ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Alpha]

Welcome to Alpha's Blog

~น้ำแข็งไสจากฟากฟ้า ร่วงลงมาเป็นสาวหิมะแห่งกลอนไทย~

...เมื่อก้าวมา...สู่โลก...แห่งความคิด...
...ให้สะกิด...ใจว่า...นี่น่ะหรือ...
...โลกที่คน...ทั้งหลาย...หมั่นฝึกปรือ...
...?นักเขียน?คือ...เป้าหมาย...ไม่ต่างกัน...

...เพราะงานเขียน...คืองาน...ของพระเจ้า...
...อาณาจักร...ของเรา...ให้สร้างสรรค์...
...มีผืนนา...หน้ากระดาษ...ปลูกพืชพันธุ์...
...เป็นอาหาร...ไม้ดอก...กลิ่นหอมเย็น...

...ไม่เว้นแม้...มากลั่น...สิ่งเสพติด...
...หรือมาคิด...เป็นยา...ลดทุกข์เข็ญ...
...ลองถามใจ...สิ่งใด...อยากให้เป็น...
...แล้วถ่ายทอด...ให้เห็น...ประจักษ์ตา...

 emo_54ห้อง สาธุการ

 emo_54ห้อง ธารธารา ~อันธารใสไหลเอื่อยเรื่อยรินเลาะ...คล้ายทำนองเสนาะที่ว่าขาน...นำเสียงน้ำสู่ลำนำในวันวาน...เติมจินตนาการในบทกลอน~

 emo_54ห้อง นภ-ราตรี ~ท้องนภาราตรีที่มืดมิด...ส่งความคิดคำนึงรำพึงหา...ฝากลมหนาวและเหล่าดวงดารา...กระซิบบอกเธอว่าคิดถึงกัน~

 emo_54ห้อง คีตบรรเลง ~นำอักษรมาร้อยเป็นช่วงเสียง...บทกวีค่อยเรียงก่อนขับขาน...หวังบรรเลงเพลงนิจนิรันดร์กาล...ส่งใจผ่านถึงใจใครอีกคน~

 emo_54ห้อง เพลงบุปผา

 emo_54ห้อง พื้นพสุธา

 emo_54ห้อง หิมะร่วง

 emo_54ห้อง ห้วงคำนึง

 emo_54ห้อง Topic of the month

[Alpha]

ห้อง สาธุการ

 รำลึกคุณครู

..................ถ้อย ร่วมร้อยที่ร้อย.......เรียงกัน....................
..................คำ นับสิบนับพัน...........กล่าวไว้....................
..................หมื่น อักขระอัน............จารึก........................
..................พัน เกี่ยวดุจดอกไม้.......ที่ร้อยมาลา................

..................ฤๅ จะแทนทดได้..........พระคุณ....................
..................อาจ ไม่สมการุณย์.........ดั่งฟ้า........................
..................แทน คำรำลึกคุณ..........เพียงเท่า นั้นนา..........
..................คุณ ใหญ่ยิ่งสุดหล้า......ศิษย์น้อมในครูฯ.........

[Alpha]

ห้อง ธารธารา
~อันธารใสไหลเอื่อยเรื่อยรินเลาะ...คล้ายทำนองเสนาะที่ว่าขาน...นำเสียงน้ำสู่ลำนำในวันวาน...เติมจินตนาการในบทกลอน~

 สายธารแห่งน้ำตา
ร่วงลง ละผืนฟ้า พสุธา ให้ทบทวน
น้ำตา ไหลมาม้วน จนใจจม ไปกับธาร

 น้ำแข็ง
ความเย็นยิ่งดุจไร้        หัวใจ
แสงส่องพลันละลาย    แค่น้ำ

 วิมานวารี
ปลายนิ้วแตะ ผิวน้ำ เย็นยะเยือก ตัดใจเลือก เส้นทาง จบสังขาร
ลอยละลิ่ว ลงสู่ ธาราธาร หวังวิมาน วารี คือนิรันดร์

 รักละลาย
รัก...เลิศหรู ร้าวราน รอวันแหลก ดั่งน้ำแข็ง รักแรก ละลายหลอม
ประติมา สะสวย เพียงสิ่งปลอม เป็นแค่น้ำ ที่ย้อม ด้วยไอเย็น

