ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รัศมีธรรมส่องทาง]

โลกทุกวัน อยู่ในขั้น กลียุค
ที่เบิกบุก เร็วรุด ถึงจุดสลาย
จนสิ้นสุด มนุษยธรรม ด่ำอบาย
เพราะเห็นกง ?จักรร้าย เป็นดอกบัว

กิเลสไส- หัวส่ง ลงปลักกิเลส
มีความแกว่น แสนวิเศษ มาสุมหัว
สามารถดูด ดึงกันไป ใจมืดมัว
เห็นตนตัว ที่จมกาม ว่าเจริญ

มองไม่เห็น ศีลธรรม ว่าจำเป็น
สำหรับอยู่ สุขเย็น ควรสรรเสริญ
เกียรติ กาม กิน บิ่นบ้า ยิ่งกว่าเกิน
แล้วหลงเพลิน ความบ้า ว่าศีลธรรมฯ

หัวข้อธรรมในคำกลอน : พุทธทาสภิกขุ

[Alpha]

เมื่อให้ความ สำคัญ กับวัตถุ
จะมาดุ มาว่า คงไม่ได้
ก็คนผิด คือฉัน หรืออย่างไร
เพียงแค่คลื่น ลูกใหม่ ที่เข้ามา

ไยไม่ว่า ว่าคน รุ่นก่อนผิด
ที่เริ่มคิด เลี้ยงลูก มีปัญหา
เลือกปรนเปรอ วัตถุ และเงินตรา
จะมาว่า ตอนนี้ คงสายไป
****************************

[รัศมีธรรมส่องทาง]

จะไปโทษ  กันทำไม  ให้เหนื่อยเปล่า
กิเลสกร้าว  พาใจ  ให้ขื่นขม
ถึงน้องนาง  อย่าเพิ่งขุ่น  ในอารมณ์
จะตรอมตรม  ทุกข์เศร้า  เผาในใจ

ถ้าเราเน้น  พัฒนา  ด้วยวัตถุ
ใจก็มุ  เอาแต่ได้  ไม่สดใส
เพราะเห็นแต่  แก่ตัว  มั่วกันไป
คลื่นลูกใหม่  จงได้  พิจารณา

ถ้าเราไม่  หลงใจ  ตามกิเลส
ความวิเศษ  นำใจ  ให้สุขหนา
ดีเป็นดี  ชั่วเป็นชั่ว  จะนำพา
ให้เรามี  จรรยา  ที่ดีงาม

ศีลธรรม  นำใจ  ใฝ่สุขเย็น
ให้ได้เห็น  สัจธรรม  มีองค์สาม
ให้พวกเรา  ชาวพุทธ  ประพฤติตาม
นั้นเพื่อความ  สุขสงบ  ทั้งกายใจ

 

[พลอยชมพู]

ปัญหาใหญ่  ชายแดน  ทางภาคใต้
เปรียบดั่งไฟ  ที่แผดเผา  ให้เราร้อน
เปรียบดั่งมีด  ฆ่าไทย  ให้ม้วยมรณ์
ดั่งนคร  นรก  ที่มืดมน

ขอนอกเรื่องหน่อย  แฮะๆ

[รัศมีธรรมส่องทาง]

ทุกวันนี้  ที่มัน  แสนวุ่นวาย
ฆ่ากันตาย  รายวัน  ฉันสงสัย
ว่าจิตใจ  คนนั้นทำ  ด้วยอะไร
จึงได้ไป  เที่ยวฆ่า  ทำลายคน

ที่บอกว่า  โลกนี้  กลียุค
เลยต้องทุกข์  ทนไป  ใจสับสน
เหตุเพราะความ  ชั่วใน  กลางใจคน
จึงไม่พ้น  วุ่นวาย  มลายไป

 

[คนรักษ์ถิ่น]

ปัญจุบัน..นั้นเป็นโลก..กลียุค
ต้องโดนปลุก..ด้วยธรรม..นำศึกษา
ครอรัปชั่น..มีทั่ว..พสุธา
เสาะหา..คนดีมาก..ยากเต็มที
....ศิลธรรม..ประจำใจ..มันหายหมด
ต่างก็คด..เพื่อท้อง..ต้องหลีกหนี
กลียุค..ยุคทุกข์ยาก..อีกกี่ปี
ที่จะดี...มีธรรม..ประจำคน

