ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[โซ...เซอะเซอ]

…อยากลืม… ...อยากจะลืมใครบางคน แต่..ฝนฟ้า- ที่ซัดสาดเทลงมา กลับพัดพาใจฉันสั่นไหวหวาม ความรู้สึกที่ซุกซอนซ่อนเร้น หวนปลุกเร้าหัวใจ ให้ตื่นเต้นตูมตาม เหมือนจะไขว่คว้าพยายาม- ถามหาปฏิญญาของความรัก ดั่งนิยายขายฝันของวันวาน เพียงสดับเสียงกานท์เว้าวอน อักษรสลัก ใจก็เผลอไปติดหล่ม กับคารมคมคายวรรค- ที่สื่อสารความซาบซึ้ง ในอ้อมกอดอันแสนอบอุ่น- ได้อย่างละมุนละไมนัก จนทำใจฉันเผลอลุ่มหลง ประจงรัก- ไปกับคำทักทาย ครั้นฝนซาฟ้าสาง เรื่อชมพูรุ่งราง ก็พลันชืดจืดจางหาย แสงระยิบระยับที่เคยสุกสว่างกระจ่างกระจาย ก็ถึงคราวเลือนลับดับสลาย เหลือแต่เพียงเสียงกู่ร่ำคร่ำครวญอยู่ มิเว้นวาย กับคำถาม ความรัก ความฝันพรรณราย ว่ามันมีความหมาย สักเพียงใด...ในหัวใจของเธอ …ขอเอากลอนเก่ามาปัดฝุ่นแก้ไขครับ… โซ…เซอะเซอ 5 กุมภาพันธ์ 2568