[Alpha]

ห้อง นภ-ราตรี
~ท้องนภาราตรีที่มืดมิด...ส่งความคิดคำนึงรำพึงหา...ฝากลมหนาวและเหล่าดวงดารา...กระซิบบอกเธอว่าคิดถึงกัน~

 สู่รุ่งอรุณ
แสงแรกส่องจากฟ้า         กระทบ
บอกสรรพสิ่งให้ฟื้น          ตื่นขึ้น จากฝัน

 พับฟ้าฝากดาว
พับ ฟ้าที่ใหญ่กว้าง         สุดตา
ฟ้า ย่อจำลองมา            ส่งให้

 นางฟ้า
นานเท่าใด จิตใจ ไม่อาจรู้ เหม่อมองดู สรรพสิ่ง บนฟ้าใส
แต่ไม่เคย เห็นเงา ของผู้ใด นางฟ้าเจ้า อยู่ไหน ช่วยบอกที

 ยอดเขา
เงยหน้ามอง เขาสูง แทงเสียดฟ้า ให้คิดว่า อยากปีน ไปให้ถึง
ที่ที่ไร้ กฎเกณฑ์ มาตราตรึง ที่ที่เอื้อม มือถึง แม้ดวงดาว

 คนบนฟ้า
สักวา ว่าด้วย คนบนฟ้า อนิจจา น่าสงสาร กว่าใครเขา
อยู่กลางหมู่ เทวา บนเมฆเทา เพียงจะเอา ตัวรอด ก็หมดแรง

 ระบำดาว
...แสงดาว ระยับฟ้า... ...ระเริงร่า และสดสี...
...กลางหมู่ มวลเมฆี... ...รัตตินี้ ระบำดาว...

 ประกายฟ้า-ประกายฝัน
ประกายฟ้า...แต่งแต้ม ระยับฟ้า ประกายฝัน...แต่งชีวา ให้สดใส
ประกายฟ้า...ชี้ทาง สว่างไกล ประกายฝัน...เป็นแรงใจ ให้ก้าวเดิน

[Alpha]

ห้อง คีตบรรเลง
~นำอักษรมาร้อยเป็นช่วงเสียง...บทกวีค่อยเรียงก่อนขับขาน...หวังบรรเลงเพลงนิจนิรันดร์กาล...ส่งใจผ่านถึงใจใครอีกคน~

 เพียงเพลงพิณ

...เพียงแว่วยิน เพลงพิณ ผ่านแผ่วผิว...
...ปลิดใจปลิว ไป่ปราม เกินห้ามไหว...
...ละลอยล่อง ท่องท้อง นภาพราย...
...สู่อดีต แสนไกล เกินใฝ่ปอง...

...อัสสุชล หล่นริน ไร้สิ้นเสียง...
...ครั้งเคยเคียง ข้างชิด สนิทสอง...
...มาวันนี้ มีเพียง เฝ้าเมียงมอง...
...มิอาจแม้ จับจอง เจ้าของใจ...

...สายลมโบก สะบัด พัดพาพลิ้ว...
...ใบไม้ปลิว ปลิดโปรย ไม่หวั่นไหว...
...เหมันต์นำ ความหนาว เข้าเพียงกาย...
...หากหัวใจ ภินท์พัง เพียงเพลงพิณ...

 เพียงออ

...เพียงลมโบก...พัดเบา...ให้เหงาจิต... ...ใบไม้ปลิด...ปลิวร่อน...ลงจากก้าน...
...ไผ่ต้นน้อย...ลู่ตาม...อย่างสุดทาน... ...เอนเอียงตาม...ลมผ่าน...ทุกคราไป...

...บางครั้งก่อ...กำเนิด...ให้เกิดเสียง... ...สายลมเพียง...พัดใบ...ให้โบกไหว...
...ชวนใจเศร้า...โศกศัลย์...ถึงคนไกล... ...ว่าวันใด...จึงได้...เธอกลับคืน...

...พายุพัด...กระหน่ำ...ซ้ำลมซัด... ...ต้นไผ่ฤๅ...ยืนหยัด...ไม่อาจฝืน...
...หักลงมา...สู่ดิน...ดั่งกองฟืน... ...ก้มหยิบไม้...จากพื้น...ทั้งน้ำตา...

