ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แป้งน้ำ]

.. . เคยได้ยินประโยคที่ว่า . ..
คนเราจะมีเวลา . .. ให้กับสิ่งสำคัญเสมอ
คนเราจะไม่ลืมความประทับใจที่เคยได้เจอ
มันจะเป็นความทรงจำที่สวยงามเสมอ . .. ไม่ว่านานเท่าไร

.. . ตัวฉันก็เป็นคนหนึ่งซึ่งเป็นแบบนั้น . ..
จึงวนเวียนอยู่ในที่ที่สำคัญ . .. ไม่จากไปไหน
เฝ้าดูคนเขียนฝันที่ผ่านแล้วผ่านไป
ด้วยหวังว่าสักวันคงพบกันใหม่ . .. อีกครา

.. . แต่ความจริงกลับไม่เป็นอย่างฝัน . ..
หลายชื่อนับพันวัน . .. ยังหายหน้า
รอจนดาวหางฮัลเล่ย์โคจรมาเยือนโลก . .. คุณก็คงจะยังไม่กลับมา
เพราะมีสิ่งอื่นน่าทำกว่า . . การกลับมา “บ้านกลอนไทย”

บ้านกลอนไทย . .. คงเป็นพื้นที่ที่ใคร-ใครก็ลืม
แม้แต่คนที่ฉันเคยปลื้ม . .. ก็ยังเงียบหาย
จนถึงวันนี้ก็ยังไม่รู้ว่าจากเป็นหรือจากตาย
คำถามที่วนเวียนในหัวมากมาย . ..
คนที่จะทำให้หายสงสัยได้ . .. ก็มีเพียงแค่ “คุณ”~*

[toshare]

ขอขานไข

"บ้านกลอนไทย" ไยฅน ประทับจิต
ด้วย"บ้าน"เป็น ชีวิต ปราณ"สานฝัน"
ที่ห่างหาย หลายผู้ รู้รู้กัน
จน,เจ็บ,จาก ชรานั้น แน่! "ทำใจ"

[hort39]

ไม่ลืมบ้านกลอนไทยไม่ลืมฝัน
สายสัมพันธ์วันเก่าเฝ้าโหยหา
สมาชิกหลายรุ่นหลายเวลา
ต่างเข้ามาต่อกลอนเกือบทุกวัน

เมื่อเก๋าไปใหม่มาไม่ขาดสาย
เพื่อนมากมายมอบไมตรีสร้างสีสัน
แต่สุดท้ายเฟสบุ๊กพรากเราจากกัน
เธอกับฉันจึงห่างไกลไม่เหมือนเดิม

เคยพยามชักชวนเพื่อนมาเยือนบ้าน(กลอนไทย)
แต่ป่วยการเพื่อนหายไม่ฮึกเหิม
แม้นแต่งกลอนงอนง้อรอเพื่อนเติม
สิ่งที่เพิ่มคือความเหงาไม่เข้าใจ...

 

[msp.]

เหงาก็มาต่อกลอนตอนว่างว่าง
กลับมาเริ่มปูทางถากถางใหม่
ยังมีคนคนหนึ่งซึ่งห่วงใย
คิดถึงไหมมะสะแปแค่กลับมา

คิดถึงป๋าเป็นห่วงทุกช่วงเหตุ
บ้านเมืองมีอาเพศเหตุผวา
อยากถามข่าวสบายไหมในทุกครา
แต่ห่างตาว่าไปก็ไกลกัน

แม้นไม่ว่างสักวันละหนึ่งบท
พึงจรดฝากใจไม่เปลี่ยนผัน
เพียงเห็นความเคลื่อนไหวในทุกวัน
รู้ว่าใครใครนั้นสบายดี

ฝากไปแล้วบทกลอนร่อนอากาศ
ด้วยหมายมาดว่าส่งตรงถึงที่
อยากให้รู้คิดถึงยังพึงมี
ณ ที่นี้ที่เก่าเราต่อกลอน

มะสะแป

 

[hort39]

กลับมาตามคำชวนแสนม่วนชื่น
ยามค่ำคืนเขียนบทจรดอักษร
ถึงดึกดื่นเพียงไรไม่อยากนอน
มาเว้าวอนเพื่อนเก่าเราคุ้นเคย

(ได้ บทเดียว แค่นี้ก่อนนะ  )

[msp.]

