ทุกบทแฝง ด้วยรัก มากคำหวาน
บางบทเศร้า...เหงาใจ..หาใดปาน
รวมรสกานท์...หวานเปรี้ยวเผ็ด...เพขรกวี


 

[เพลงผ้า]

สุริยา ลาลับ อําพันแสง
เหลืองอมแดง สาดส่อง สีสุดท้าย
เป็นภาพเก่า เราชม สมใจหมาย
เมื่อปีกลาย ปลายหนาว คราวคู่เคียง

คําพรํ่าพรอด ออดอ้อน ก่อนยังแว่ว
เคยเจื้อยแจ้ว แถวนี้ พี่ส่งเสียง
จําได้ไหม ให้น้อง หันคอเอียง
พี่ช่วยเบี่ยง เส้นผม ดมกลิ่นหอม

แม้จะผ่าน กาลเคลื่อน เดือนจรดปี
น้องยังมี ความฝัน หมั่นถนอม
ตรงจุดนี้  ที่ใต้ ต้นพยอม
รอวันพร้อม กล่อมฝัน กลางจันทรา

คราตะวันพลันยอแสงสีแดงคล้อย
เดือนก็ค่อยลอยไสวในเวหา
มวลหิ่งห้อยพลอยเปล่งแสงแข่งจันทรา
ดาริกามาแห่ล้อมอ้อมอกเดือน

แต่ตัวเรากลับเศร้าใจในคืนค่ำ
ต้องระกำช้ำฤทัยใครเสมือน
อดีตยังฝังใจไม่ลืมเลือน
เฝ้าคอยเตือนตอกย้ำให้ช้ำใจ

แม้ปีผ่านกาลเคลื่อนยังเหมือนเก่า
ยังคอยเฝ้ารอวันอันสดใส
แม้เดือนวันผันเวียนหมุนเปลี่ยนไป
รอคนไกลให้รับขวัญ "จันทร์ข้างแรม"

VICTORIA'S SECRET

+1ค่ะเพราะจัง

[เพลงผ้า]

สุกสกาว ดาวใส ในเวหา
นวลจันทรา ช่วยขับ ปรับสีแสง
พระพายพัด เอื่อยเอื่อย มิรุนแรง 
พฤกษาแกว่ง ใบโยก โบกไปมา

หรีดเรไร ร้องเสียง สําเนียงหวาน
เหมือนต้องการ บอกใคร ให้รู้ว่า
ณ.จุดนี้ ที่เก่า เฝ้าห่วงหา
คอยเวลา พี่คืน ยืนที่เดิม

ต่อให้นาน กาลเคลื่อน เดือนลาร้าง
ใจน้องนาง มุ่งมั่น ฝันต่อเติม
มิเคยลด หมดรัก จักมีเพิ่ม
รอวันเริ่ม ร่วมเรียง เคียงอีกครา

[เพลงผ้า]

ยอดหญ้าโยก โบกใบ ไปตามแรง
วิถีแห่ง สายลม ที่พัดไหว
 เป็นระลอก หยอกเย้า อย่างตั้งใจ
สุดกว้างใหญ่ ไกลตา นาท้องทุ่ง

หอมไอดิน กลิ่นหญ้า พาสดชื่น
พฤกษาอื่น หลากหลาย กระจายฟุ้ง
มิได้เติม แต่งแต้ม หรือต้องปรุง
กลิ่นจรุง งดงาม ตามครรลอง

ทุกสิ่งอย่าง ข้างกาย ช่างดูดี
แต่กลับมี สิ่งหนึ่ง ไม่สนอง
ปัจจัยหลัก ลับห่าง มิสมปอง
ขาดพี่ครอง เคียงคู่ ดูความงาม

อยากให้กลิ่น ดินเก่า ที่เราอยู่
ล่องลอยสู่ นภา เพื่อไปถาม
ว่าพี่ลืม ท้องนา เหลืองอร่าม
ที่เคยตาม งอนง้อ แล้วหรือไร

หากจําได้ ด้วยจิต และคิดถึง
คําหวานซึ้ง วาจา วันสดใส
ขอคืนกลับ รับรู้ ความห่วงใย
ก่อนคนไกล ไร้รัก หักใจลืม

[เพลงผ้า]

คํ่าคืนนี้ ไม่มี แม้ดวงดาว
สิ้นแสงพราว ระยับ จับขอบฟ้า
ช่างกระไร ดูหรือ แม้จันทรา
ยังหลบหน้า มิสาด แสงอําไพ