...นำมาเหลา...ให้เรียบ...ดูงามสวย... ...เจาะรูด้วย...ความคิด...คำนึงหา...
...เสียงจากไม้...เคยเศร้า...เหงาอุรา... ...วันนี้มา...เถิดฉัน...จะเป่าแทน...

...หวังให้เสียง...ขลุ่ยครวญ...ลอยไปถึง... ...ใครคนหนึ่ง...ซึ่งฉัน...เฝ้าหวงแหน...
...เมื่อเราอยู่...ต่างภพ...จบดินแดน... ...ปรารถนา...เหลือแสน...จะพบกัน...

...หากวันใด...ได้ยิน...เพลงขลุ่ยผิว... ...แว่วข้ามทิว...เขาสูง...ดุจความฝัน...
...นั่นคือความ...ในใจ...นับร้อยพัน... ...ที่ตัวฉัน...ส่งผ่าน...มากับลม...

[Alpha]

ห้อง เพลงบุปผา

  ใบไม้ในสายลม

...ใบไม้...ใบหนึ่ง...พัดโบก...
...ลมโกรก...กราวไป...ไหวไหว...
...ดั่งหนึ่ง...ชีวิต...สู้ไป...
...กับสิ่ง...ใดใด...เข้ามา...

...วันร่วง...ปลิดลง...ลาขั้ว...
...ปล่อยตัว...ปลิวตาม...ยถา...
...ระบำ...บรรเลง...ร่ำลา...
...ดุจอา...กาศคือ...เวที...

...อ่อนไหว...กับสาย...ลมพัด...
...สะบัด...โบกไป...เร็วรี่...
...ก่อนสัม...ผัสพื้น...ปฐวี...
...คือที่...สุดสิ้น...แสดง...

...หนึ่งคน...เกิดมา...ต่อสู้...
...ยืนอยู่...ต่อไป...เข้มแข็ง...
...อย่าได้...ยอมแพ้...โรยแรง...
...ตราบแสง...แห่งชีพ...ยังคง...
*******************************

[Alpha]

ห้อง พื้นพสุธา

 ปราสาททราย

...เกลียวคลื่นซัด ปราสาท สลายแหลก...
...กองทรายแทรก เข้ามา อยู่แทนที่...
...น้ำตาเริ่ม รินรด ปฐวี...
...แต่รอยยิ้ม คนดี ชวนแปลกใจ...

...อย่าร้องไห้ ไปเลย สุดที่รัก...
...เพราะอย่างนี้ เราจัก สร้างสรรค์ใหม่...
...ตราบเท่าที่ สายน้ำ ยังเซาะทราย...
...จะมีเรา เรื่อยไป ตลอดกาล...

 จากดวงดาวสู่แดนดิน

ยามค่ำคืน ไร้จันทร์ อันเหว่ว้า................คนไร้ค่า อย่างฉัน ก็พลันเหงา
เงยหน้ามอง ท้องฟ้า มีแต่ดาว................วันใดเจ้า ร่วงลง สู่พื้นดิน

เมื่อไม่มี อะไร ต่างสิ่งอื่น................ดูพื้นพื้น ไม่ต่าง จากเศษหิน
ใครเล่าจะ ก้มมอง ยังก้อนดิน................เมื่อมิได้ โบยบิน บนฟ้าไกล

จากดวงดาว ที่เคย ประดับฟ้า................ร่วงลงมา สู่ดิน รับได้ไหม
จากวันที่ เคยเด่น กว่าใครใคร................วันนี้กลับ เป็นได้ เพียงธุลี

เหมือนครั้งหนึ่ง เห็นฉัน สำคัญยิ่ง................แล้วกลับทิ้ง เดียวดาย อยู่ที่นี่
ลืมความรัก ความหลัง ที่เคยมี................ฉันคนนี้ คงเพียง ฝุ่นละออง

[Alpha]

ห้อง หิมะร่วง

 เจ้าหญิงหิมะ
เรียวหน้าคม ผิวขาว ราวโปร่งแสง อาภรณ์แต่ง ต่างพลิ้ว ปลิวไสว
กอปรความงาม เลิศล้ำ นำกว่าใคร นี่แหละเธอ ที่ใจ เฝ้าใฝ่ปอง

