ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดอกหญ้า]

ยังคงอยู่ที่เดิมตรงเก่า
ที่ของเราแต่ก่อนคราวหลัง
มองท้องฟ้ามองต้นไม้ที่ริมทาง
กับหัวใจว่าง-ว่างที่ร้างเธอ

ยังอยู่กับความทรงจำของเรา
ยังคิดถึงเรื่องราววันเก่าเก่าเสมอ
เพราะหัวใจมันยังไม่ลืมเธอ
หัวใจยังพร่ำเพ้อถึงเรื่องระหว่างเรา...

.............................................

[*คuขี้IหJา*]

แค่ได้ยินเพลงที่เธอคนดีเคยส่งให้
น้ำตามันก็เริ่มรินไหลขึ้นมาเสียอย่างนั้น
พยายามแล้วนะ...พยายามจะลืมมัน
แต่ว่าฉัน...ก็ทำมันไม่ได้...อย่างเคย

เพลงนั้นที่เราเคยฟังด้วยกัน...จำได้หรือเปล่า
ฉันใช้มันเป็นคำถามเรื่องรักของเรา...ให้เธอเปิดเผย
"เมื่อไหร่จะรัก"...แต่คำตอบที่ได้ก็คือความเฉยเมย
ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เหมือนเคย...สุดท้ายก็เลยทิ้งกันไป

[tna]

สายธารา...คาคบใหม่
---------------
มองท้องฟ้า มองต้นไม้ ที่ริมทาง
มองสายธาร ที่ไหลริน ไม่สิ้นสาย
เธอคงอยู่ ที่เดิมนั้น มิเสื่อมคลาย
ใจเธอหมาย เก็บระกำ ไว้กล้ำกลืน

เพราะหัวใจ เธอไม่มี วันลืมเขา
เธอจึงเฝ้า เจ็บช้ำ ระกำฝืน
เพราะรักเก่า ที่เธอสร้าง ไม่หวนคืน
ไม่กลับฟื้น ดั่งหมาย หัวใจเธอ

ขอจงมอง สายธารา ที่รินไหล
เปรียบดั่งใจ ที่เคลื่อนไหว ไปเสมอ
หากยึดติด รักไว้ ต้องละเมอ
ต้องพร่ำเพ้อ โหยหา อาวรใจ

หากปล่อยใจ ให้ไหล สายธารา
ดวงชีวา จะอิ่มอาบ กำซาบใส
มีเกาะเกลื่อน กิ่งผา อีกมากมาย
เจ้าอาจหมาย แนบชิด พินิจชม

อาจมีค่า มากกว่า คาคบเก่า
ที่เจ้าเฝ้า โหยหา ว่าสุขสม
รอวันผุ วันเปื่อยเน่า วันเฝ้าจม
ที่จะถม ซากหาย สายธารา

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

 

[ดอกหญ้า]

ยังรอเธอคนดีที่ฉันรัก
แม้ฉันต้องจมปรักอยู่อย่างนี้
รู้ว่าเธอก็ยังคงไม่กลับมาสักที
แต่จะให้ลืมเธอไปอย่างนี้..ยากเหลือเกิน

เธอคนดีก็ยังไม่หวนกลับมา
ปล่อยให้ฉันคอยท่า..แต่เธอกลับห่างเหิน
เมื่อหัวใจที่มีมันไร้เรี่ยวแรงที่จะเดิน
แต่ก็ต้องยืนอยู่สู้เผชิญ..กับทางเดินที่ไร้เธอ

รู้ว่าเต็มอกว่าเธอคงไม่คิดถึงฉัน
วันเวลาเก่าๆเหล่านั้นฉันฝันไปเองเสมอ
ยังเก็บเรื่องราวของสองเราไว้เพ้อละเมอ
ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่มีทางจะกลับมาตรงนี้ก็ตาม

[นกป่า]

สองเราลอง ค้นใจ กันและกัน
เธอมีฉัน ฉันมีเธอ อยู่บ้างไหม
เผื่อว่าจะ พัฒนา ให้เกิดเยื่อใย
หากว่าใจ ของเรา อยู่เคียงกัน

แต่สุดท้าย ก็พบ กับคำตอบ
ว่าเธอชอบ คนอื่น ที่ดีกว่า
ไม่ได้เสีย ความรู้สึก หรือน้ำตา
ถือเสียว่า เธอผ่าน มาทกทาย

[*คuขี้IหJา*]

