ฉันเป็นคนบอกเธอว่าเลิกกันนะ
ฉันคงทำร้ายหัวใจเธอใช่ไหมล่ะ...ใช่ไหม
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน..ที่ฉันทำลงไป
มันเลวมาจากข้างใน หรือเลวด้วยใจที่ร้าวราน
ฉันเคยรักเธอจนยอมอดทน
กระเสือกกระสนอยู่กับความรักอันร้าวฉาน
เธอไม่เคยสนใจ ทิ้งฉันไว้ให้ทรมาน
อยู่กับความเหงาของคืนวาน..ที่เศร้าใจ
และวันนั้น บังเอิญเขา ก็เข้ามา
ช่วยดูแล รักษา คนอ่อนไหว
แล้ววันหนึ่งฉันก็เผลอรักเขาไป
เธอจะโทษฉันได้ไง ในเมื่อเธอไม่สนใจฉันเลย
ก็ตอนนั้นไม่ว่าเธอจะทำอะไร
ฉันก็จะคอย ห่วงใยคอยห่วงหา
แต่สิ่งที่ฉันได้ตอบแทนคืนมา
คือคำว่า " จุ้นจ้าน " ยุ่งซะจริง
แต่พอวันนี้ฉันบอกเธอเลิกกันนะ
ต่อมน้ำตาดันแตกทำไมน่ะ..บอกได้ไหม
เธอไม่รักกัน แล้วร้องไห้ทำไม
เห็นเมือ่ก่อนไม่เคยสนใจ แล้วทำไมเธอพึ่งมา...
ฉันอาจจะผิดที่ตัดสินใจทิ้งเธอ
แต่ดีกว่าฉันต้องเจ็บจนน้ำตาเอ่อ..จนรอนล้า
ทำดี ใส่ใจ เธอก็ไม่เคยหันมา
ฉันเลยอยากถามให้เธอคิดเองเธอว่า - - - -
- -ฉันจงใจทำให้เธอมีน้ำตา*หรือเพียงเพราะว่าฉันอยากหาสิ่งที่ดีกว่า...ให้ตัวเอง