 หิมะกับตะวัน
หิมะร่วง ละผืนฟ้า แสงทองทา ทั่วดุจฝัน
หิมะมา ณ เหมันต์ ตะวันนั้น คู่นภา

[Alpha]

ห้อง ห้วงคำนึง

 เจ็บช้ำซ้ำเล่า
 เวทย์อักษรา
 รักฉันบ้าง
 ส่งข่าว
 ไร้เธอวันนั้น ไร้ฉันวันนี้
 นางเอก
 รอ
 เหงา
 ชีวิตที่ขาดเธอ
 จบวัน-จบกัน
 ลายครามกับชามเก่า
 หากเธอเป็นฉัน
 กำแพง
 อิสระ
 ใจลำเอียง
 ควบคุมใจ
 เพียงเรา
เด็กคนหนึ่ง ซึ่งเธอ เคยปกป้อง เด็กที่วัน นี้ต้อง อยู่เหงาเหงา
ขอเพียงเจอ คนดี อีกสักคราว แล้วจะอยู่ เพียงเรา ตลอดกาล

 เส้นทาง
?เส้นทางอีก?ยาวไกล?รอให้ค้น? ?อุปสรรค?มากล้น?ให้ฟันฝ่า?
?สิ่งแปลกใหม่?รอให้?เธอมองมา? ?คนแปลกหน้า?นานา?ต้องสัมพันธ์?

 ชีวิตเพื่อใคร
ในบางครั้ง ฟังแล้ว ก็น่าคิด คำถามภาย ในจิต ที่สงสัย
ชีวิตนี้ มีอยู่ เพื่อสิ่งใด อยู่เพื่อใคร หรืออยู่ เพื่อตนเอง

 ผู้อาศัยในดวงตา
อยากจะมอง รอยยิ้ม อยู่เช่นนั้น ในความฝัน มีเพียง เธอเสมอ
อยากเป็นภาพ สะท้อน ในตาเธอ แม้ยามเผลอ นึกถึงวัน ที่ห่างไกล

 แด่...คนที่ไม่คู่ควร
มิคู่ควร ข้างเคียง เรียงชิดใกล้ แม้ว่าใจ จะมี เธอเสมอ
ขอชาติหน้า ฉันใด ได้พบเจอ ชาตินี้เพียง ละเมอ อยู่ร่ำไป

 สุริยนคร
ไม่กี่ก้าว จะถึง แดนอาทิตย์ ที่ใจคิด ครวญถึง คำนึงใฝ่
อยากรู้หลัง ประตู มีสิ่งใด โลกของเธอ เป็นอย่างไร เห็นด้วยตา

 ด้ายแดง
เคยเชื่อเรื่อง ด้ายแดง กันบ้างไหม เชื่อมโยงใคร ต่อใคร เข้าไว้อยู่
ปลายนิ้วก้อย ของเรา ลองมองดู ด้ายเชื่อมคู่ เราสอง ไว้ด้วยกัน

 การไม่รบ
แม้รบร้อย ชนะร้อย ไปทั่วทิศ อย่ายึดติด ว่าเก่ง กว่าใครเขา
เหนือฟ้ายัง มีฟ้า สูงกว่าเรา ลองคิดเอา ไม่รบ ไม่ดีฤๅ

 สิ่งที่เห็นไม่ใช่สิ่งที่เป็น
สุริยัณห์ ขึ้นทาง ตะวันออก สลายหมอก ลอยสู่ กลางเวหา
เย็นเคลื่อนคล้อย ตะวัน ตกลงมา มองด้วยตา เหมือนโลกา เป็นศูนย์กลาง

 กระจก
กระจกเงา เอาส่อง เพียงภายนอก กระจกบอก รูปลักษณ์ ที่แลเห็น
กระจกให้ รู้เพียง สิ่งที่เป็น สิ่งซ่อนเร้น จักใช้ กระจกใด

 เดียวดาย
จะวันไหนไหน ฟ้าไม่ต่างกัน
ดวงดาวร้อยพัน ส่องแสงประกาย

 สักวาคนเมา
สักวา เมามาย ไม่อายฟ้า กลั้วสุรา ต่างน้ำ ตามวิถี
ยกปัญหา การเมือง ถกวาที กล่าวโจมตี หลายฝ่าย ไม่เลิกรา

