ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[hort39]

คนที่เรารู้จักมักตายก่อน
เป็นเหมือนบทละครตอนสั้นสั้น
เมื่อชีวิตปิดฉากตายจากกัน
เหลือคืนวันเก่าเก่าเหงาเดียวดาย

คนเศร้าคือคนที่มีชีวิตอยู่
คอยรับรู้โลกสีจางเพื่อนห่างหาย
รู้ซึ้งถึงการเกิดแก่เจ็บตาย
จึงอยู่อย่างเรียบง่ายและพอเพียง
 

[msp.]

โลกคือโรงละครสะท้อนเศร้า
คละความเหงาวิโยคเพราะโลกเหวี่ยง
อันคนเราย่อมรู้เกินอยู่เคียง
อยู่อย่างเสี่ยงเพื่อร้าวจงเข้าใจ

คนที่เรารู้จักมักตายก่อน (ป๋า hort39)
ช่วงละครตอนนี้มีแปไหม
แอบหวังว่าป๋ามิรู้หนูเป็นใคร
มิอยากไปจากป๋ามาบอกที

อย่ารู้จักแปเลยแปข้อร้อง
ใช่ขัดข้องหมองเศร้าจะเฝ้าหนี
แปขออยู่ต่อหน่อยสักร้อยปี
ป๋าคนดีเมตตาอย่ารู้จัก...แปเลย

Msp.

[ViVee]

บทละครใครหรือคือผู้เล่น
ยามเราเป็นผู้ชมย่อมเฉลย
ยามเรานั้นแสดงอยู่อย่างเฉยเมย
ดูคุ้นเคยบทบาทการแสดง

และผู้ใดเฝ้าดูผู้กำกับ
คอยสำทับเรื่องราวทั่วหนแห่ง
ละครของผู้อื่นไม่อาจแปลง
ไม่อาจแบ่งบทเล่นเช่นน้ำใจ

คงทำได้เพียงผู้ชมอยู่รายรอบ
และคอยมอบไมตรีที่สดใส
อะไรหากช่วยได้..ช่วยกันไป
ตามวิถีชีวิตใครชีวิตมัน.

ViVee

[กัลมลี*]

เรามาอยู่ชั่วคราว ณ ดาวนี้
ในโลกที่สมมุติจนหมายมั่น
สวมบทบาทรวยจนดิ้นรนกัน
สุดท้ายนั้นเอาไปไม่ได้เลย

เรามาอยู่เพียงครู่อยู่แล้วจาก
แต่โลภมากกอบโกยไว้ไม่อยู่เฉย
คนหลงโลกเมามัวชั่วจนเคย
โลกคงเย้ยเยาะเรา...โง่เขลาจริง

[กวินพัฒน์]

ชีวิตแค่ชั่วคราวมิยาวล้น
ย่อม.วก.วนเวียนว่ายในหลายสิ่ง
ยึดแก่นแท้รากใดใช้อ้างอิง
เป็นที่พึ่งพักพิงกับสิ่งใด

หลงสะสมจนลืมธรรมความชัดแจ้ง
จิตพลิกแพลงโลภมากยากแก้ไข
จนถึงคราพลัดพรากต้องจากไป
คงเหลือไว้แต่ตำนานที่ผ่านเลย


กวินพัฒน์