เตาไฟ

ควันจากเตาของเช้าหนึ่งเปลี่ยนวันใหม่
พร้อมหอมแกงข้าวคายไอในกระด้ง
ฤดูหนาวเอื่อยพัดมาจากป่าดง
ฤดูใครเกลี่ยฟืนลง...อยู่ทุกเช้า
ด้วยนอนนิ่งอุ่นผ้าเวลานั้น
เสียงแม่แว่วเรียกขานพาลลูกสาว
จึงเก็บมุ้งเก็บคืนกาลพับเดือนดาว
แง้มประตูออกสู่เช้า...หนาวถึงใจ
ดอกเหลืองอ่อนยอดฟักทองยังนอนขด
ใบกล้วยไหวสลัดหยดน้ำค้างใส
ควันฟืนแม่เอื่อยข้ามคลองล่องเรื่อยไป
เป็นสัญญาณวันใหม่...ของวัยเยาว์
พ่อตื่นก่อนทั้งยืนสอยคอยสุมหญ้า
ตะคุ่มหมอกคอกนาพาสีขาว
คือเหมันต์วันวานถิ่นบ้านเรา
เตาของแม่ยังตื่นเช้า...เล่ากวี

" เตาไฟ "

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เตาไฟ (อ่าน 2201 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้