 

[เพลงผ้า]

กาลียุค ปลุกปัน สนั่นเมือง
ไม่ประเทือง ปัญญา พาขัดแย้ง
ต่างประโคม โถมใส่ ไฟรุนแรง
ตามแขนง แห่งทาง วิถีตน

ตะโกนก้อง ให้ร้าย ป้ายสีสาด
หลงอํานาจ มัวเมา เฝ้าหวังผล
ต่างก็ว่า ทําเพื่อ ประชาชน
เห็นพรํ่าบ่น กันไป ไม่ลงมือ

ก็ยอมรับ ปรับคิด จิตรับรู้
อาหาร U อิฐหิน เลยไม่ถือ
แต่ขอที ได้ไหม พวกแกล้งซื่อ
อย่ายึดถือ ตัวเป็น บรรทัดฐาน

หยุดต่อล้อ ต่อเถียง เสียงวุ่นวาย
คนที่ตาย ประชา น่าสงสาร
จึงร้องขอ ผู้คน บนร่างมาร
เร่งสืบสาน ช่วยเหลือ เผื่อแผ่กัน

หากย้อนมอง ลองคิด ด้วยสํานึก
แรกลงศึก หาเสียง อย่างแข็งขัน
สิบนิ้วน้อม ประนพ ไหว้ทุกวัน
สุดท้ายพลัน แปรเปลี่ยน คืนร่างเดิม

[ยอดชาย]

ใครก็บอก ต่างทำ เพื่อประเทศ
บางคนยอม ปลีกวิเวก ละสังขาร
บางคนบวช เท่าไร ได้ไม่นาน
ก็ยืนกราน ย้อนกลับ อำนาจตน

ต้องลองคิด ว่าสิทธ คืออะไร
สิทธทำให้ ผู้คน เริ่มสับสน
สิทธทำให้ ขัดแย้ง ประชาชน
สิทธทำให้ หมองหม่น ในพระทัย

ทำไมหนอ ไม่ถอยกลับ คนละก้าว
กราบแทบเท้า รักประเทศ หน่อยได้ไหม
สนับสนุน ให้เรืองรุ่ง ประชาธิปไตย
ประเทศชาติ จะก้าวไกล ไปอีกนาน

โปรดอย่าทำ ประเทศ ให้บอบช้ำ
อย่าลุ่มหลง อำนาจ ที่หอมหวาน
สามัคคี รักกันไว้ ตลอดกาล
ประเทศไทย จะยืนนาน และก้าวไกล

[รัศมีธรรมส่องทาง]

ทุกวันนี้  โลกเกิด  กลียุค
ไม่เป็นสุข  วุ่นวาย  กายใจหมอง
ทุกผู้นาม  ไม่เป็นไป  ตามครรลอง
ต่างสนอง  ตัณหา  น่าเศร้าใจ

เมื่อมนุษย์  ไม่หยุด  ลดละเลิก
ต่างบุกเบิก  แย่งชิงกัน  พลันผลักไส
มุ่งวัตถุ  นิยม  หลงกันไป
มองข้ามใจ  ที่ดีงาม  ทรามต่ำลง

ในยุคนี้  คนดี  ไม่ได้ดี
คนที่ชั่ว  กลับไม่มี  ใครสัยสง
กลับเชิดชู  สรรเสริญ  เพลินทะนง
สุดท้ายคง  พบจุดจบ  ประสบภัย

เมื่อโลกนี้  อยู่ใน  ยุคกลี
ขอคนดี  จงตั้งมั่น  อย่างหวั่นไหว
ทำดีย่อม  ได้ดี  เสมอไป
ขออย่าได้  ท้อแท้ใจ  กันเถิดเอย

 

[เพลงผ้า]

กาลียุค ลุกโชน โดนไฟเผา
เพราะพวกเขา ต่างแย่ง กันครองถิ่น
ซั้าปิดหู ปิดตา ไม่ยลยิน
ต่อให้ดิ้น แดดับ มิเหลียวแล

ทั้งข้าวยาก หมากแพง จนหิวโหย
ร้องโอดโอย ประชา อนาถแท้
ควรกระทํา นําหา หนทางแก้
อย่ามัวแต่ ชิงเด่น เป็นผู้นํา

