ดาวห่มฟ้าป่าแก้วแพรวน้ำค้าง
ดึกน้ำค้าง กลางหาว ในราวป่า
หยาดน้ำตา เวลา ร่วงห้วงหาว
ระยิบระย้า พาเพื่อน ดวงเดือนดาว
ฤดูหนาว พราวน้ำค้าง ค่ำกลางคืน
ยอดภู ฤดูกาล พัดผ่านหอม
ยังยั่วย้อม แผ่นดิน ทุกถิ่นผืน
เหน็บหนาวราวใจก่อ ไฟฟืน
น้ำค้างชื้น กรวดทรายประกายแวว
หยาดน้ำค้างกลางหาว พริบพราวฟ้า
เรไรป่า ผาหินภูถิ่นแถว
เพราะพริ้งพร้อม หอมกลิ่นทุกถิ่นแนว
ประกายพรึกดึกแล้วแก้วดาริกา
ป่าน้ำค้างกลางหาว ดวงดาวเดือน
ระยิบระยับเยือนชมดาวห่มฟ้า
ทางช้างเผือก เปลือกนอก กาลเวลา
หยาดน้ำตา เวลาละอองของวัน
น้ำค้างพรำอำลาก่อนฟ้าสาง
ดวงดาวดอกหมอกบางเจือจางฝัน
ยังเหน็บหนาวเปล่าเปลี่ยวเสี้ยวแรมจันทร์
ดึกคืนนั่น ห่มผวยด้วยดวงดาว
ละอองฟองน้ำค้างแทบทางเท้า
แสงแดดเช้าเศร้าสร้อย สุดสอยสาว
คืนน้ำค้างทางทิพย์ ระยิบพราว
ร้อยเรื่องราวรวงรุ้ง รุ่งรางชาง
จาก ปากกาศรีบูรพา
http://www.oknation.net/blog/kittika/2007/12/01/entry-1
