การเริ่มต้นไหม่

เพราะเชื่อว่าวันพรุ่งนี้ยังมีอยู่
เพราะเคยเห็นคลื่นซัดหาดทราย
เมื่อลูกเก่าลูกก่อนย้อนเข้าฝั่ง
ลูกแล้ว ลูกเล่า ไม่ร้างรา
ในใจเธอคิดอะไรอยู่ฉันไม่รู้
เธอจะร้องเพลงบทไหนสำคัญ
เพราะไม่เคยเห็นใครอยู่โดดเดี่ยว
หากวันไหนบนถนนมีคนนอง
เมื่อประเทศยังไม่มีเสรีให้
หรือเธอจะนอนหลับได้เต็มตา
นั่นเศษเสี้ยวผีเสื้อเปียกน้ำค้าง
เธอจะเดินผ่านไปไม่ชำเลือง
ในใจเธอคิดอะไรฉันไม่รู้
ฉันไม่อยากตั้งคำถามกับผู้ใด
เมื่อใครก่อกองไฟในคืนหนาว
ถ้าค่อนดึก ฟืนไร้และไฟชม

จึงเชื่อว่านักต่อสู้ไม่สูญหาย
ไม่เคยสิ้นขาดสายสักครั้งครา
จึงเกิดคลื่นลูกหลังที่แรงกว่า
เก่าไป ใหม่มา อยู่อย่างนั้น
แต่แววตาที่เห็นอยู่มีไฟฝัน
แต่เป็นเพลงเดียวกันที่ฉันร้อง
ขังตัวแต่ผู้เดียวอยู่ในห้อง
ฉันอยากเห็นเธอเปิดห้องก้าวออกมา
หมู่มารยังผยองใหญ่ทุกหย่อมหญ้า
ขณะโหงเหวห่าเข้ายังครองเมือง
และซากศพนั่นคือร่างนกสีเหลือง
โดยไม่คิดแค้นเคืองหรืออย่างไร
แต่แววตาที่เห็นอยู่ ? เธออ่อนไหว
แต่ยังแอบเผื่อใจ,จะได้ชม-
เราจักได้อิงอ้าวอ้างไฟห่ม
หวังเพียงเธอว่างระดมช่วยเติมฟืนฯ
หวังเพียงเธอช่วยตื่นมาเติมไฟ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: การเริ่มต้นไหม่ (อ่าน 13783 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 3 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้