ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[โซ...เซอะเซอ]

…พรูพรั่ง ดั่งพิรุณ… …ท้องฟ้ายัง คงมี สีฟ้าไหม?      วันฟ้ามืดหม่นม้าง, เวิ้งว้างครรไล-            ทอดยาวไกลมิหยุด…สุดลูกหูลูกตา ภาพความสุขจากความทรงจำ      อาจเพียงภาพนามธรรม เสมือนไร้คุณค่า           แต่ความทุกข์อัดอั้นตันอุรา           ฉับพลันลดทีท่า ทุเลาเบาบาง จมอยู่กับความทุกข์ของปัจจุบัน      หรือจมอยู่กับความฝัน ที่ไม่มีวันไขว่คว้า           อย่างไหนล่ะที่คุณว่า ทุกข์ทรมานยิ่งกว่ากัน           ความรัก…      หากทำได้แค่เพียงส่งใจคะนึงไปถึงในทุกๆวัน           เธอจะยังคงรักฉันเหมือนเดิมอยู่ไหม “ชั่วฟ้าดินสลาย”      หยุดทุกๆความวุ่นวายของชีวิต           แล้วโผเข้าสู่อ้อมกอดของดินแดนนิรมิต           ที่มีเพียงเสียงเพลง และบทกวี…                     โซ…เซอะเซอ 24 มิถุนายน 2567