พัดอื้ออึง ลมหนาว ในความโศก
รําเพยโกรก นวลน้อง จนหวั่นไหว
นํ้าตาร่วง ท่วมท้น ล้นดวงใจ
เมื่อสายใย สัมพันธ์ สะบั้นลง

โอ้..ลมจ๋า พัดพา มาทําไม
พัดกลับไป เถิดหนา อย่าให้หลง
จําได้ไหม ให้สัตย์ อย่างมั่นคง
จะรอตรง ที่เดิม ไม่เปลี่ยนแปลง

[nineten]

อาทิตย์จะลับขอบฟ้า...
สายลมพัดพายอดหญ้าไหว....
แสงอำไพของฟ้าก่อนอาทิตย์จะลับไป
ช่างชวนใจให้น่ามอง
กอดกายหนาว..ใต้ต้นไม้ใหญ่
หัวใจไหว..ตามลมพาลอยล่อง
ตรงจุดนี้จุดเดิมที่เราสอง...
มานั่งมองดูดาวหยอกเหย้ากัน
ยังรอวันเธอกลับมานะคนดี..
ที่ตรงนี้ยังมีเธอมาต่อฝัน...
ฉันยังรอเธออยู่ตรงนี้อยู่ที่เดิมทุกๆวัน
ถึงแม้กาลเวลาผ่าน..แต่ว่าฉันยังคงเดิม

[เพลงผ้า]

กี่ร้อนหนาว ผ่านพ้น ก็ทนไหว
บอกหัวใจ อย่าท้อ รอตรงนี้
ยังศรัทธา คํ่ามั่น ทุกวลี
เธอคนดี เคยบอก จะหวลคืน

อย่าหลอกฉัน สร้างวัน อันแสนหวาน
แล้วประหาร หัวใจ จนไม่ฟื้น
หากวันใด พบใคร ใหม่คนอื่น
เพียงเธอยื่น บอกลา จะไม่อาย

แต่ตอนนี้ หัวใจ มันหว้าเหว่
ดั่งทะเล ซัดฝั่ง แล้วสลาย
ระลอกแล้ว ระลอกเล่า ยังมิวาย
กลับกลืนหาย เงียบเหงา ใต้เงาจันทร์

[กวีพเนจร]

ฉันยังรอ ที่เดิม นะแก้วตา
รอเธอมา หากัน อยู่ตรงนี้
รอเธอกลับ มาหา นะคนดี
อยู่ตรงที่ เราเคยมอง จันทร์ด้วยกัน

อีกนานไหม หัวใจ จะได้พบ
จะบรรจบ ลงตรงนี้ ที่เฝ้าฝัน
ยังรอเธอ มาคู่เคียง ทุกคืนวัน
อยู่ด้วยกัน อย่างก่อนเก่า เคล้าพะนอ

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพิจิก]

คืนจันทร์เพ็ญ เด่นดวง ห้วงนภา
หมู่ดารา เลือนลาง แสงจางหาย
ท้องฟ้าโปร่ง โล่งเมฆ เฉกดาราย
แสงจันทร์ฉาย ปลายหาว พราวพร่างพรู

หิ่งห้อยน้อย ร้อยแสง แข่งจันทรา
กลับมาหา อ้อนออด แม่ยอดชู้
ที่คอยเฝ้า เอาใจ ให้เจ้าอยู่
คือลำภู ผู้ที่ มีใจมั่น

จะเปล่งแสง แรงฤทธิ์ สุดจิตตั้ง
เป็นพลัง แห่งรัก ปักจอมขวัญ
รวมสองใจ ให้ซึ้ง หนึ่งเดียวกัน
ร่วมชีวัน สุขสันต์ นิรันดร

[กวีพเนจร]

แว่วเสียงเพลง ลอยมา ยังท้ายทุ่ง
กลิ่นนํ้าปรุง มิจาง หายไปไหน
หอมดอกปีบ ขาวนวล ชวนชื่นใจ
อันดอกไม้ สองเรา เคยดมดอม
ครั้นได้เห็น ดอกปีบ ชวนนึกถึง
รักตราตรึง คนหนึ่ง ที่เคยหอม
จากไปนาน แสนนานนะ ดวงพยอม
รักที่เคย ดมดอม ยังฝังใจ
ยังคงรอ ที่เดิม ที่คอยเฝ้า
เคยหยอกเย้า กลางสวนปีบ ใต้ฟ้าใส
ยังคิดถึง คนรัก ที่แสนไกล
อีกนานไหม เธอจะกลับ หวนกลับมา

_{แต่งโดย เพลงผ้า nineten โรมีโอ}