 

อยากเห็นกลอนออนไลน์ให้อีกครั้ง
ให้รู้ยังสุขอยู่รู้ไหมเอ่ย
สบายดีอย่างไรจงไขเปรย
กาลล่วงเลยเคยกลอนตอนกลางคืน

แม้นหนึ่งบทพจีก็มีค่า
ให้รู้ว่าสัมพันธ์นั้นยังตื่น
ยังไหวหวามตามแคร์และยั่งยืน
ยังระรื่นตื่นใจในห้วงกาล

ดีใจเจอป๋าค่ะ

[toshare]

@ การ "เกิด-ดับ" สลับเห็น
เป็น ปรกติ
จง สติ "ธรรมดา" ประจักษ์สาร
เพียงผองเรา เฝ้าร่วม ร่ายกลอนกานท์
อีกไม่นาน หน่อใหม่ ไสวพลัน



 

[สายใย]

ไม่ลืมบ้านหลังเก่าที่เราเกิด
เล่นเอาเถิดกับชีวิตเหมือนติดจั่น
เช้าจรดค่ำทำงานอานทุกวัน
ถึงกระนั้นก็ยังเพียรฝึกเขียนกลอน

อาจวาจาคารมไม่คมกริบ
หากเถื่อนดิบโปรดด้วยช่วยสั่งสอน
จะปรับปรุงเปลี่ยนแก้อย่างแน่นอน
ยังอาวรณ์เรือนชานบ้านกลอนไทย

[นานะ]

ฉัน, เคยเป็นเจ้าหญิงหรือสิ่งอื่น
ในบทกลอนค่ำคืนดาวตื่นไสว
เปลือยเท้าเปล่าเต้นรำท่ามแสงไฟ
ที่คุณเคยจุดไว้ในบทกวี
ยามใบไม้พลิ้วพลิก...โรแมนติกเสมอ
ฉันเปิดจอรอเจอ..เสมอที่นี่
ในจริง-ฝันตื่นหลับนานนับปี
มิเคยมีวันใดไม่อาวรณ์

เราต่างมีโลกเรา, เช้าวันใหม่
ล้วนเป็นไปตามอย่างลางสังหรณ์
ค่ำคงเพียงเรือจันทร์ดาวสัญจร-
ในบทกลอนเดียวดายคล้ายคล้ายเดิม!

[hort39]

ว่างก็มาฝากกลอนตอนค่ำค่ำ
ฝากถ้อยคำสวัสดีไมตรีเพิ่ม
ด้วยบทกลอนทุกวันหมั่นแต่งเติม
หากเธอเริ่มฉันจะรอต่อทุกวัน..

(ลงท้ายด้วยสระ เ.ิม งานยากเลยครับ)
 

[ViVee]

ไฉนกลอนบ้านนี้…..เต็มไปด้วยกลิ่นกวีที่แสนเหงา
มีกลิ่นอายรกร้าง…อยู่บางเบา
มันดูคละเคล้า….เข้าประสมในกวี

 

[msp.]

อย่าปล่อยให้ความเหงา
ได้ผ่านเข้ามาเพื่อทำร้ายไม่ว่า..ที่ไหนหรือที่นี่
ทุกอณูความฝันของเราต่างก็ยังมี
ความหวานในกวีนี้จะบรรเทา

มะสะแป

 

[ViVee]

ความเหงา….ไม่เคยย่างกรายเข้าใกล้ผู้ใดก่อน

สิ่งที่จะบรรเทามันได้…..คือเราไม่ควรเข้าใกล้….ความเหงา

เหงาแล้ว….เช่นใด…ไม่เหงาแล้ว…มันอย่างไร????

