…อสงไขย…
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
31 มีนาคม 2025, 05:17:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: …อสงไขย…  (อ่าน 246 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
17 มีนาคม 2025, 06:49:AM
โซ...เซอะเซอ
Special Class LV4
นักกลอนผู้รอบรู้กวี

****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 38
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 425


« เมื่อ: 17 มีนาคม 2025, 06:49:AM »
ชุมชนชุมชน




…อสงไขย…


…ในบางวัน บางขณะ บางเวลา ที่ปลีกตัวจาก
ภาระหน้าที่ความวุ่นวายต่างๆในชีวิตได้

วันที่สามารถปลดปล่อยให้ อายตนะทั้งหก
ทำงานของมันได้อย่างอิสระเต็มที่

ก็จะมีความรู้สึกเสมือน
เป็นเครื่องรับคลื่นความถี่ของอารมณ์
ที่ลอยมากระทบ
ไม่ว่าจะมาเป็นภาพ เสียง ข้อความ
หรือบางครั้งก็มาในรูปคลื่นความคิด
ที่ดูเหมือนว่าจับต้องไม่ได้ แต่รู้สึกได้

แล้วสิ่งที่มากระทบดังกล่าว
ก็ถูกนำเข้ากระบวนการ ถอดรหัส
ผ่านการซึมซับเข้าสู่ใจ
และแปลงข้อความเป็นการรับรู้เฉพาะตน

ก่อนจะถูกสะท้อนถ่ายทอด ออกมาเป็น
คำ หรือข้อความต่างๆ ซึ่งดลบันดาลใจ
ให้เขียนโคลงบ้าง กลอนบ้าง บทความ
มีฉันทลักษณ์บ้าง ไม่มีบ้างตามแต่อารมณ์
และจินตนาการจะพาไป

อย่างเช่นเช้าวันนี้…
เหมือนสายใยแห่งความคะนึง
ปลิวมากระทบใจ ระลอกแล้วระลอกเล่า
จนต้องลุกขึ้นมา พร่ำเพ้อพรรณนา…

“…ปล่อยความคิดถึงปลิวไปในอากาศ
ล่องลอยหัวใจสะอาดปล่อยไปแสนไกล
กรุ่นกลิ่นบุหงาพัดมาด้วยรักจากใจ
เพียงหวังให้ถึงใครคนที่รอคนนั้น…“

…บทเพลงซึ่งแม้เคยฟังมานับครั้งไม่ถ้วน
แต่ในบางบรรยากาศ ในบางห้วงอารมณ์
อย่างในวันนี้ เสียงเพลงและถ้อยคำที่ใช้นั้น
มันช่างไพเราะกินใจมากเป็นพิเศษ

ยิ่งเสียงนักร้อง เสียงดนตรี
ที่ถ่ายทอดอารมณ์ทำได้ดี
ก็ยิ่งปลุกจินตนาการให้ฟุ้งทะยาน
ไปกับเสียงเพลงนั้น


   ฝากปลิดปลิวลิ่วลอย ละห้อยโหย
ผ่านลมโชยชายพัด กระหวัดหวน
อาจเนิ่นนานอสงไขย เกินไกลทวน
ตราบชื่นชวนด่ำดื่ม มิลืมเลือน

   ฝากเพลงกลอนฟุ้งฟ้า บรรยากาศ-
เยื้องนวยนาดกรีดกราย ละม้ายเหมือน
ส่งข้อความคิดถึง คะนึงเยือน
คอยเป็นเพื่อนคลายเหงา ใต้เงารัก

   ฝากสายใยย้อนวาร ผสานสืบ
จากซอกหลืบลึกใจ วาบไหวตระหนัก
จิตถึงจิตแท้งาม กว่าถามทัก
นัยประจักษ์แจ้งท้น อยู่ล้นทรวง

   ฝากเพลงนี้ถึงเธอ ผู้เพ้อหา
กล่อมนิทราควงแขน ทั่วแมนสรวง
แม้ดื่นด้อยถ้อยสรรค์ สวรรค์ลวง
ขอผูกพ่วงคล้องเกี่ยว เพียงเสี้ยวใจ




“…ปล่อยความคิดถึงปลิวไปในอากาศ
ล่องลอยหัวใจสะอาดปล่อยไปแสนไกล
กรุ่นกลิ่นบุหงาพัดมาด้วยรักจากใจ
เพียงหวังให้ถึงใครคนที่รอคนนั้น

ส่งความคิดถึงปลิวไปในอากาศ
คิดถึงใจจะขาดเธออาจไม่เข้าใจ
แค่อยากให้รู้ไม่ได้ต้องการสิ่งใด
เธอไม่ต้องคืนใจถ้าเธอไม่ต้องการ

ฝากเป็นเพลงให้ลอยเล่นลมไป
ล่องลอยผ่านไปถึงเธอ
แม้จะเนิ่นนานยังรักเธอ
ตราบนานอสงไขยเวลา

หากเพลงคิดถึง
ที่ปลิวไปในอากาศ
เพียงถ้ามันพลั้งพลาด
ไปไม่พบเธอ

ให้บทเพลงนี้
ล่องลอยเรื่อยไปเสมอ
รอสักวันที่เจอคนที่เขาต้องการ

ฝากเป็นเพลง
ให้ลอยเล่นลมไป
ล่องลอยผ่านไปถึงเธอ
แม้จะเนิ่นนานยังรักเธอ
ตราบนานอสงไขยเวลา

แม้จะเนิ่นนานยังรักเธอ
ตราบนานอสงไขยเวลา…“


Soul Seacher
Inspired to write 16/3/2025



ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : กรีนซี, ระนาดเอก, แสงไต้

ข้อความนี้ มี 3 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s