กับวันและคืนที่เงียบเหงาแบบนี้
ยังคิดถึงเธอคนดี..ที่เคยยืนอยู่ข้าง-ข้าง
ถึงแม้วันนี้..ความเป็นจริงมันสวนทาง
ฉันต้องอยู่อย่างอ้างว้าง...ข้างกายไม่มีเธอ

ไม่เป็นไรหรอกนะ...ฉันทนได้
อาจจะมีบ้างที่ร้องไห้...น้ำตาไหลเอ่อ
แต่ก็ยังกลั้นมันไว้ได้เสมอ...
แค่นึกวันที่เคยมีเธอข้าง-ข้างกัน

รัก...ยังรักเธอเหมือนเก่า
ถึงเธอจะใช้คำว่า "เรา" กับเขาคนนั้น
ยังมีให้เหมือนที่ผ่าน...ไม่เคยลดไปเลยสักวัน
คำว่า "รัก" สำหรับฉัน...ยังเป็นเธอเท่านั้น...ไม่เปลี่ยนเลย

[ดอกหญ้า]

ฉันก็เป็นเพียงคนคนหนึ่ง
ที่มีเพียงอารมณ์ลึกซึ้งและอ่อนไหว
แค่หลับตาลงยังคงคิดถึงเธออยู่ร่ำไป
เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ยังเหมือนเดิม

ทางที่สองเราเคยเดินเคียงข้างกัน
ต้นไม้ต้นนั้นที่เราสลักซื่อเอาไว้
เวลาที่ผ่านชื่อเราก็เลื่อนสูงตามต้นไม้ไป
แต่ไม่รู้ว่าเจ้าของชื่ออีกคนเขาไปอยู่ไหน...ไม่รู้เลย

กับความทรงจำที่ยังคงมีอยู่
กี่เดือนกี่ปีไม่รู้มันจะลบหาย
อยากจะเก็บมันไว้จนกระทั่งถึงวันที่ฉันตาย
ถึงแม้เธอมองว่าไม่มีความหมาย..แต่มีค่ามากมายสำหรับฉันคนเดิม

[*คuขี้IหJา*]

ตัวฉัน...คงเหมือนท้องฟ้ายามราตรี
บางวันก็มีดวงดาวหลากสีสรรค์
แต่วันไหนที่ฟ้ามืดครึ้ม...ก็ไม่เหลือใครอยู่ข้างกัน
เหลือเพียงท้องฟ้าที่ว่างเปล่าเท่านั้น...รอวันที่ดาวจะกลับมา

ดาว...ที่ฉันนับวันเวลา...รอ
ให้กลับมาเฉิดฉายทอแสงประดับฟ้า
เปล่งแสงอยู่ได้เพียงไม่นานก็ร้างลา
ตกไปจนไกลตา...ทิ้งท้องฟ้าให้เดียวดาย

[ดอกหญ้า]

ถ้าเธอเป็นท้องฟ้ายามราตรี
ฉันขอเป็นดาวอยู่อย่างนี้ได้ใหม
ขอกระพริบแสงแม้ว่าจะอ่อนล้าเพียงใด
ขอแค่ได้อยู่ใกล้-ใกล้เธอก็พอ

แต่ความจริงมันไม่ใช่อย่างนั้น
เธอเป็นท้องฟ้าส่วนฉันเป็นดินใช่ใหมหนอ
จะเป็นเส้นขนานในหัวใจก็ยังไม่มีค่าพอ
แล้วสิ่งที่ฉันร้องขอ..จะมีค่าพอใหมที่จะได้มา

[tna]

ดาว...นภา...รักจันทรา...บ้างไหมเอ่ย
----------------
ทั้งนภา ทั้งดารา จันทรารัก
จะฟูมฟัก กันอยู่สอง ปองไฉน
ฟังบทกลอน วอนหา พาเศร้าใจ
เหตุอันใด ลืมจันทร์หาว ดาวนภา

รู้ไหมว่า จันทร์โหยหา นภากว้าง
อีกสำอาง ดาวระยับ ขยับหา
จันทร์อยู่คู่ เคียงทั้งสอง ครองนานมา
เหตุใดหนา ดาวนภา ลาจันทร์ไป

หากนภา มีดารา เพียงเท่านั้น
จะเฉิดฉัน ยามราตรี มีไฉน
ต้องมีจันทร์ เคียงคู่ อยู่ร่ำไป
เหตุอันใด ดาวนภา หนาลืมจันทร์

โถนภา โหยหา ดาราใส
แล้วทำไม ไม่โหยหา จันทราบ้าง
ดาวก็รัก นภาอยู่ มิรู้จาง
เหตุใดหมาง ไม่รักจันทร์ บ้างหรือไร