ไม่มีใครทำให้เราเหงา….นอกจากตัวของเราเอง!

[กวินพัฒน์]

คนมากมายหลายคนก็ล้นความ
หลากนิยามความนิยมชมสิ่งไหน
ลางเนื้อชอบลางยาก็ว่าไป
สิ้นพอใจไปลับไม่กลับมา

คนมาใหม่ใจฟูดูตื้นเต้น
คว้าสิ่งเร้นน่ารู้ดูค้นหา
วิ่งซุกซนบ้านใหญ่สบายตา
เกิดปัญหาถามใครใคร่รู้จัง

หลากผู้คนวนเวียนเปลี่ยนกันสร้าง
ย่อมมิต้องอ้างว้างต่างรู้หยั่ง
แต่เสาหลักหายไปย่อมใจพัง
คนมาหลังงวยงงคงหวั่นใจ

ใครจะลืมลืมลานะช่างเถิด
คนเตลิดเชิดหนี..มีคนใหม่
ผู้ดูแลไม่เฝ้าเราพึ่งใคร
หน้าที่ใจ..ใครลืม..ผมปลื้มเอง

กวินพัฒน์


บางทีก็นึกไปเหมือนบ้านร้างที่คนเอาของมาเก็บ
แต่ก็ยังเห็นคุณ hort39  มะสะแป คุณระนาดเอก   มาออนเป็นเพื่อนทุกวัน คุณmusic นานทีมาก็เห็น
และเห็นชื่อคุณแป้งน้ำด้วย ก็อุ่นใจดีนะครับ คุณโซด้วยนะครับขยันลงผลงานทั้งสองบ้านเลย
ว่างแล้วก็มานะครับสมาชิกใหม่เหงา
 

[แป้งน้ำ]

. .. ฤดูกาลหมุนเวียนเปลี่ยนผัน .. .
ลมเปลี่ยนทิศไปตามวันเวลาที่เร้าเร่ง
หลับไปก่อนจะฟังเพลงโปรดจนจบเพลง
รู้สึกตัวอีกที . .. หัวใจตัวเอง . . . ก็เหว่ว้า

กลับมาพักผ่อนที่มุมโปรด
ขอพักใจจากโลกโหดร้าย . .. ให้หายเหนื่อยล้า
บางวัน ~ ฉันเพียงลำพังในบ้านความทรงจำสีชา
ซึมซับความอบอุ่นแล้วจากลาไปอย่างเงียบงัน~*



สายัณต์สวัสดิ์ค่าคุณกวินพัฒน์และทุกท่าน
 

[กวินพัฒน์]

...เพียงสายลมแผ่วพลิ้วมาเคลียข้าง
เหมือนเสียงบางอย่างกระซิบเบาในคืนฝัน
หัวใจที่อ่อนล้าจากวันวานอันยาวนาน
พยายามซ่อมแซมตัวเองในความเงียบงัน

มุมโปรดที่เคยเป็นที่พักพิง
กลายเป็นสิ่งที่พาใจฉันหลุดพ้นจากความหวาดหวั่น
ในบ้านสีชา มีความทรงจำอันแสนหวาน
แม้รู้ว่าทุกสิ่งผ่านไป ~ เหลือไว้แค่ร่องรอยเวลา

ฤดูกาลจะหมุนเวียนเปลี่ยนอีกครั้ง
ลมแห่งความหวังก็พัดมาสู่ฟ้า
แม้วันนี้หัวใจยังคงต้องฟื้นฟูช้าๆ
แต่พรุ่งนี้...อาจมีแสงทองของวันใหม่ที่สดใสกว่านี้~*



กวืนพัฒน์


เหมือนจะเขียนกลอนเปล่าไม่ค่อยถนัด พอได้ไหมครับ
เรียกเอ็มก็ได้ครับผม

[โซ...เซอะเซอ]

