พรหมลิขิต กับ เวรกรรม ขีดเส้นแบ่งกันตรงไหน....
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
01 พฤศจิกายน 2024, 04:23:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: พรหมลิขิต กับ เวรกรรม ขีดเส้นแบ่งกันตรงไหน....  (อ่าน 6111 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 4 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
20 พฤศจิกายน 2007, 03:01:PM
จิ๊กโก๋พม่า
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน

*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 28
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 128


กำบ่าแก้ว


« เมื่อ: 20 พฤศจิกายน 2007, 03:01:PM »
ชุมชนชุมชน

ให้สายน้ำพัดพากล่องดวงใจ      ลอยออกไปให้ไกลจากฝั่งฝัน
ตั้งแต่พบและเห็นหน้าเธอทุกวัน     ในใจฉันนั้นก็พลันจะสั่นคลอน
ทั้งชีวิตผ่านเรื่องราวทั้งคาวหวาน    ที่พ้นผ่านข้ามคืนเวลานอน
แต่ละภาพแต่ละฉากแต่ละตอน   ล้วนสั่นคลอนเพียงเมียงมองเมื่อสบตา

ทั้งพูดคุยหยอกล้อเริ่มสนิท         ความรักจึงสถิตย์เป็นต้นมา
เดินเที่ยวป่าดูฝูงนกแลฝูงกา        สุขหนักหนาเมื่อมีเธอเคียงข้าง
เป็นเวรกรรมหรือว่าพรหมลิขิต     เนรมิตให้ฉันต้องอ้างว้าง  
แต่ก่อนนั้นเคยมีเธอเคียงข้าง     เวรกรรมสร้างความอ้างว้างกลางดวงใจ


พรหมลิขิตเนรมิตให้มาเจอ        เวรกรรมเผลอให้เธอเดินจากไป
ที่ผ่านมาก็เจอใครต่อใคร          แต่ในใจทำไม่ไม่ลืมเธอ
วันสงกรานต์ปีใหม่ลอยกระทง     ฉันยังคงคิดถึงและพร่ำเพ้อ
เคยสัญญาว่าจะรักเพียงแต่เธอ      แต่ที่เจอกลับทำให้ช้ำใจ


ใบหน้าสวยรอยยิ้มที่แสนหวาน     ที่แท้เป็นซาตานมากพิษภัย  
อยู่กะเราก็บอกไม่มีใคร       แต่พอไปหัวใจก็เปลี่ยนแปลง
ฉันไม่มีรถเบนซ์และคอนโด     นามสกุลไม่โตเลยถูกแทง
จากข้างหลังมาข้างหน้าเจ็บอย่างแรง    ต้องจ่ายแพงมากไหมที่เธอทำ


ต่อแต่นี้ฉันจะไม่ใจอ่อน     คำออดอ้อนทั้งหลายที่เธอพร่ำ
แต่ละภาพแต่ละฉากที่เธอทำ      จะไม่จำมันมารกหัวใจ
วันเวลาผ่านไปให้มันผ่าน      มันจะนานเท่าไหร่ก็จะเก็บ
บางสิ่งไม่จำถ้ามันทำให้เจ็บ    แต่บางสิงที่จะเก็บคือความเจ็บที่น่าจำ


                                      
ข้อความนี้ มี 7 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

เสียงจากบนฟ้า มาจากดอยเขา จากบ้านนาเฮา ง่อมเหงาแต๊ไบ้

ง่อมใจ๋แต๊เหย คนเกยอยู่ใกล้ ไปอยู่ตางใด บ่ฮู้

กึ๊ดเติงหา อีนายยอดจู๊ บ่ฮู้จะอู้ สันใด

บ่มีน้องแล้ว ปี้แก้วง่อมใจ๋ จะย๊ะสันใด ไผจะเอ็นดู
23 เมษายน 2008, 10:59:AM
วันฟ้าใส
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 53
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 328


อยู่ที่ไหนก็ฟ้าเดียวกัน


« ตอบ #1 เมื่อ: 23 เมษายน 2008, 10:59:AM »
ชุมชนชุมชน

ความรักมันก็เป็นแบบนี้
สุขบ้างบางทีก็เศร้าหมอง
รักแสนรักก็ยังไม่ได้มาครอบครอง
ไม่สมปองดั่งใจที่ต้องการ