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[tna]

ดาวนภา...หากลับหวน...ทวนจันทรา
------------------------
ไม่มีเสียง กล่าวตอบ ดาวนภา
เสียงจันทรา หามีค่า หรือไฉน
ดาวนภา แค่เอ่ยเอื้อน จำนรรจ์นัย
ยังไม่หมาย ชายตา แลหาจันทร์

เปล่อยให้จันทร์ เฝ้าชะแง้ แลหาเจ้า
ทุกคืนเฝ้า โหยหา นภาฝัน
ที่มีดาว พราวระยับ อยู่คู่กัน
แต่สวรรค์ ก็มีได้ แค่หมายตา

เพราะเวลา พาไป คล้ายหวนกลับ
อาทิตย์ลับ ดาวนภา ราตรีหา
จันทร์จึงได้ มองหาว ดาวนภา
เหมือนฟากฟ้า อยู่ใกล้ ได้ชิดกัน

โถจันทร์เอย ช่างโง่เขรา เบาปัญญา
ในนภา สุริยา ดาราสรร
ได้เคียงคู่ ชู้สม อารมณ์กัน
ชิดเชยฝัน ตราบนิจ นิรันดร

จันทร์ก็แค่ เศษดิน ถิ่นนภา
ที่โหยหา ดาวนภา ดวงสมร
ว่าจันทรา ดาวนภา หมายโคจร
ดวงสมร ทั้งเช้าสาย บ่ายราตรี

ถึงสุดท้าย ก็เหลือแค่ ดวงจันทรา
ลอยเด่นฟ้า หาดารา นภาศรี
เมฆาทับ ดับแสง แห่งราตรี
เศร้าฤดี ดาวนภา หากลับหวน ทวนจันทรา

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[ดินแล้งหมดแรงใจ]

ร้องตะโกนออกไปไกลสุดฟ้า
เพื่อหวังว่าจะได้ยินถึงอีกฝัง
ตะโกนก้องร้องไปสุดพลัง
ด้วยความหวังเสียงลับตอบกลับมา

ไร้วี่แววเสียงละมุนที่ครุณหา
เสียงที่เฝ้ารอมากลับห่างหาย
ยิ่งตะโกนกึกก้องร้องออกไป
ยิ่งดูห่างไกลทุกที

เขาก็แค่จากฉัน
แต่เรายังรักกันอยู่นี่
ทำไมเวลาที่มากมี
ตอนนี้กลับเหลือแค่ฉันมันเหนื่อยใจ

[ใจnSๅมeๅมlxJๅ]

ไหนบอกว่าเรารักกัน เธอรักฉัน
สุดท้ายนั้นก็ทิ้งกันให้โดดเดี่ยว
ทิ้งกันไปหมดเยื่อใยไม่แลเหลียว
ให้เปล่าเปลี่ยวอยุ่คนเดียวตลอดมา
ไม่น่าเชื่อคำพูดที่เธอหลอก
ก็แค่ออกจากปากคนไร้คุณค่า
ไม่น่าเลยไม่น่าเสียเวลา
กับคนที่ไม่รักษาคำพูดแบบเธอ

 

[tna]

ในที่สุดก็เหลือเพียงตัวฉัน
---------------------------
ในที่สุด ก็เหลือ เพียงตัวฉัน
เฝ้ารำพัน ฝันอยู่ มิรู้หาย
ยืนอยู่บน ยอดผาร้าง ห่างใจกาย
ที่สุดหมาย ของปลายฝัน อันรางเลือน

มองนภา ดารา ดาราดาษ
ที่ผุดผาด กลางเวหา นภาเหมือน
ดั่งจันทรา มีดารา นภาเยือน
เปรียบเสมือน อ้อมกอดรัก พักกายใจ

เหลือบมองเหว เวิ้งว้าง หว่างวิถี
ลึกสุดที่ จะกำหนด  กฏเกณฑ์ไหว
ช่างต่ำลึก สุดจัก หักอาลัย
เสกสรรไว้ ใช้ฝังรัก หักวางวาย

ถึงวันนี้ วันที่ฟ้า ไร้สีสรร
สุริยัน จันทรา ดาราฉาย
หายจากฟ้า ท้องนภา มิกล่ำกลาย
ชีพวางวาย คงถึงจุด หยุดหัวใจ

