“คนทำงาน” VS. “คนทำงง”

[โซ...เซอะเซอ]

“คนทำงาน” VS. “คนทำงง” “คนทำงาน”…มิพร่ำดอก บอกว่าเหนื่อย “นิ่งเฉยเฉื่อย”…ชอบอ้างนัก งานหนักแสน “คนทำงาน”… มิดูดาย บ่ายเบี่ยงแกน “พวกปอนแปน”…ปัดสวะ ภาระตน “คนทำงาน”…ลุยตะบัน ไร้วันหยุด “โม่งบุรุษ”…เที่ยวถือสาก พล่ามปากบ่น “คนทำงาน”…หาทางแก้ แม้อับจน “ทุรชน”…โทษคนอื่น ดาษดื่นระรัว “คนทำงาน”…เกรงฉันทา ประชาราษฎร์ “ฉุนอ้างชาติ”…ยกขู่ข่ม ระงมทั่ว “คนทำงาน”…มิคุยโม้ โอ้อวดตัว “ใต้ตมบัว”…กลับยกหาง กร่างทั่วกรุง “คนทำงาน”…เข้าถึงได้  ไม่ลำบาก “ช้อยจัดฉาก”…แต่งกองเชียร์ เชลียร์มุ่ง “คนทำงาน”…วิจารณ์ได้ ใสอำรุง “เหล่าเหลือบลุง”…ดีย์ยิ่งยวด งดตรวจติง ทอดมอง…”คนทำงาน”…สำราญเหลือ; สุดเหม็นเบื่อ เกินพอ…“พ่อโหนกิ่ง” เข็ดคราบคูถ ขูดไม่ออก พอกหางลิง แน่นเกาะปลิง เลือดสูบ จนซูบเซียว ครั้นปล่อย…”คนทำงง”…มาทำงาน ย้อนดักดาน ยึดอำนาจ ปราศเฉลียว ตกเป็นเหยื่อ จำยอม จนผอมเพรียว ถูกแร้งเหยี่ยว ถกทึ้งกิน จวบสิ้นไผท โซ…เซอะเซอ 26 มิถุนายน 2565