ความรักมันก็เป็นอย่างนี้
จะว่าฟ้าลิขิตไมตรีให้ต่อสาน
หรือว่าเวรกรรมที่นำให้พบพาล
เพียงไม่นานก็ต้องแยก.....แตกร้าวไป

ความรักมันก็เป็นแบบนี้
สุขบ้างบางทีบางครั้งก็ร้าวไหว
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนมีที่มาและที่ไป
แต่จงสั่งใจให้มั่นคง

ความรักมันก็เป็นอย่างนี้
จะสุขขีตลอดไปดังใจประสง
แต่บางครั้งเพียงไม่นานรักก็จบลง
แต่เราก็จะคงมั่นในศรัทธา

ความรักมันก็เป็นอย่างนี้
จะเศร้าบ้างบางทีอย่าถือสา
บางครั้งมีน้ำตา
แต่บางเวลาก็ยั่งยืน

ชะตาฟ้าลิขิต
แต่ชีวิตเราเลือกเดิน
แม้จะมีสิ่งใดที่เผชิญ
เราก็ต้องเดิน......ถ้าเลือกเอง

อย่าโทษเวรกรรมที่นำพา
เพียงว่ารักเรามันเส็งเค็ง
พรหมลิขิตก็เหมือนรักเราที่เลือกเอง
เหมือนบทเพลง....ที่เราก็เลือกฟัง
ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

To love is nothing.To be loved is something.To love and be loved is everything
.....การได้รักเป็นเพียงความว่างเปล่า  การถูกรักเป็นเพียงแค่บางสิ่งบางอย่าง  ส่วนการได้รักและถูกรักนั้นเป็นทุกอย่าง....
23 เมษายน 2008, 03:51:PM
สายลมแห่งรัก
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน

*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 21
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 133


ลมรำเพย~พัดพาใจ~ไปหาคนไกล~ที่อยู่ห่างกัน


« ตอบ #2 เมื่อ: 23 เมษายน 2008, 03:51:PM »
ชุมชนชุมชน



เพียงแรกเจอเหมือนกับโดนพรหมลิขิต
ทำให้จิตหลงใหลเพ้อละเมอหา
เพียงเธอยิ้มเพียงเธอแย้มแจ่มอุรา
ในนภามีภาพเธอเพียงคนเดียว

แต่เวรกรรมต้องมาทำให้ฉันพราก
เธอดันจากฉันไปไกลเพราะรถเฉี่ยว
ฉันร้องให้เจ็บในใจเพียงคนเดียว
ฉันห่อเหี่ยวหัวใจมาหลายปี


 ร้องไห้งอแง พรมหมลิขิตมาทำให้เจอ แต่เวรกรรมมาทำให้จาก  เธอห่างฉันไปไกลแสนไกล  แต่ไม่ต้องกลัวน๊ะ  ฉันเข้มแข็งฉันยืนหยัด  ด้วยตัวของฉันเอง ร้องไห้งอแง
ข้อความนี้ มี 2 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

23 เมษายน 2008, 04:05:PM
ღღหัวใจหลงทางღღ
Special Class LV3.9
นักกลอนหาทางกลับบ้าน
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 56
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 295

.。ღღ.。ผู้หญิงแย่ ๆ คนหนึ่ง.。ღღ.。


« ตอบ #3 เมื่อ: 23 เมษายน 2008, 04:05:PM »
ชุมชนชุมชน




วันข้างหน้าไม่ว่าจะเกิดอะไร
ขอให้เข้าใจไม่คิดจะเปลี่ยนผัน
ให้วันนี้เป็นวันดีๆของกันและกัน
คอยแบ่งปันความรักความห่วงใย

ถึงต่อไปจะไม่ได้อยู่เคียงคู่
ก็จะอยู่ดูแลไม่ห่างไปไหน
แค่เพียงเธอหันมาก็จะเห็นฉันอยู่ไม่เคยไกล
อยู่นี่ไงแค่ปลายมือเธอเอื้อมมา

 อายแบบน่ารักซึ้งๆ
ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s