1
เคยถามตัวเองอยู่เหมือนกัน
เหตุใดฉัน รักเธอ มากมาย ขนาดนี้?
เฝ้า เป็นห่วงเป็นใย เธอ ทุกที
แม้ ต้องเจ็บสักกี่ ทีก็ จำทน
รอ ติดตาม ผลงานเธอทุกนัด
แม้ เป็นหวัด ไม่สบายก็ไม่สน
แม้สอง ยาม สาม ยามก็ยังทน
แม้โดน เด็ก ผี ปืน หงส์ เค้านินทา
นัด ล่าสุดโดนมา อีก 5 ดอก
แสนช้ำ้ชอก เจ็บใจ อยากจะบ้า!
กองหลัง รั่ว หน้ายิงไม่ได้ เหมือนทุกครา
อนิจจา ได้ คืนมาแค่ ลูกเดียว
..............
2
เอ็นซ็อกเบีย โดนจับไปแบ็คซ้าย
น่า ขัดใจ เสียดายเป็นหนักหนา
เอ็นริเก้ ฟอร์ก็ดี อยู่ นี่นา?
ใยต้องมา หายหน้า ตา ไร้ร่องรอย?
นิกกี้บัตน์ เคียงคู่กับ บาร์ตัน
โอ้สวรรค์ หรือนรก ส่ง!!
จ่าย บอลมั่ว ตัดบอลพลาด ทั้งสองคน
แสนสับสน นี่มันทำลายเกมส์(ใคร???)
ส่วนมิลเนอร์ ก็เลี้งๆๆๆ อยู่ฮั่น!
น้องจะเลี้ยง จนลูกบอลมัน โตเลยเหรอ?
ส่งได้ ส่ง จ่ายได้จ่าย บ้างสิ พ่อ!
เพื่อนเค้ารอ อยู่ข้างหน้า ระอาเอือม
วอนคีแกน ให้โอกาส หนูแคโรว์
ลงซัลโว ตัวจริงในนัดหน้า
หากยังดื้อ ส่ง พี่มิท ลงอีกครา
ทฤษฏีที่ว่า "เด็กเส้น" คงเป็นจริง
3
เออ เอาสิ เสาร์นี้ ยังมีหวัง
เริ่มต้นกันเดือน ใหม่ให้สุดสวย
มีนาคม ถล่มกุหลาบไฟ ที่แสนซวย
ให้มันรู้ไว้ด้วย นี่บ้านใคร
.............................
หมายเหตุ: บทกลอนนี้ อ้างอิงจากเรื่องจริง ไม่มีการบิดเบือนแต่อย่างใด
ที่มา
