ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ขอบฟ้าเหตุการณ์]

ยามสายฝนพร่างพราย ร่มหลายคัน-
ชายหญิงเดินด้วยกัน ฉันหวั่นไหว
ท่ามสายฝนเปียกปอนฉันถอนใจ
ร่มสีแซนด์กางใบไปลำพัง
มือกุมร่มแน่นไว้มิให้ปลิว
ละอองฝนสาดริ้วเย็นผิวหลัง
หากมีไหล่กว้างกว่าช่วยมาบัง
ฝ่าสายฝนกี่ครั้งยังอุ่นใจ

คราสายหมอกหยอกเอินกับเนินหญ้า
หอมแดดผ้าห่มซักเพิ่งตากใหม่
ซุกหน้าซบหลบนอน หมอนหนึ่งใบ
ฤดูหนาวยาวไกล ใจดวงเดียว

วันหยุดยาวลำพัง นั่งร้านกาแฟ
ผู้คนแออัดร้าน  ฉันเปล่าเปลี่ยว
โต๊ะเดิมมุมร้านเดิมเริ่มซีดเซียว
แสงแดดบ่ายสาดเสี้ยวเงาเลี้ยวตาม
บนทางเท้าเดินเล่นจนเห็นดาว
คืนที่ไร้เมฆขาวดาวไหวหวาม
เคยครั้งหนึ่งคืนค่ำฟังคำงาม
เผลอยิ้มกับข้อความยามผ่านพบ
กับคำพูดมากมาย ไม่ต้องการ
ขอแค่เส้นขนานนั้นบรรจบ
ก่อนชื่อฉันปีเดือนนั้นเลือนลบ
ได้โปรดทบทวนคำตอบย้ำมา

….

ชอบฟังเพลงโรแมนติก คลิกฟังซ้ำ
ความหมายของถ้อยคำยังตามหา
หากได้เรียนรู้กันผ่านเวลา
เต็มใจรินน้ำตา เมื่อลากัน
หากไร้ใจร้อยโยงทุกโมงยาม
ก็ยังคงสวยงาม ความรักฉัน
เก็บรู้สึกคิดถึงเสี้ยวหนึ่งนั้น
ไว้ในความผูกพัน สัญญาใจ
หากลมรุ่งพัดมาวันฟ้าเหงา
คงไม่ต่างจากเก่า สักเท่าไหร่
ยิ่งเข้าใกล้ความรักสักเท่าใด
รู้ว่าใกล้ความเหงามากเท่านั้น
….

วันที่ว่าง..ลองคิด..สักนิดไหม?
หากเสียงใจเธอเต้นยังเป็นฉัน
เดือนแห่งฝนพร่างพรมร่มเดียวกัน
คงผ่านมันไม่ยากหาก 'มีเธอ'.




*แซนด์ = Sand

[โซ...เซอะเซอ]

…ละอองฝนหล่นฟ้ามาเป็นฝอย ใจล่องลอยคล้อยเคลื่อนเชือนแชเหม่อ พิษอกหักรักร้างเหินห่างเจอ ทำหลงเพ้อพร่ำเห็นเป็นครั้งคราว สะดุดตาร้านกาแฟแลชวนนั่ง เก้าอี้หวายสองฝั่งข้างตั่งขาว แนวกระถางต้นไม้เรียงรายยาว สืบย่างก้าวเท้าหาหน้าประตู- ยื่นมือผลักบานเบี่ยง เสียงกระดิ่ง- ดังกรุ๊งกริ๊งไพเราะเสนาะหู สองตาสอดส่ายเสาะเหมาะเจาะดู- ที่ดนูพึงสงบไร้รบกวน หอมกรุ่นกลิ่นอโรม่าคล้อยนาสิก ใจเผลอพลิกแผลเก่าเหย้าคืนหวน รี่ระงับดับความคิดกระบิดกระบวน ก่อนรัญจวน กระเจิงกระเจิด เตลิดไกล บรรยากาศเช้าเชียบคล้ายเงียบขรึม ทว่าโทนสีเทาทึม อึมครึมไม่ รายหลากล้อมครึ้มเขียวเรียวบางใบ เบิกบานใจกับพฤกษานานาพันธุ์    ผ่านวิ่นแหว่งใบไม้ ชายตาลอด-    เห็นเธอทอดอารมณ์จมจ่อมฝัน    ภาพนงลักษณ์พักตร์พริ้มนิ่มนวลวรรณ    พลอดลำพังรังสรรค์พรรณนา    มาดเหมือนแม้นเหม่อมองมิดหมองหม่น    ดั่งกมลข้องติด กนิษฐา-    เคยผิดหวังพลั้งพลาดรักคลาดคลา    จนศรัทธาคล้อยเคลื่อน เลือนหวานวรรค    หรือเธอเป็นนักเขียน จำเนียนเศร้า    ผู้ผูกเค้าโครงกลอนอักษรสลัก    ไขว่ค้นหานิยามของความรัก    มิผ่อนพักจวบจนใจค้นเจอ โซ…เซอะเซอ 12 กุมภาพันธ์ 2568

[PIKuL]

หากพื้นที่ในนั้นมันเหมาะสม
สายตาสื่อภายใต้ร่มใช่พลั้งเผลอ
หากมีเพียงสักเสี้ยวเศษใจเธอ
คิดเสนอที่ว่างในสักวัน

ฉันจะรอโอกาส ณ ตรงนี้
รอทุกที่ที่มีเธอไม่หวาดหวั่น
หากพรุ่งนี้เรามีกันและกัน
อนาคตที่ใฝ่ฝัน...ไม่เกินจริง.