ปล่อยให้รัก...กำหนดใจ
---------------------
ไม่ต้องมี ใครมา ให้กำกับ
ในเมื่อรับ อยู่ในใจ ไม่ใช่หรือ
ว่ารักเขา เสียจน จิตกระพือ
ไม่มีขื่อ ความรักไว้ ให้ใครกัน
ในเมื่อรัก มีไว้ ใช้กำหนด
เศร้าสลด เส้นทางหมาง ความรักฝัน
มีอยู่ใน หัวใจ กันและกัน
ที่รักมั่น ใฝ่ฝัน วันสัญญา
แล้ทำไม ไม่ปล่อยรัก ให้กำหนด
เป็นต้นบท แห่งตำนาน สานเล่าหนา
จงเปิดอก เปิดใจ ในอรุรา
ให้รักมา แนบสนิท ติดตรึงใจ
แล้วจะรู้ นี่นะหรือ คือความรัก
ให้ประจักษ์ ดั่งเวหา นภาใส
มีปักสา หมื่นเวหา นภาไกล
ให้เจ้าได้ เสาะหา ไขว่คว้าชม
เหมือนดั่งหมู่ เหล่าภมร ว่อนเวหา
ระดาษตา พรรณพฤกษา นานาสม
หวังจะได้ ไกล้ชิด พินิจชม
ได้เสพสม เหล่าบุปผา มารีงาม
จงปล่อนรัก ให้กำหนด กฏชีวิต
ให้ลิขิต เส้นชีวิต สนิทหวาม
เดินไปสู่ จุดหมาย สุดปลายความ
เป็นเส้นงาม รักขีดไว้ ให้ใจเดิน
ที่สำคัญ ต้องเปิดใจ ให้กว้างออก
ให้ระลอก รักกระทบ จบห่างเหิน
ดั่งกลียวคลื่น ผัดสู่ฝั่ง ดั่งเชื้อเชิญ
จึงจะเหิน สู่หมาย ดั่งใจปอง
เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน
