ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวินพัฒน์]

แม่ครับผมติดกลอน


ไม่เคยคิดเลยว่าความเปลี่ยวเหงา
จะทำเราเจ็บปวดรวดร้าวได้
จากวันนั้นนานมากเธอจากไป
แต่หัวใจยังเศร้าเร้าอารมณ์

เคยจะกินไม่ได้อาจตายแน่
เพราะรักแม่เยียวยารักษาผม
กลับฟื้นใจเพราะเพื่อนเตือนระงม
เลยเลิกซมสดใสได้กลับมา

มาบัดนี้ผมสดใสได้มีรัก
พึงประจักษ์รักใหม่ที่ใฝ่หา
แม่ครับผมกระหายคล้ายถูกยา
สั่งให้บ้าแต่กลอนอ่อนกำลัง

ผมอยากเข้าอารมณ์กลอนทุกตอนค่ำ
อยากเขียนคำอ่อนหวานปานถูกสั่ง
อยากร้อยบทกลอนเด่นเป็นคนดัง
อยากเขียนจังคลั่งมากอยากทุกวัน

ผมจะตายไหมแม่แย่ใช่ไหม
รักครั้งใหม่ไหวหวามยามแอบฝัน
หากมิได้เข้ากลอนร้อนใจพลัน
เลยต้องหมั่นหลบแว๊บแอบเขียนกลอน


กวินพัฒน์

[ViVee]

แม่ก็คงไร้คำตอบจะมอบให้
แย่หรือไม่..ใครจะรู้คำออดอ้อน
เป็นเด็กดีรึไม่เล่ายามเข้านอน
เผื่อแม่อาจจะให้พรนอนฝันดี

แม่จะรู้ต่อเมื่อมาเข้าร่วม
มาคอยสวมบทกลอนตอนสุขี
หากแม่ยังร้างราทางกวี
คำถามนี้คงไร้ซึ่งอธิบาย.

ViVee

[กวินพัฒน์]

คนที่สอนกลอนให้คือคุณแม่
สอนมาแต่ยังน้อยด้อยความหมาย
แต่ไม่เคยใส่ใจให้เปล่าดาย
เดี๋ยวนี้กลายเป็นติดสนิทใจ

ถึงวันนี้แม่แก่ตาแย่อยู่
ถ้าหากรู้ว่ามีบอร์ดคงดอดใส่
คงวายวุ่นครื้นเครงบรรเลงไป
แล้วก็ไล่ให้เราเฝ้างานแทน


กวิน


 

แม่สอนไม่เอา พอนึกจะเขียนก็ให้พี่ๆในนี้สอน
ลำบากชาวบ้าน เอ็มนะครับยินดีที่รู้จักครับ

[hort39]

มาติดกลอนบ้านนี้ยินดีด้วย
เข้ามาช่วยต่อกลอนไทยให้แน่นแน่น
มาต่อกลอนลื่นไหลเอาใจแฟน(คลับ)
บ้านกลอนไทยไม่ขาดแคลนคนรักกลอน
 

[กวินพัฒน์]

บ้านใหญ่โตโอฬารสถานกว้าง
ไฉนดูทิ้งร้างช่างแอบหลอน
ผมจะมาบ้างครับกับบางตอน
มาอ่านกลอนไพเราะเจาะวิชา

กวิน

ทำไมมีสองบ้านครับ ผมงงนิดหน่อย

[hort39]

ขอเล่าย้อนเรื่องราวเล่าความหลัง
บ้านกลอนไทยเมื่อครั้งคนแน่นหนา
สมาชิกต่อกลอนตลอดเวลา
สนุกเฮฮาหลายรุ่นอบอุ่นใจ

เมื่อคนมากย่อมมีปัญหามาก
ความยุ่งยากเกินกว่าจะแก้ไข
หลายคนก็หนีห่างร้างแรมไกล
บ้านกลอนไทยก็เริ่มเหงากลอนเบาบาง

บางคนออกไปหาเว็บกลอนใหม่
บ้างก็ชวนกันไปร่วมใจสร้าง
"อารมณ์กลอน"คือบ้านใหม่ให้ร่วมทาง
เป็นสื่อกลางรวมพลคนรักกลอน

แต่เราก็ยังคิดถึงบ้านหลังเก่า
บ้านกลอนไทยของเราแต่เก่าก่อน
จึงแวะเวียนมาหาด้วยอาวรณ์
ฝากอักษรกลอนซึ้งคิดถึงกัน....

 

[ViVee]

ปกติธรรมดาเพลารุ่ง
ความนิยมพวยพุ่งเกินกีดกั้น
ส่วนตัวเรามิใช่เรื่องสำคัญ
ใครทะเลาะหรือผูกพันธ์เฉพาะตน

ยินแค่เพียงเสียงกวีที่ขับขาน
คู่ขนานกับจิตใจไร้สับสน
เยี่ยมบ้านนั้น บ้านนี้ มีปะปน
ทางถนนสายนี้ยังทอดไกล

เสียดายแม่สายตาพาหลีกเร้น
การมองเห็นเสื่อมลงเกินแก้ไข
ประกอบด้วยสุขภาพและช่วงวัย
ส่งบันไดให้ต่อพ่อลูกชาย

คงสืบต่อกันมาพาสู่รุ่น
ความเคยคุ้นอุ่นอวลยามขวนขวาย
เป็นจิตใต้สำนึกในใจกาย
แม้ไม่ใช่จุดหมาย ยังได้ชม.

ViVee

ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่นะคะ วิวี ค่ะ

[กวินพัฒน์]

มินานนักจักฟื้นขึ้นมาใหม่
บ้านกลอนไทยเลื่องชื่อลือกันขรม
สังหรณ์ใจกวีที่นิยม
จะภิรมย์กลับฟื้นคืนขึ้นมา

ผมอาจจะมารอใครในที่นี่
เป็นคนที่กมลแอบค้นหา
อาจมาด้วยแรงกรรมคำสัญญา
หรือศรัทธาหัวใจในเราเอง


กวินพัฒน์

ยินดีที่ได้รู้จักครับ  เรียกเอ็มก็ได้นะครับ
เล่นสองบ้านเลยครับ 

[ViVee]

บ้านกลอนไทยแต่เดิมนั้น คึกคัก
รวมเหล่านักกาพย์กลอนคนเก่งๆ
ต่างคนก็ต่างใจได้บรรเลง
เป็นบทเพลงแห่งกวีที่บ้านกลอน

แต่หากจะทิ้งขว้างอย่างผู้อื่น
ละจุดยืนที่ครูเคยพร่ำสอน
ก็มิอาจกระทำได้แม้จากจร
บทสะท้อนคุณค่าเวลาใจ

คนที่อยู่..อยู่เพื่อจะรักษา
ด้วยศรัทธาสานต่อรอแก้ไข
ความทรงจำยังฟื้นอยู่ภายใน
หลายอย่างไซร้เกิดที่นี่..จึงสำคัญ.

จุดกำเนิดหลายอย่าง ณ ที่นี้
มิตรไมตรีมีมากหากคัดสรร
ความรู้หรือถ้อยสลักจรรยาบรรณ
ล้วนปลุกปั้นคนรุ่นใหม่ได้มากมาย.

ViVee

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณเอ็ม

[กวินพัฒน์]

ครูกลอนผมเกิดที่บ้านกลอนไทย
ผมเด็กใหม่พึ่งเริ่มเขียนเพียรสิ่งหมาย
เกิดที่อารมณ์กลอนตอนเดียวดาย
มิตรสหายน่ารักทักทายกัน

ครูพูดว่าเสียดายไม่อยากทิ้ง
ผมก็วิ่งดิ่งเข้าบ้านเพื่อสานฝัน
ด้วยเชื่อแน่ด้วยสิ่งรักมีสักวัน
อดีตนั้นผันหวนชวนภิรมย์

กวินพัฒน์

ตั้งแต่มาเขียนกลอนช่วงนี้ดูซีรี่ส์ไม่รู้เรื่องแล้วครับ