เพิ่งจะรู้ชีวิตมันเหนื่อยหนัก...
เพิ่งประจักษ์.. ตอนเติบโตเป็นผู้ใหญ่
เพิ่งพบว่ามันยากเกินกว่า...จะหายใจ
ตอนชีวิตเดินทางมาไกล...ในทุกวัน
โลกกลม~กลม...ยิ่งอยู่ มันยิ่งใหญ่
ไม่ใช่โลกใบใสเยาว์วัย ของเด็กช่างฝัน...
ความสุข ความเศร้า...ที่กล่อมเกลาในตอนนั้น
คือนิทานความฝัน...ที่ได้อ่านมันก่อนฉันเข้านอน
ยิ่งเติบโตชีวิตยิ่งเหนื่อยล้า...
หลากเรื่องราวถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน...
มันเหนื่อยและล้า...จนอยากหลับตาแล้วให้เวลาหมุนย้อน
ได้กลับไปนอนฟังนิทานเหมือนตอนเป็นเด็กคงดี...
~ เมี่ยง เมี่ยง~
14/01/66
FB: กลอนเปล่า ความรัก
#สุขสันต์วันเด็ก2566
