อย่าคิดนะ ว่าฉันจะง้อ จะขอบอกเอาไว้ซะก่อน
หากเธอคิดจะจากจร ใจฉันก็คง ไม่ขาดรอน เจียนตาย
อย่าคิดว่าตัวเองเลิศเลอ ถึงขนาดว่า หากฉันขาดเธอ แล้วจะอยู่ไม่ได้
ยอมรับนะ ว่าคงจะเสียดาย แต่ขอโทษ...คงไม่ถึงตาย หรอกนะเธอ
ที่ผ่านมา คงนึกว่า ฉันโง่เขลา ที่หูเบา หลงเชื่อคำ พร่ำเพ้อ
แต่อย่านึกนะ ว่าฉัน รู้ไม่เท่าทันเธอ เฮอะ! ลูกไม้ของเธอ มันช่างตื้น...สิ้นดี
อย่างนี้แล้ว จะลังเล อีกทำ ไม หากว่าอยากจะไป ก็เชิญไป เสียเดี๋ยวนี้
จะได้จบจบ และเลิกปวดร้าว เสียที ความรู้สึกที่มี คงดีกว่า มาฝืนใจ...ทรมาณ
อยากจะไป ก็ไปเลย ที่เห็นฉันนิ่งเฉย ใช่จะให้เธอ คิดสงสาร
มันเป็นการแสดงออก ว่าฉันได้หลุดพ้น จากความร้าวราน และคงไม่นาน ฉันคงลืมเธอ ได้จริงจริง
จะลืมคนอย่างเธอ ไม่ลำบาก แต่ถ้าอยู่เห็นหน้ากันต่อ คงยุ่งยาก กว่าทุกสิ่ง
ที่ผ่านมา อยากบอกว่า ขอบใจจริงจริง เชิเญเถอะ...หันหลัง แล้วเดินทิ้ง กันไปเลย
ก็บอกมาดิ ว่าไม่รักกันแล้ว อย่ามาทำให้ซาบซึ้ง กับแววตา นิ่งเฉย
จะเอายังไง จะอยู่หรือไป ก็ว่ามาเลย หากเพียงแค่เธอเอ่ย....แล้วอยากจะไปไหน...ก็ไป
ก็อาจจะรู้สึก เสียใจ อยู่บ้าง จริงอยู่ ว่าอาจอ้างว้าง และร้องไห้
แต่อย่านึกนะ ว่าไม่มีเธอ แล้วฉันจะขาดใจ จะบอกอะไรให้เอาไม๊......
ว่าเธอเองก็ไม่ได้มีค่าอะไรมากมาย พอที่จะให้หัวใจ ฉันจดจำ!
