@..จบด้วยดี (ไม่มีอยู่จริง) ...@

[ไผ่เดียวดาย]

หยุดได้ไหม กับไมตรี เธอที่ให้
ความห่วงใย ไม่จำเป็น มาเซ่นฉัน
จบกันแล้ว ก็ควรลา อย่าเจอกัน
ภาระฉัน ต้องวนเวียน เขียนคำลา

คำว่าเพื่อน เป็นไม่ได้ ให้ตายเถิด
ช่างประเสริฐ แท้น้ำใจ ที่ให้หนา
ให้ทนเห็น หน้าแฟนเก่า เคล้าน้ำตา
อยากบอกว่า รับไม่ได้ อายฟ้าดิน

เจอคนใหม่ ที่ใช่กว่า ไม่ว่านะ
ฉันสละ ยอมปล่อยมือ ถือว่าสิ้น
คำว่ารัก ยอมให้เขา เอาไปกิน
ปล่อยเธอบิน สู่โลกเขา เหงาลำพัง

เธอมีใหม่ ฉันมีใคร อยากให้คิด
เธอมีสิทธิ์ จะรักใคร ดั่งใจหวัง
แล้วฉันเล่า ยังเหลือใคร ให้รับฟัง
ต้องฝืนนั่ง ทนอ้างว้าง หรืออย่างไร

จบด้วยดี ไม่มีอยู่ รู้เสียบ้าง
คนอ้างว้าง เพราะถูกทิ้่ง ยิ่งไม่ไหว
ต้องทนอยู่ กับความช้ำ คำบาดใจ
น้ำตาไหล เหมือนโดนขู่ รู้ไหมเธอ