ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Alpha]

โพสทิ้งท้ายก่อนสอบจ้า ^^
ทุ่งหญ้าบอก สดใส เพราะสายน้ำ
ที่ช่วยนำ ความชื้น มามอบให้
ทุ่งหญ้าเขียว ขจี กว่าก่อนใด
เมื่อมีสาย น้ำใส ที่ไหลเย็น

แต่เคยรู้ บ้างไหม ใครเจ็บปวด
กล้ำกลืนความ ร้าวรวด และทุกข์เข็ญ
เมื่อตัวเธอ พอใจ อย่างที่เป็น
และไม่เห็น ว่าฉัน ลำบากใจ

สายน้ำคง ได้เป็น เพียงสายน้ำ
ที่นำความ ชุ่มฉ่ำ มามอบให้
อยากบอกเธอ ไว้นะ ไม่เป็นไร
แค่เห็นเธอ สุขใจ ก็เพียงพอ

ฤดูหนาว นำสู่ ธารน้ำแข็ง
ฤดูแล้ง แห้งไป จนใจท้อ
แต่กับเธอ จะให้ ไม่รีรอ
แม้ไม่พอ ก็จะให้ เท่าที่มี

ดั่งทุ่งกว้าง สดใส ชวนให้หลง
มีมากสิ่ง พิศวง ในที่นี่
ใครใครฝัน อยากใกล้ เธอคนดี
แต่ว่าฉัน คนนี้ กลับเหนื่อยใจ

เมื่อฉันเป็น เพียงธาร สายเล็กเล็ก
มิใช่ดั่ง มนต์เสก มามอบให้
แค่ได้พบ ได้เจอ เหมือนฝันไป
วันนี้เพิ่ง เข้าใจ ไม่คู่ควร
***************************

[รัศมีธรรมส่องทาง]

ท้องทุ่งหญ้า  กว้างใหญ่  กับวารี
ที่เขียวขจี  ร่มเย็น  โลกสดใส
ล้วนเกี่ยวข้อง  สัมพันธ์  กันอย่างไร
ย่อมเป็นไป  ตามอิทัป  ปัจจยตา

เด็ดดอกไม้  สะเทือน  ถึงหมู่ดาว
ที่เพริศพราว  จากฟ้า  ถึงดินหนา
ต่างส่งผล  ต่อกัน  เสมอมา
ได้พึ่งพา  อาศัย  ไปด้วยกัน

เหมือนสัตว์โลก  ย่อมเป็น  ไปตามกรรม
ย่อมเหนี่ยวนำ  กำเนิดรูป  กายสร้างสรรค์
ทั้งยากดี  มีจน  ปนเปกัน
ด้วยกรรมนั้น  กำหนดให้  ไม่ลำเอียง

 

[คนรักษ์ถิ่น]

อันทุ่งหญ้า..วารี..ที่สวยสด

ยังงามงด..ด้วยแสงจ้า..มาเสกสรรค์

หญ้าจะงาม..เพราะดิน..บ่งบอกกัน

วารีนั้น..จะงาม..เพราะน้ำฝน

...ธรรมชาติ..รวมใจ..กันแต่งแต้ม

โลกถูกแซม..ความงาม..ทุกแห่งหน

คนจะงาม..งามข้างใน..แม้มีจน

ใจจะงาม..ด้วยคน..มีศีลธรรม
 

[เพลงผ้า]

ต้นหญ้าพริ้ว ปลิวไหว ในทุ่งกว้าง
มีเส้นทาง วารี ที่หล่อเลี้ยง
ทั้งสองสิ่ง ละมุน หนุนร่วมเรียง
อยู่คู่เคียง สมดุลย์ ธรรมชาติ

หากทุ่งหญ้า ขาดนํ้า อยู่ไม่ได้
ยืนต้นตาย เหี่ยวเฉา อย่าปรามาศ
หรือวาริน รินไหล ไม่ประมาท
เพราะถ้าขาด ทุ่งหญ้า พาเหือดแห้ง

จึงเกิดการ ถกต่อ ข้อตกลง
ว่าจะคง ยืนหยัด อย่างเข้มแข็ง
วารินจะ ไหลหลั่ง ไม่รุนแรง
หญ้าจะแขวง ผืนดิน ไว้อุ้มนํ้า

[เพลงผ้า]

โพสทิ้งท้ายก่อนสอบจ้า ^^
ทุ่งหญ้าบอก สดใส เพราะสายน้ำ
ที่ช่วยนำ ความชื้น มามอบให้
ทุ่งหญ้าเขียว ขจี กว่าก่อนใด
เมื่อมีสาย น้ำใส ที่ไหลเย็น

แต่เคยรู้ บ้างไหม ใครเจ็บปวด
กล้ำกลืนความ ร้าวรวด และทุกข์เข็ญ
เมื่อตัวเธอ พอใจ อย่างที่เป็น
และไม่เห็น ว่าฉัน ลำบากใจ

สายน้ำคง ได้เป็น เพียงสายน้ำ
ที่นำความ ชุ่มฉ่ำ มามอบให้
อยากบอกเธอ ไว้นะ ไม่เป็นไร
แค่เห็นเธอ สุขใจ ก็เพียงพอ

ฤดูหนาว นำสู่ ธารน้ำแข็ง
ฤดูแล้ง แห้งไป จนใจท้อ
แต่กับเธอ จะให้ ไม่รีรอ
แม้ไม่พอ ก็จะให้ เท่าที่มี

ดั่งทุ่งกว้าง สดใส ชวนให้หลง
มีมากสิ่ง พิศวง ในที่นี่
ใครใครฝัน อยากใกล้ เธอคนดี
แต่ว่าฉัน คนนี้ กลับเหนื่อยใจ

เมื่อฉันเป็น เพียงธาร สายเล็กเล็ก
มิใช่ดั่ง มนต์เสก มามอบให้
แค่ได้พบ ได้เจอ เหมือนฝันไป
วันนี้เพิ่ง เข้าใจ ไม่คู่ควร
***************************

+1ให้คุณอัณณ์ริน  นะคะชอบกลอนบทนี้มากมาย เคยมาคัดลอกไปตอนยังไม่เป็นสมาชิก สารภาพ

[เพรางาย]

น้ำเหือดมิซึมสาย
หญ้าก็ตายทุ่งก็แห้ง
มีนาเริ่มหน้าแล้ง
ดินระแหงเริ่มแตกรอย

เพียงฝนระบำสาย
ระบายทุ่งที่รอคอย
เติมน้ำในธารน้อย
เขียวก็คลุมชุ่มชื่นใจ