ได้นามปากามาใหม่แล้วจ้า จาก
"Akira" เป็น
"ณัฐกวินท์"(นัด-กะ-วิน หรือ นัด-ถะ-กะ-วิน) ซึ่งแปลว่า นักปราชญ์แห่งกวี ปลื้มสุดๆ 555
นามปากกา "ป้ากันนา" คือชื่อเล่น
และก็เป็นคนคราวป้าของหนูหนู
บางคนก็เรียกแม่น่าเอ็นดู
ที่รู้รู้ป้าใจดีไม่มีภัย
มาเล่นกลอนบ้านนี้เพราะน้องพิม
คนจิ้มลิ้มชวนชี้นี่บ้านใหญ่
มีเพื่อนพ้องนักกลอนหลายหลากวัย
อายุไม่สำคัญอย่าหวั่นเกรง
ฮุฮุ ก็ไม่เท่าไหร่หรอกจ้ะ หนูอยู่แค่ ม.1 เอง แต่ชอบแต่งกลอนมาก ว่างๆก็นั่งแต่งเล่น
ตอนที่เพิ่งรู้ว่ามีเว็บบอร์ดกลอนนี่ ดีใจสุดๆ จะได้ไม่แต่งแล้วขยำทิ้ง 555
มีเหตุการณ์หนึ่งที่เป็นทั้งเหตุการณ์และประสบการณ์
ตอนที่อยู่ ป.6 ไม่รู้ว่าครูจะให้ส่งผลงานประกวดวันแม่ภายในวันนี้
รีบวิ่งขึ้นห้องจับปากกานั่งคิดแล้วก็บ่นงึมงำๆอยู่คนเดียว (แฮะๆๆ)
....................................................................
ซักพักนึงก็ ปิ๊ง! คิดออกแล้วบทนึง จดๆๆๆๆ
ยังไม่มันส์ ต่ออีกบทที่สอง เขียนๆๆๆๆ
จากนั้นก็สปีดเต็มที่ ส่งครูขณะที่กำลังจะตัดสินนั่นแหละ
เช้าวันต่อมา รร.จัดงานวันแม่ ก็เลยอยู่รอฟังผลการประกวดกลอน
Yessssss ด.ญ.(ขอสงวนชื่อเด้อ) ได้รับรางวัลชนะเลิศการประกวดกลอนเทิดไท้พระคุณแม่
ยังทำหน้างงอยู่เลย เอ้า เราชนะรึนี่ เพื่อนบอก "เฮ้ย ขึ้นไปรับรางวัลซิวะ งงอยู่ได้"
ในบทกลอนที่เขียนส่ง(ก็ไม่ค่อยเพราะสละสลวยเท่าไหร่) มีใจความว่ายังงี้
ดอกมะลิ ร้อยมาลัย ให้คนหนึ่ง
คนที่ซึ่ง รักเรา เท่าชีวิต
คนที่เคย เห็นเรา ได้ทำผิด
แต่ไม่คิด จะทำโทษ แม้โกรธเรา
คนๆนี้ เป็นใคร รู้ไหมหนอ
เคยถักทอ ความรัก แบ่งปันให้
และคนนี้ เป็นคน มีน้ำใจ
มิใช่ใคร แน่แท้ "แม่"ของเรา
มือใหม่ก็ยังงี้แหละเนาะ มันคล้องจองกันก็บุญแล้ว 555