 สมองตัน
สมองสั่ง สองมือ ให้ถ่ายทอด แต่ความคิด มืดบอด อยู่เสมอ
ได้เท่านี้ ก็ดี แล้วนะเออ เอาอะไร กับคนเพ้อ ฝันกลางวัน

 จากคนอ่อนแอ
วันนี้ฉันเหนื่อยเหลือเกิน เล่นกันจนเพลิน จนลืมดูสังขารตน
ร่างกายบอบช้ำเกินทน ขอพักอีกหน เมื่อพร้อมแล้วจักกลับไป

 ขอบคุณในความหวังดี...ที่ไม่ต้องการ
ขอบคุณความ ห่วงใย ที่มีให้ ขอบคุณที่ ใส่ใจ อยู่เสมอ
แต่ดีกว่า ถ้าจะ ไม่มาเจอ ความหวังดี ของเธอ ไม่ต้องการ

 กลอนสุดท้าย
อาจจะเป็น บทกลอน ตอนสุดท้าย อย่าร้องไห้ เลยนะ ที่รักฉัน
ขอสัญญา จะอยู่ด้วย ทุกคืนวัน หากหัวใจ เธอนั้น ไม่ผันแปร

[Alpha]

ห้อง Topic of the month

Topic of Oct
รู้รักฤๅลืม

รู้...ศาสตรา อาวุธ หาใดเปรียบ              รู้...มิมี ใครเทียบ แสนยาได้
รู้...ยังแพ้ แก่เธอ อยู่ร่ำไป                       รู้...พ่ายคำ ยิ่งใหญ่ ในแดนดิน

รัก...จรรโลง โลกนี้ สีสดใส                   รัก...ห่างหาย หดหู่ ให้ถวิล
รัก...เพียงเธอ จ่อมจม เกินใจจินต์           รัก...ตราบสิ้น ดินฟ้า มามลาย

ฤๅ...สิ่งใด เทียบได้ ซึ่งความรัก              ฤๅ...ใครจัก เคียงชิด ไม่ห่างหาย
ฤๅ...มีสิ่ง ยืนยง ไม่เปลี่ยนไป                  ฤๅ...เทียบเท่า หัวใจ ที่ให้เธอ

ลืม...ความทุกข์ ความเหงา และเศร้าจิต   ลืม...ความคิด หยุดที่ เธอเสมอ
ลืม...ทุกสิ่ง ทุกคน ที่เคยเจอ                   ลืม...ว่าฝัน ละเมอ หรือเรื่องจริง

Topic of Nov1
ลำนำแห่งลำน้ำ
ลงลอยล่อง ท่องลำนำ ในลำน้ำ มองฟ้าคราม เมฆคล้อย ลอยห่างหาย
ดวงตะวัน เลื่อนต่ำ ทอประกาย แสงสุดท้าย สาดกระทบ จบสายัณห์

Topic of Nov2
- กลอนถวายพระพรในหลวง
ธ ทรงเป็นดวงใจไทยทุกผู้
ธ...รณีใหญ่กว้าง        แดนไทย
ทรง...เสด็จท่องไป     ทั่วหล้า

- FreeStyle
Topless5
Black Forest

Topic of Dec1
ธารน้ำแข็ง
ผลึกน้ำ ก่อร่าง ทีละเล็ก ดุจดังเสก จากความเย็น ที่มีให้
ในไม่ช้า สายน้ำ แห่งหัวใจ พลันกลับกลาย เป็นพื้น พสุธา

[Alpha]

ขอเพิ่มหัวข้อไว้ก่อน (ยังไม่มีเวลาจัดอ่ะ ^^")

  ทุ่งหญ้ากับวารี

บทความ

  ทางขนาน
  Tears
  ว่าด้วยคาร์บอน

เจอกันอีกทีกลางเดือนหน้าน้า ^^ offline mode

[หมอกกับควัน]

หนึ่งแง่มุม       
       44ตัวอักษร
หนึ่งบทกลอนที่ท่านแต่ง
หนึ่งชีวิตยังจำได้สินแรง
จะแห่งหนใดไม่มีวันลืม