ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[nineten]

    ตอนกลับบ้านที่สงกรานต์ผมได้เจอเรื่องที่ผมคิดได้บางอย่างอ่ะครับ   คือว่า  มีเด็กวัยรุ่นคนหนึ่งกำลังเมาแล้วแม่เขาห้ามไม่ไห้ไปไหนให้อยู่ที่บ้านก่อน
เพราะขับรถมอเตอร์ไซด์มันอันตรายอ่ะนะ..(ความรู้สึกของแม่ที่เป็นห่วงลูกอ่ะนะ) เด็กคนนั้นก็ตะคอกใส่แม่ไม่ฟังเสียงแม่เลย (ถ้าเป็นญาติผมคงไปเตะมันล่ะ)
จนแม่เขาร้องไห้ไม่ยอมให้ไป แต่มันก็ไปเฉยเลย  ผมเห็นแล้วสงสารผู้หญิงคนนั้นจังเลยครับก็เลยนึกถึงกลอนเก่าๆกลอนหนึ่งอ่ะครับ ผมไม่รู้ว่าใครเขาแต่งไว้
ถ้าเพื่อนๆรู้คนแต่งก็ช่วยบอกได้นะครับ
              กลอนนี้ไม่ทราบนามผู้แต่งครับ  ขออภัยท่านผู้แต่งด้วยที่นำกลอนบทนี้มาโพสไว้  แต่ผมอยากให้เพื่อนได้อ่านกลอนดีๆบทนี้นะครับ
 
                                   พ่อแม่ก็แก่เฒ่า            จำจากเจ้าอยู่ไม่นาน
                        จะพ้องจะพบพาน            เพียงเสี้ยววานของคืนวัน
                        ใจจริงไม่อยากจาก           เพียงเพราะอยากเห็นลูกหลาน
                          แต่ชีพมิทนทาน             ย่อมร้าวรานสลายไป
                            ขอเถิดถ้าสงสาร           อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
                            คนแก่ชะแลวัย             คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน
                              ไม่รักก็ไม่ว่า               เพียงเมตตาช่วยอาทร
                        ให้กินและให้นอน             คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
                        เมื่อยามเจ้าโกรธบึ้ง           ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
                        ร้องไห้ยามป่วยไข้            ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
                         เฝ้าเลี้ยงจนเติบใหญ่         แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
                        หวังเพียงจะได้ผล             เติบโตจนสง่างาม
                           ขอโทษถ้าทำผิด            ขอให้คิดทุกทุกยาม
                         ใจแท้มีแต่ความ               หวังติดตามช่วยอวยชัย
                         ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง                 มีหรือหวังอยู่นานได้
                         วันหนึงคงล้มไป              ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง

[Alpha]

เพิ่มเติม+แก้ไขให้ค่ะ

พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จําจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวัน
   
ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แค่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป
   
ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแรวัย คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน
   
ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
   
เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
   
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ยล เติบโตจนสง่างาม
   
ขอโทษถ้าทําผิด ขอให้คิดทุกทุกยาม
ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย
   
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
   
  อ.สุนทรเกตุ

[nineten]

ขอบใจ .. น้องอัณณ์ริน  ที่ช่วยบอกชื่อผู้แต่ง + เพิ่มเติม แก้ไขให้ ครับ

[วันฟ้าใส]

โคตรซึ้งเลย อ่ะพี่ นาน ๆ จะได้อ่านกลอนเพราะ ๆ สักทีนึง  ซึ้งพี่ซึ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