ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ViVee]

คิดถึงวันเก่าก่อนเมื่อตอนนั้น
ความสุขที่เคยมีกันพลันจางหาย
ความรักเหมือนว่างเปล่าเงาเดียวดาย
ไขว่คว้าคนข้างกายไม่หวนคืน

ทุกอย่างเกิดฉับพลันมันอ้ำอึ้ง
ภาพติดตรึงตราใจให้ทนฝืน
ก่อนจะหลับตาลงล้มทั้งยืน
ทำได้เพียงสะอื้นอย่างอาลัย

เสียงสุดท้ายได้ยินเพียงกระซิบ
ท่ามเสียงอันเงียบกริบ"ทนได้ไหม"
รอหน่อยนะดูแล้วฉันปลอดภัย
ส่วนเธอนั้นไม่เป็นไร...อย่าห่วงเลย

อุ้งมือย้อมด้วยสีแดงเอื้อมมาหา
รู้สึกว่าทั้งร่างมันชาเฉย
มันหลงลืมความเจ็บปวดที่คุ้นเคย
มิอาจจะเอื้อนเอ่ยถ้อยคำใด

หลังจากฟื้นคืนมาในครานั้น
จึ่งรู้เธอลาจากกันเกินฝันใฝ่
เหตุใดหนอ..มิให้ฉันติดตามไป
มันเจ็บปวดเหลือเกินใจ...ไม่อยากทน

ฉันกลับมาพบบ้านที่เคยอยู่
ทุกอณูมีภาพเธอทุกแห่งหน
หากแต่ความรู้สึก...มันมืดมน
คิดถึงเธอจนล้นลมหายใจ.

ViVee

[toshare]

@ ชีวิตคู่ อยู่ไป ใช่ทนชิด
แท้รักสนิท ครองธรรม์ ฝันโผผิน
สู่แหล่งพัก บ้านรัก เป็นอาจิณ
ธรณิน สิสวรรค์ ด้วยธรรม์คง

[Yodyanyong]

 

  ตอนรักใหม่อะไรมียกให้หมด
พอรักลดถูกหลอกให้ใหลหลง
เคยรักหยอกห่วงใยไม่ยืนยง
ไม่มั่นคงวันคืนกล้ำกลืนคอ

ตอนจีบสาวเขาสับเปลี่ยนรับส่ง
หนูพลอยหลงแล้วลืมปลื้มความหล่อ
แถมทรัพย์รวยคิดรักปักใจรอ
จนทดท้อสุดท้ายกลายถูกทิ้ง

ยอดยรรยง  เยี่ยมเยือน

[กรีนซี]

บางคนไร้คำลา คราจากกัน
เมื่อถึงวัน ต้องไกลปวดร้าวยิ่ง
การพลัดพรากจากลามาถึงจริง
คงเป็นสิ่ง ยากเกินการทำใจ

…….คนที่อยู่…….
ทุกความหลังพรั่งพรู ดูสิ่งไหน
ทุกภาพจำจากนี้และตลอดไป
ขอบันทึกอยู่ใน ความทรงจำ

กรีนซี

[กวินพัฒน์]

จงอยู่ต่อเถิดนะอย่าเศร้าหมอง
จงประคองรักเราเฝ้าดื่มด่ำ
อย่าสิ้นหวังอ่อนแอแก่เวรกรรม
โปรดเชื่อคำมั่นรักจักมั่นคง

จงอยู่ต่อเพื่อฉันแม้วันไหน
มอบรักไว้เพื่อกันมั่นประสงค์
แม้กายจากพรากไปไม่ยืนยง
รักยังตรงคงไว้ให้เพียงเธอ

กวินพัฒน์

[พิกุลแก้ว]

คนจากลา..ลาลับกลับสวรรค์
คนที่อยู่เฝ้าฝันอยู่เสมอ
ไม่มีหวังได้พบประสบเจอ
ได้แต่เพียงพร่ำเพ้ออยู่ภายใน

เหลือภาพอันชัดเจนยามคิดถึง
ห้วงคำนึงไม่เคยเลือนยามร่ำไห้
แม้นเวลาพาผ่านนานเพียงใด
ไม่อาจลบเธอจากใจในสักวัน

สิ่งที่เธอเคยชอบหรือเคยรัก
ยังจมปลักเรื่องราวคราวผกผัน
เห็นอะไรไยไม่อาจคิดถึงกัน
ทุกอย่างพลันย้อนภาพวันผ่านมา.

เป็นกำลังใจให้นะคะ

[กัลมลี*]

หากพรุ่งนี้มีได้แค่ในฝัน
จงเก็บวันที่ดีอันมีค่า
เพื่อชดเชยสิ่งหายในเวลา
ล้วนผ่านมาเพียงเพื่อเหลือรอยจำ

การจากคือการเริ่มต้นหนทางใหม่
สะอื้นไห้โหยหาครากลืนกล้ำ
อาจจมหายในห้วงเหวลึกมืดดำ
แต่คืนค่ำจะผ่านไป...อีกไม่นาน

[ViVee]

เป็นเรื่องราวที่มากด้วยเหตุผล
ต้องเข้าใจและอดทน...จนผันผ่าน
เพียงหัวใจในบางครามันร้าวราน
ทรมานในส่วนลึกเกินทำใจ

เดินก้าวต่อเพื่อสิ่งใดไยว่างเปล่า
เหลือแค่เพียงตัวเรามิไปไหน
คนรอบข้างร้างลาลับจากไกล
ดำเนินอยู่ต่อไปวันต่อวัน

ใช้ชีวิตอยู่เพื่อการสิ้นสุด
ลมหายใจเมื่อใดหยุด..คือของขวัญ
ดั่งตอนนี้ที่ได้รับคือโทษทัณฑ์
ยามหลับฝันยังเห็นเพียงภาพสุดท้าย

มันติดตรึงตราลงตรงสำนึก
ตระหนักลงในส่วนลึกถึงความหมาย
เจ็บปวดไหนใดเล่าเท่าจากตาย
เป็นฝันร้ายในทรงจำไม่อาจเลือน.

ViVee

[พิกุลแก้ว]

จะบังคับให้ลืม..คงไม่ได้
มิมีใครได้อำนาจนั้นดอกหนา
แม้นว่ามันยากเหลือเกินจะนำพา
ให้ออกจากความโศกาและอาดูร

เก่งนักที่อดทนถึงวันนี้
ความสุขล้นเคยมีกลับเป็นศูนย์
ความเจ็บปวดหยั่งรากลึกจนพอกพูน
และมาคูณด้วยความเหงาเพียงลำพัง

อยู่ไปเพียง"วันต่อวัน"นั่นไปก่อน
เวลาจักตัดทอนความสิ้นหวัง
อดทนกับความเจ็บปวดอันเกรอะกรัง
กับความหลังในทรงจำตลอดไป.

เมื่อเราทำอะไรไม่ได้...เพียงอดทน...ทำ..เท่าที่ทำได้ก็พอ...แล้วเราจะแข้มแข็งในสักวันค่ะ