“…พื้นที่เล็กๆของฉัน…“ …ใกล้สิ้นปีอีกแล้ว เวลานี่…มันช่างรวดเร็วจริง ไม่รู้ว่าจะรีบเดินไปไหน จริงสินะ…เวลาที่มันเดินไป ก็เท่ากับเวลาของเราบนโลกใบนี้ มันก็น้อยลงไปเรื่อยๆเช่นกัน ในขณะที่… …ความฝันก็ยังคงเป็นความฝันอยู่… ส่วนความจริง…แทบไม่ต้องคิด เพราะทุกๆอย่างรอบๆตัวมันคอยผลักดัน ให้เราต้องเดินก้าวต่อไป โดยไม่สามารถจะหยุดได้ …จะมีก็แค่เพียงช่วงเวลาสั้นๆ ที่ฉันเขียนบทกวี แค่ช่วงเวลานั้น ที่ดูเหมือนเวลาจะเดินช้าลง ท่ามกลางความสงบ สงัด ของค่ำคืน ในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ กับแสงไฟดวงน้อย …ปล่อยความคิด ความรู้สึก ให้ล่องลอย ไปกับ เสียงเพลง และบทกวี… …สัมผัส ถึงความโปร่งโล่ง สบาย เป็นอิสระ ความสุขเล็กๆน้อยๆ ที่เป็นน้ำเสมือนน้ำหล่อเลี้ยงจิตใจ ท่ามกลางความ รีบเร่ง เคร่งเครียด แห้งแล้ง โหดร้าย ของสังคมรอบข้าง …พื้นที่เล็กๆตรงนี้ จึงเป็นพื้นที่ที่ฉัน มิอาจทอดทิ้งมันไป…ตราบที่ยังมีลมหายใจอยู่ Soul Searcher Inspired to write 24/12/2024

[กัลมลี*]

ชีวิตฉันวันนี้มีหลายสิ่ง
บางอย่างจริง...บางอย่างเคว้งคว้างฝัน
ผ่านการพบการพรากจากนิรันดร์
ได้พบกันเพียงครู่มิอยู่ยาว

จึงให้ค่าช่วงสุขและทุกข์หมอง
ดั่งแสงทองเด่นดวง ณ ห้วงหาว
จะส่องภพถ้วนทั่วเพียงชั่วคราว
แล้วคืนฟ้าให้ดาวสกาวแทน

แต่ละก้าวที่ฉันนั้นย่างก้าว
สั้นหรือยาวแม้ไปไกลสุดแสน
ก็หวนกลับเติมเชื้อเมื่อขาดแคลน
ณ ดินแดนปลูกฝันบ้านกลอนไทย

[กวินพัฒน์]

ชีวิตคนวนว่ายมีหลายด้าน
บางเรื่องผ่านหรือจำกำหนดไหม
ทั้งครองอยู่สุขเศร้าเคล้ากันไป
ล้วนเป็นบทเรียนใหม่ในเส้นทาง

ทุกการพบการจากฝากข้อคิด
ให้ชีวิตรู้ดำขาวหรือพราวพร่าง
ดั่งแสงทองส่องฟ้าหลัวมัวเลือนลาง
แล้วฟ้ากว้างก็คืนดาวพราวอีกครา

ทุกย่างก้าวเหนื่อยล้าคราหวาดหวั่น
ขอมีใจเพื่อประจัญวันข้างหน้า
หากอ่อนไหวให้หวนบ้านสานศรัทธา
เรือนต้นกล้ากลอนสล้างสร้างตำนาน

บ้านกลอนไทยที่เติบโตในจิตมั่น
เติมความฝันฉันไว้ให้พ้นผ่าน
ทุกคำกลอนคือพลังปลุกวันวาน
เป็นสะพานของใจเชื่อมหลายคน

เอ็มครับ