ฉันไม่รู้..อะไร..คือความรัก
ฉันไม่รู้..จะรู้จัก..มันแค่ไหน
ฉันรู้แค่..เมื่อห่าง..เมื่ออยู่ไกล
แสนคิดถึง..ห่วงใย..ทุกเวลา
-----
เพราะไม่รู้..อะไร..คือความรัก
ฉันคงจัก..มิอาจ..สรุปว่า
ความรู้สึก..ที่ให้เธอ..ทุกเวลา
คือความรัก..ความห่วงหา..ความอาทร
-----
ฉะนั้นขอ..แค่เธอ..จงรู้ไว้
ความรู้สึก..ที่มีให้..มิหยุดหย่อน
คือความ..รู้สึกที่..ดีแน่นอน
และจะไม่..คลายคลอน..จนสิ้นลม
-----
แต่ได้โปรด..อย่าเรียกมัน..ว่าความรัก
คงยากนัก..จะสรุป..ได้เหมาะสม
ขอแค่รับ..รู้ไว้..ในอารมณ์
ว่ามีความ..อบอุ่นผสม..อยู่ข้างใจ
-----
โปรดเรียกมัน..ความความ..รู้สึกดี
ที่ตัวฉัน..คนนี้..พร้อมมอบให้
ไม่ต้องการ..คำตอบรับ..หรืออื่นใด
ขอเพียงเธอ..รับรู้ไว้..ก็เพียงพอ
-----
ถ้อยคำที่..สื่อไปอาจ..ไม่เคยหวาน
แต่ผสาน..ความจริงใจ..ไว้แล้วหนอ
เมื่อวันใด..ใจเธอ..รู้สึกท้อ
ฉันอยากขอ..เป็นคน..ช่วยปลอบใจ
-----
ฉันขอเพียง..เห็นเธอ..มีความสุข
ห่างไกลทุกข์..ไกลเศร้า..ไกลหวั่นไหว
หากว่ามี..วันใด..เธอเหงาใจ
โปรดเรียกใช้..ฉันให้..เป็นเพื่อนเธอ
-----
ความรู้สึก..ดี-ดี..ที่มีให้
รับรู้ไว้..ว่ามี..ให้เสมอ
มันจะเป็น..เช่นลม..รอบกายเธอ
ที่จะเอ่อ..โอบใจ..ให้ชื่นเย็น
-----
ฉันคือคน..ธรรมดา..เพียงหนึ่งคน
ที่ไม่สน..ว่าเธอ..จะแลเห็น
ขอแค่เพียง..ให้ฉัน..นั้นได้เป็น
แค่เพียงคน..ได้มองเห็น..เธอก็พอ
-----
ฉันรักเธอ..หรือไม่..ไม่ต้องสน
ฉันเลิกค้น..หาคำตอบ..ไปแล้วหนอ
ความรู้สึกดี..ที่มี..ให้คงพอ
รักไม่รัก..คงไม่ขอ..รับรู้มัน
-----
เธอไม่ต้อง..ตอบรับความ..รู้สึกนี้
ฉันไม่มี..ความต้องการ..ใดทั้งนั้น
ขอเพียงแค่..เธอปล่อย..ให้ใจฉัน
ห่วงใยเธอ..ได้ทุกวัน..ก็พอใจ
ไม่ได้แต่กลอนรัก..ตั้งหลายวัน..มันเลยดูสบสนงั้ยไม่รู้..