จะขอเก็บ รักไว้ ในห้องจิต
แนบสนิท วิญญาณรัก ไม่ผลักไส
ตายไปพร้อม กับเศษร่าง ที่ห่างใจ
เหลือเอาไว้ แต่ซากเน่า เคล้าเศษตรม

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[*คuขี้IหJา*]

ปล่อยฉันอยู่ตรงนี้แหละนะ...ไม่เป็นไร
ถ้าฉันจะทนไม่ไหวเธอคงไม่สนใจอะไรฉัน
ช่างเถอะนะ..เธอไปเถอะ...ขอให้โชคดีละกัน
แต่ถ้าหากเขาคนนั้นไม่เห็นความสำคัญก็กลับมา

ฉันคงทำได้เพียงเท่านี้
ยิ้มส่งเธอคนดี...จากตรงนี้ไปอีกฝั่งฟ้า
หมดแล้วสินะ...หมดเวลา
เมื่อเขาคนนั้นกลับมา...เวลาของฉันก็สิ้นสุดลง

[ดินแล้งหมดแรงใจ]

ใครว่าเธอต้องเศร้าละ
เพื่อนเรานะตั้งเยอะเธอรู้ไหม
มิตรภาพของเพื่อน ซิ ตลอดไป
ปล่อยให้เขาจากไปแล้วหันมามองคนไกล้ไกล้ตัว

[ดาวบนพื้นดิน]

สุดท้ายเธอก็ต้องเอ้ยคำจากลา

มีเพียงความอ้างอ้างที่คอยเป็นเพื่อนฉัน

ใครที่เคยสัญญาใว้ว่าจะไม่ทิ้งกัน

เป็นเพียงลมปากเป่า...คงไม่สำคัญอะไร

อยากไปก็ไปเถอะนะคนดี

ฉันคนนี้หมดแรงจะยื้อเธอใว้

ที่ผ่านมา...ฉันอาจวุ่นวายจนเกินไป

แต่เพราะเหตุผลใหญ่ ๆ คือหัวใจ มันรักเธอ

[น้ำหวาน]

สุดท้ายเรื่องของเราก็ต้องจบ
สุดท้ายฉันก็พบความเหนื่อยล้า
สุดท้ายฉันก็ต้องมีน้ำตา
สุดท้ายเธอก็ลาจากฉันไป
ทำไมเรื่องราวถึงเป็นแบบนี้
เธอคนดีของฉันอยู่ที่ไหน
ทำไมฉันต้องพบกับความเย็นชาอยู่ร้ำไป
แล้วทำไมเธอถึงคิดไปจากกัน
เพราะว่าเธอไม่ได้รักคน ๆ นี้
ที่ผ่านมาเธอแค่หวังดีกับฉัน
นี่นะหรอความหวังดีที่ก่อเกิดความผูกพัน
หมดสิ้นแล้วหรือไงกันตอบฉันที
ดูเธอวันนี้มีความสุข
มีแต่ฉันที่เป็นทุกข์อยู่อย่างนี้
ได้เเต่โหยหาความรักที่ผ่านไปทุกทีทุกที
สุดท้ายก็คงไม่เหลือค่าให้เธอใยดีแม้แต่สายตา

[*คuขี้IหJา*]

ความรักนี่ก็แปลกนะ....
จากไปก็มีน้ำตา...พอกลับมาก็หัวเราะได้
ต้องอยู่ด้วยกันสองคน...ทุกข์ทนคนเดียวไม่ไหว
นิด-นิด หน่อย-หน่อยก็ร้องไห้...ไม่เข้าใจเหมือนกัน

นี่สินะที่เค้าว่า "ยามรักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน"
พอสิ้นรสน้ำตาล...ก็เหลือแค่เศษซากเท่านั้น
จะไปหวังอะไรมากมาย...สุดท้ายก็เลิกกัน
สุดท้ายก็เหลือแค่ฉัน...ที่เธอนั้นทิ้งกันไป

[*คuขี้IหJา*]

เหลือเพียงหัวใจดวงเดิม-เดิม...เก่า-เก่า
ชั่งโลขายคงไม่มีใครเอา...คงไร้ค่า
หายใจแทบไม่ออก...เพราะจมน้ำตา
เปียกปอนเต็มหน้า...และท่วมใจ

ก่อนจะมีเธอเป็นเพื่อนกัน
อ้างว้างไม่เท่าฉันในวันนี้...เธอรู้ไหม
เมื่อก่อนอยู่คนเดียวก็อยู่ได้
แต่ตอนนี้...พอเธอจากไป...ทำไมไม่เหมือนเดิม