คนระดับ รากหญ้า ยิ่งหน้าเศร้า
หาตอนเช้า หวังมี ที่มื้อคํ่า
ปกติ ก็ลําบาก ยากประจํา
กลับมาซํ้า ต่อเติม เพิ่มเหงือไคล

วอนเถิดหนา พวกบ้า ในยศศักดิ์
หยุดเรื่องพรรค ที่เถียง อย่างเหลวไหล
หันมามอง ตรองตรึก สํานึกไว้
แผ่นดินไทย ต้องการ เพียงคนดี

[เพลงผ้า]

กาลียุค ลุกลํ้า นํามนุษย์
มิอาจหยุด รั้งรอ ต่อความโลภ
แก่งแย่งชิง ดีเด่น เป็นละโมภ
แล้วล้อมโอบ จิตใจ ด้วยไฟอยาก

เข้าหํ่าหั่น เข่นฆ่า ใช้เล่กล
จนผู้คน บริสุทธ์ ต้องตายจาก
ในสังคม ยุคนี้ มีอยู่มาก
มือถือสาก แต่ปาก บอกถือศิล

หยุดทําลาย ล้างเผ่า เรากันเอง
อย่าละเลง สีเลือด เปื้อนแผ่นดิน
เลิกเป็นคน หูหนวก ไม่ยลยิน
ก่อนจะสิ้น ชาติไทย ให้ลูกหลาน

[รัศมีธรรมส่องทาง]

เมื่อโลกเคลื่อน  เข้าสู่  กลียุค
ต้องเริ่มบุก  เบิกด้วย  พระธรรมสอน
พระศาสดา  ทำนายไว้   ไม่คลายคลอน
ได้เดือดร้อน  เมื่อถึง  กึ่งพุทธกาล

ให้ชาวพุทธ  บริสุทธิ์  ตามมรรคา
ด้วยธรรมา  พระศาสดา  แผ่ไพศาล
จะแก้ไข  กลียุค  ให้สุขสราญ
ได้เบิกบาน  เป็นสุข  ทุกผู้คน

 

[เพลงผ้า]

นํ้ามันแพงข้าวขึ้นฟืนหายาก
แสนลําบากวุ่นวายน่าสงสาร
ผิดกันลับนับจากครั้งโบราณ
ใครต้องการสิ่งใดได้แบ่งปัน

กาลียุคทุกข์เข็ญเป็นทุกข์ใจ
ผู้คนไร้ปราณีมีแบ่งชั้น
ต่างยื้อแย่งริษยาอิจฉากัน
มีทุกวันให้เห็นเป็นอนาถ

เจ้าปลาใหญ่ไล่กินเจ้าปลาเล็ก
เป็นปลาเด็กตัวน้อยด้อยอํานาจ
คนไม่ซื่อถือครองร้องประกาศ
อวดสามารถแต่ในไม่มีกึ๋น

[เพลงผ้า]

นี่แหละหนา กาลี ยุคสมัย
สุดอาลัย น่าอนาถ ขาดสํานึก
ทํายิ่งใหญ่ ใส่กัน ประจัญศึก
คือควายทึก เคี้ยวเอื้อง ทําเฟื่องฟู

เหตุเพราะแย่ง กินหญ้า ช่างน่าอาย
กินแล้วคาย ยังดี เท่าที่รู้
ทุยจ๋าทุย คุยกัน หันเชิดชู
เพราะต่างอยู่ เล็มหญ้า นาเดียวกัน

มาไล่ขวิด คิดไหม ใครเจ็บชํ้า
อกระกํา คือข้าว เขาเสียขวัญ
ที่เป็นอยู่ ชูช่อ พอผ่านวัน
ก็จาบัลย์ มากมาย เกือบตายลง

ทุยจะเล็ม กินหญ้า ใครว่าได้
แต่วอนไหว้ ทุยจ๋า อย่าไหลหลง
หยุดกระหนํ่า หํ้าหั่น จงหมั่นปลง
เลิกพะวง ว่าใคร จะได้ดี

แค่ต้นข้าว ขาดนํ้า ก็ยํ่าแย่
จะต้นแก่ ต้นอ่อน ไม่สุขศรี
ขอทุยหยุด ขุดราก หากปรานี
หรือยังมี เมตตา เลิกฆ่ากัน

[กวีพเนจร]

