จุดจบของรอยร้าว
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
22 พฤศจิกายน 2024, 02:45:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: จุดจบของรอยร้าว  (อ่าน 5384 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
06 ธันวาคม 2007, 08:04:PM
*คuขี้IหJา*
Special Class LV5
นักกลอนแห่งเมืองหลวง

*****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 164
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 972


ยังรอคอยการกลับมาของเธอคนดี


« เมื่อ: 06 ธันวาคม 2007, 08:04:PM »
ชุมชนชุมชน

แก้วที่มันเกิดรอยร้าว
ถึงจะแม้มันจะมีความแวววาวหลงเหลืออยู่บ้าง
แต่สุดท้ายมันก็ต้องโดนทิ้งโดนขว้าง
หรือเอามันออกไปห่าง ๆ ไม่มีใครต้องการมัน
  ไม่เอาๆ ไม่เอาๆ ไม่เอาๆ
ความรู้สึกของเธอและฉันในตอนนี้
ต่างคนก็ต่างต้องการหาสิ่งที่ดีตามที่เราต่างฝัน
ความรู้สึกของเราตอนนี้ระหว่างเธอและฉัน
เราต่างไม่ใช่คนสำคัญของกันและกันอีกต่อไป
  ไม่เอาๆ ไม่เอาๆ ไม่เอาๆ
ก็เหมือนความรู้สึกเธอและฉันในวันนี้
ความรู้สึกดี ๆ ต่างคนต่างไม่มี..เหมือนไม่เคยชิดใกล้
หมดสิ้นลงแล้วความห่วงใยที่มีจากหัวใจ
หลงเหลือไว้ก็แต่รอยช้ำและคราบน้ำตา
  ไม่เอาๆ ไม่เอาๆ ไม่เอาๆ
ยิ่งนานวันรอยร้าวนั้นยิ่งหยั่งลึก
ความรู้สึกของเธอและฉันยิ่งเหมือนคนแปลกหน้า
ยิ่งนานวันยิ่งไม่ได้พูดไม่ได้จา
ยิ่งไม่เห็นคุณค่าในสายตากันและกัน
  ไม่เอาๆ ไม่เอาๆ ไม่เอาๆ
แก้วที่มันเกิดรอยร้าวแล้ว
ยังไงมันก็คือแก้ว แก้วที่หมดความสำคัญ
คงไม่มีใครเอามาใช้หรอก..แก้วที่ร้าวแบบนั้น
ทิ้งเสียให้แล้ว แล้วกันเดี๋ยวจะโดนบาดเอา
  ไม่เอาๆ ไม่เอาๆ ไม่เอาๆ
ด้วยปัญหาหลายอย่างที่ไม่เคยได้คาดคิด
จึงต้องผูกติดกันอยู่แบบนี้
ฉันว่าเราจบกันเถอะ..จบกันด้วยความรู้สึกที่ดีดี
ดีกว่าจะปล่อยให้เรื่องบานปลายไปกว่านี้เกินเยียวยา
  ไม่เอาๆ ไม่เอาๆ ไม่เอาๆ
ฉันรู้...ว่าเธอเองก็ลำบากใจ
ก็คงไม่ต่างอะไรกับความรู้สึกฉันหรอกหนา
แต่ถ้ายิ่งปล่อยมันไว้มันก็ยิ่งจะเสียเวลา
แยกทางกันเลยดีกว่า..หวังว่าเธอคงเข้าใจ
บันทึกการเข้า

06 ธันวาคม 2007, 08:15:PM
white rose.
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน

*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 20
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 84


เว็บไซต์
« ตอบ #1 เมื่อ: 06 ธันวาคม 2007, 08:15:PM »
ชุมชนชุมชน

อันความรัก..เปราะบาง..อย่างแก้วใส
หากกระทบ..สิ่งใด..ย่อมแตกร้าว
แม้นนำมา..สมานชิด..เพื่อติดกาว
แต่รอยร้าว..รอวันแยก..แตกดับลง.... อายแบบน่ารัก
บันทึกการเข้า

ชมรมคนรักพ่อแก่ ( white rose.)
http://maameu.ath.cx/meu/
06 ธันวาคม 2007, 08:22:PM
*คuขี้IหJา*
Special Class LV5
นักกลอนแห่งเมืองหลวง

*****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 164
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 972


ยังรอคอยการกลับมาของเธอคนดี


« ตอบ #2 เมื่อ: 06 ธันวาคม 2007, 08:22:PM »
ชุมชนชุมชน

เหมือนนั่งนับเวลาย้อนถอยหลัง
รอวันที่รอยร้าวจะพังลงเมื่อไหร่
จุดจบของรอยร้าวมันต้องเป็นแบบนี้เสมอไป
ต่อให้ติดกาวแค่ไหนก็คงไม่เหมือนเดิม
บันทึกการเข้า

06 ธันวาคม 2007, 09:00:PM
Tom_Reader
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #3 เมื่อ: 06 ธันวาคม 2007, 09:00:PM »
ชุมชนชุมชน

เหมือนนั่งนับเวลาย้อนถอยหลัง
รอวันที่รอยร้าวจะพังลงเมื่อไหร่
จุดจบของรอยร้าวมันต้องเป็นแบบนี้เสมอไป
ต่อให้ติดกาวแค่ไหนก็คงไม่เหมือนเดิม


เอาปูนโบกเลยเจ๊
บันทึกการเข้า
08 ธันวาคม 2007, 12:06:PM
*คuขี้IหJา*
Special Class LV5
นักกลอนแห่งเมืองหลวง

*****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 164
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 972


ยังรอคอยการกลับมาของเธอคนดี


« ตอบ #4 เมื่อ: 08 ธันวาคม 2007, 12:06:PM »
ชุมชนชุมชน

เอาปูนโบกยังไงก็ยังมีรอยแผลเป็น
ถึงแม้อาจไม่มองเห็นด้วยสายตา
แต่ความรู้สึกข้างในใจของคนเรานั้นหนา
ต่อให้นมนานมาแค่ไหนไม่ลบเลือน


ยังไงซะมันก็ยังคงรู้สึกได้อยู่เหมือนเดิม
บันทึกการเข้า

หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s