…เธอคนนั้น…

[โซ...เซอะเซอ]

…เธอคนนั้น… เธอคนนั้น...คนไหน ใครกันหนอ- ปล่อยรั้งรอ เคว้งคว้าง อ้างว้าง เผลอ- ส่งขนัดคะนึง ไปถึงเธอ- กึ่งละเมอเพ้อพจน์รจนา จันทร์คืนแรมแวมวับ ระงับจิต- จากความคิด เข็ดเขี้ยวทิ้งเหลียวหา- สุขนิยามความรัก หักอุรา- ยึดโดดเดี่ยว เยียวยารักษาใจ รักของฉันคล้ายคืนจันทร์ข้างแรม- กว่าซ่อมแซมปลุกฟื้นคืนกลับ ได้- แค่คงเป็นเสมือน เดือนครึ่งใบ- ปราศสวยใสสุขสันต์ จันทร์เต็มดวง ทุกหยาดเยิ้มหยดย้อย ถ้อยคำฉัน- เน้นหนักแน่นยืนยัน แม้วันร่วง- โรยราลับ ดับดิ้น ใช่จินต์ลวง- หลอกพุ่มพวงดวงสมร ให้หลอนเลย เพราะพันผูกมิปลง ตรงตามบอก- ใบ้ยวนหยอก โยงกลอนอักษรเผย- ถึงคารมคมวาทคุ้นปราชญ์เปรย- ว่ารักเอยนำทุกข์และสุขพลัน โอ้…หน้ามนคนไกล ครั้งใดพี่- ชม้อยหรี่ชำเลืองเยื้องกราย กลั้น- สะกดข่มมวลประหม่า สารพัน- เหตุเธอนั้น…คือคนเดียวหวังเกี่ยวกร “...ฤารักฉันจะเป็นเพียงความฝัน ไม่มีวันนั้น วันที่ใจเต็มดวง...” โซ…เซอะเซอ 5 มีนาคม 2567