ควายนาเดียว ยังเที่ยว เข้าประหาร
น่าประจาน ให้อาย ขายขี้หน้า
ต่างกินหญ้า นาเดียว ไม่เจรจา
ล้วนเข่นฆ่า เรื่องหญ้า ช่างน่าอาย

ควายเป็นควาย ยังคิด ชิงอำนาจ
น่าอนาถ ใจเหลือ จะหัวหาย
เดี๋ยวก็โดน คนฆ่า ให้ชีพวาย
ควายหนาควาย ช่างเขลา โง่สิ้นดี

นี่แหล่ะหนา กาลี ยุดสมัย
ควายเป็นใหญ่ ควายแก่งแย่ง อำนาจนี้
ควายต่างคิด ว่าตัว อำนาจมี
เลยคิดที่ ชิงนา ไว้ตัวเดียว

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

กาลียุค..อุกอาจ..เข้าฟาดฟัน
ทุกชนชั้น..รุนแรง..กําแหงหาญ
แผ่นดินเดือด..เลือดคาว..ความร้าวราน
ต่างต้องการ..เป็นใหญ่..ในปฐพี

จ้องทําลาย..ขายถิ่น..ไม่สิ้นสุด
เข้ายื้อยุด..รวบรัด..ทําบัดสี
เอ็งคนชั่ว..ตัวข้า..คือคนดี
สาดวจี..หํ่าหั่น..ให้บรรลัย

สุขเคยอยู่..หมู่ประชา..หาไม่พบ
ความบัดซบ..มีมา..เพราะสาไถย
หลงอํานาจ..ขลาดเขลา..เข้าครองใจ
จนลืมไป..สุดท้าย..ตายทุกคน

[กวีพเนจร]

นี่แหล่ะโลกกลียุคที่อุกอาจ
บ้าอำนาจชักจูงคนไปทั่ว
สาดดำใส่เอาขาวเข้ามาหาตัว
บังความชั่วที่ตนทำย้ำว่าดี

บ้าอำนาจขาดสติคิดไม่ซื่อ
คนนับถือคือกระบือหรือไม่นี่
หลงคารมคนเขาวาดวจี
มันสมองที่มีโง่บรรลัย

โลกยุคนี้กาลกิณีมาเข้าครอบ
จึงล้อมกรอบบังความชั่วของตัวไว้
เลยใส่ร้ายป้ายสีอีกฝ่ายไป
ที่ตัวได้คือความชั่วหน้านักบุญ

[เพลงผ้า]

กอดภวังค์วิเวกหยุดเสกสรรค์
ล้วนสรรพ์สิ่งจํานรรจ์ขื่นขม
อารยะเก่าแก่ร้องระงม
ถูกเบียดจมปิดรอยจนย่อยยับ

กี่กระตุกเสียงหายไม้กระแทก
ยุคจําแนกกลไกมันไล่ขับ
พัฒนา พัฒนา อ้าแขนรับ
กระโดดจับวิบัติยัดใส่ตัว

สีเขียวตองมองเห็นเคยเย็นตา
กลับถูกพิพากษาไร้เงาหัว
ปรับเปลี่ยนเป็นป่าปูนอันขุ่นมัว
ถลกกิเลสชั่วมาครอบงํา

[กวีพเนจร]

กลียุคๆมืด...เข้ามาครอบ
มันตีกรอบล้อมไทย...ให้ระแหง
สีดำมืดสนิท...เข้าแทรกแซง
มันสำแดงอำนาจ...ระบาดไทย

โลกลำเค็ญเข็ญใจ...ให้เศร้าโศก
วิปโยคดำมั่ว...ทั่วถิ่นใหญ่
โลกวิบัติปฏิวัติ...ให้กว้างไกล
พาชาติให้ถดถอย...ประเพณี

โลกยุคดำช้ำชอก...ทุกตรอกถิ่น
ทั่วแดนดินรินน้ำตา...ทุกถิ่นที่
อารยประเทศ...เศร้าโศกี
ให้ธานีในยุคมืด...กลียุค

[ขวด]

 โอ้ทุกวันโลกนั้นถูกแผดเผา
จากความเขลาบ้า  กิเลส สุดโง่แสน
จากมนุษย์กลับแปรเปลี่ยนเป็นคนน่าแคลน
แสนโง่เง่าสุดแสนละโมบจริง