วันก่อนที่เราเจอ.... ฉันกับเธอ..ยังคุยเล่น..เป็นเพื่อนกัน
เมื่อเวลาเปลี่ยนไป..อะไรก็เปลี่ยนผัน ยิ่งนานวัน..ฉันก็ยิ่ง..คิดไปไกล
ฉันคิดว่า..คงรักเธอเข้าแล้วสิ ไม่รู้..เป็นแบบนี้..ตั้งแต่เมื่อไร
ชักจะเริ่ม..สับสน..ในหัวใจ ฉันเป็นอะไร..ไม่รู้ตัวอีกแล้วสิเรา
แอบหลง..คิดเผลอ ว่าเธอ..จะคิดเหมือนกัน..หรือเปล่า
ได้แต่..คิดถึงเธอ..ทุกค่ำเช้า ได้แต่เฝ้า..เฝ้ารอ..อยากพบเธอ
มาวันนี้..ได้เจอ..เธออีกครั้ง เธอจะรู้ไหม..ว่าฉันนั่ง..คอยอยู่เสมอ
ยิ่งพบกัน..ยิ่งนานวัน..ยิ่งพร่ำเพ้อ คิดว่าเธอ..คงมีใจ..ให้กันบ้าง
จนเมื่อ..เวลา..มันมาถึง ฉันดันเผลอ..บอกคำหนึ่ง..ให้เธอฟัง
ฉันรู้ว่า..ควรห้ามใจ..และยับยั้ง แต่ฉันพลั้ง..ปากออกไป..แล้วไงนี่
ฉันมัน..ไม่ทันคิด..ให้รอบคอบ ไม่นึกว่าเธอ..จะให้คำตอบ..มาแบบนี้
เธอบอกว่า..แค่เพื่อนกัน..นั่นแหละดี เกินกว่านี้..เธอไม่คิด..อะไรเลย
ก้อไม่รู้..ว่าเธอเป็นอะไร ตั้งแต่ที่ฉันพูดคำนั้นไป..เธอก็เริ่มเฉย
เมื่อเจอหน้า..กลับไม่พูดจา..เหมือนกับว่าไม่คุ้นเคย ไม่คิดเลย..แค่คำเดียวที่เอ่ย..ทำให้เราเป็นได้ขนาดนี้
รู้สึกว่า..เรามองหน้ากันไม่ติด โอ้ชีวิต..นี่มันอะไร..บอกฉันที
ฉันเสียเพื่อน..คนหนึ่ง..ที่แสนดี เพราะคำบางคำ..แค่นี้เองเหรอ
เธอ..เป็นผู้ชาย..ที่ดีมาก มากที่สุด..ที่ฉันเคยพอเจอ
คิดว่าใคร..ที่ได้ความรัก..จากเธอ คงโชคดี..แน่นอนเสมอ..ไม่ผิดอะไร
น่าเสียดายจริงๆ... ที่ฉันคว้าเธอมาครอง..ไม่ได้
แค่เพียงคำว่า "รัก" คำเดียว..ทำให้ฉันต้องเสียใจ นั่งร้องไห้..ต่อไป..เพราะไม่มีเธอ
****************************************************************************************
