คืนที่แผ่นฟ้ามืดเกือบจะมิด
มีเพียงดาวน้อยนิดทอแสงใส
กับคนเหงาหนึ่งคนบนทางไกล
มองไปบนฟ้ากว้างใหญ่คิดถึงเธอ
เป็นอย่างไรไม่รู้อยู่ไกลห่าง
ดูเส้นทางก็ไกลกว้างขึ้นเสมอ
หรือเพราะความหวั่นไหวที่ใจเจอ
จึงทำให้คิดว่าเธอจะทิ้งกัน
คิดขึ้นมาก็รู้ว่าน้ำตาไหล
ก็คอยจะคิดมันไปอยู่อย่างนั้น
คิดขึ้นมาก้รู้ว่าเราไกลกัน
คิดขึ้นมาคืนนั้นหลับไม่ลง
อย่าคิดอะไรมากเลยนะคนไกล
ถึงเราจะอยู่ไกลกันคนละขอบฟ้า
แต่ก้อไม่อยากรับรู้ว่าเธอเสียน้ำตา
อยากให้ดูแลตัวเองบ้างนะ...เป็นห่วงจัง
ดูเหมือนว่าเส้นทางจะไกล กว้างใช่ใหม
แต่ว่าคนของหัวใจยังเป็นเธอเสมอ
หลับเถิดนะพรุ่งนี้เราอาจจะพบเจอ
อยากเห็นรอยยิ้มใสๆของเธอ มากกว่าน้ำตา
