ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

ในวันไม่กลอน(วิชชุมมาลาฉันท์8)


เรื้อร้างห่างไกล  สุขใสสุนทรีย์
แจ่มถ้อยร้อยพลี  สดสีสังวาลย์
เหมือนดับลับรัก.  ทอถักคำสาน
เปี่ยมล้นวิญญาณ. กลับผลาญเผาพลัน
ใจห่างร้างห่วง.     บาศบ่วงสูญบท
รอนริดปลิดปลด. กำสรดโศกศัล
สิ้นแสงแรงพลี     วาทีผูกพัน
ผ่่านพ้นคืนวัน.       สำคัญคืบคลาย
วนกลับนับหนึ่ง.    ฤาถึงในเศษ
ร้อยล้านสานเหตุ   เหมือนเจตใจหมาย
คลั่งคำคร่ำครวญ.  รำจวนจางวาย
จากนี้กี่ภาย-           หน้าพบสบเจอ.

                บูรพาทรนง
6 มีค.64

[พยัญเสมอ]

โคลงสอง

วัยวานฤาจักฟื้น.   วนกลับมาชุ่มชื้น
เช่นเช้าเยาว์ชนม์

โอ้คนคือเช่นนี้       ในโลกกาลช่วงชี้
ผ่านพ้นเลยไป

สดใสลาล่วงแล้ว.   คืนค่ำคงไม่แคล้ว
โศกซึ้งครวญหา

เวลาที่ผ่านพ้น.        ทุกข์ถูกทับท่วมท้น
เปลี่ยนผู้คำนึงฯ

          บูรพาทรนง

[พยัญเสมอ]

กาพย์ ยานี 10  สริญชาติย์

หวัง..จะเสกสรรค์   ถ้อยรำพันท่วงรำพึง
จิต....คิดคำนึง.       ไปถึงหนึ่งยอดนารี
ร่าย....เป็นคำรัก.     พันสลักล้านวิถี
ด้วย...ใจยินดี          มอบพร้อมพลีเพียงผู้เดียว
เขียน....เป็นคำกรอง. เพื่อให้น้องหนึ่งนางเชียว
วอน....โปรดแลเหลียว.  อ่านสักเดี๋ยวหน่อยนะนาง.

                บูรพาทรนง

[พยัญเสมอ]

โคลงสอง

เสาะหาบ่พบพ้อง.   ใจยิ่งครวญเรียกร้อง
หนึ่งนี้นานใด?

ไฉนเป็นเช่นนั้น.    ใดเล่าคอยบีบคั้น
เคี่ยวเค้นคนคนึง

คิดถึงมิหยุดยั้ง.      เกินที่จะเหนี่ยวรั้ง
แย่งยื้อใจคืน

เป็นอื่นบ่คบค้า.      เหมือนเช่นวัวกับม้า
ยากแล้วรวมหลอม

ถนอมเสี้ยวเศษไว้    อดีตคงยากไร้
จักฟื้นคืนฝัน

ลาวันเลือนล่วงแล้ว.   นิราศครรไลแคล้ว
หลบลี้ไกลนาฯ

             บูรพาทรนง

7 มีค.64

[พยัญเสมอ]

ในวันไม่กลอน(โคลงสอง)

คิดเขียนคำร่ำร้อย.   บ่ออกสักหนึ่งน้อย
เศษเสี้ยวบทกลอน

อาวรณ์มิอาจได้      โพสต์เพื่อสักกานท์ให้
เพื่อนพ้องเพียงเห็น

แม้นใครเป็นเช่นนี้      จักบอกหนทางชี้
เพื่อแก้ขัดเขิน

มองเมินกลอนก่อนนั้น.    วางบทยาวแลสั้น
ชั่วครั้งเพ-ลา

ลองหาอันอื่นให้        คือบทประพันธ์ไซร้
แต่งแก้ขัดพลาง

จวบจางความทดท้อ.   จึงบึ่งตะบึงห้อ
หอบเหี้ยมกลอนหาญ.


           บูรพาทรนง

7 มีค. 64

[พยัญเสมอ]

เกิดมาหน้าผิดเพี้ยน.   แผกผอง
เรียกร้องหมายสิทธิ์ให้     เสมอเหมือน
วอนเพื่อนอย่าลาร้าง.    ละเลย
ทรามเชยแม้แปลกบ้าง   ผิดใคร
อภัยโปรดงดถ้วน.      โทสา
เลืกลาที่ขุ่นแค้น.      เคียดขึง
นับหนึ่งรวมควบเข้า.  พลพรรค
เสมอศักดิ์เพื่อนพ้อง.  ครองเคียง เรียงแล.

                   บูรพาทรนง

 

[พยัญเสมอ]

หนึ่งพันธุ์ผันแผกไม้     ควรค่าคาคงไว้
คู่คุ้นป่าเขียว

ดายเดียวเดี่ยวรุกฟื้น.  ไพรชุ่มชุมภาคพื้น
ปรกป้องพฤกษ์พรรณ

            บูรพาทรนง

[พยัญเสมอ]

ดวงเดือนฤาพรากฟ้า.      ลับร่างแรมนานช้า
เฉกลี้ลับไกล
ไฉนเวียนว่อนเฝ้า.             สิงสู่อัมพรเจ้า
บ่ร้างลาเลย
โธ่เอ๋ยจันทร์ช่างคล้าย.     ข้านี่แม้นละม้าย
แผกเพี้ยนฤาไฉนฯ

           บูรพาทรนง

[@free]

     

     

     เกิดมาหน้าผิดเพี้ยน.   แผกผอง
เรียกร้องหมายสิทธิ์ให้     เสมอเหมือน
วอนเพื่อนอย่าลาร้าง.    ละเลย
ทรามเชยแม้แปลกบ้าง   ผิดใคร
อภัยโปรดงดถ้วน.      โทสา
เลืกลาที่ขุ่นแค้น.      เคียดขึง
นับหนึ่งรวมควบเข้า.  พลพรรค
เสมอศักดิ์เพื่อนพ้อง.  ครองเคียง เรียงแล.
     บูรพาทรนง


รบกวนถามอาจารย์ ว่านี่คือ  อะไรครับ  จะว่าผมรู้น้อย จริงๆไม่รู้เลย พิ่งเคยเห็นครั้งแรก ที่ตรงนี้นี่เอง
ขอบคุณ อ.ที่นำมาเผยแพร่ ชอบครับ
ผิดถูกลองแกะดู เพื่อบันทึกช่วยจำ

หากไม่ถูกต้องถือว่าผม มโนเอง  หาก นร.นศ เห็นแล้วอย่าคิดว่านี่ถูกต้อง   อย่าทำตาม

     

       

เกิดยงคงอยู่เย้ย   เคยเคียง
เผยเพียงเสมือนเพื่อนพ้อง   ผองผาย
ชวนชายหญิงอยู่เหย้า   ยลเยือน
คลาดเคลื่อนแลกเรื่องรู้   รือไร
คิดไขคลายกล่นกลุ้ม   โกรธา
โมหาเมินห่างให้   เหือดหาย
สานสายหมายหมู่แม้น   มิตรมวล
เคียงควรเสมอส่วนสร้าง   ศักดิ์ศรี เทียมเทอญ

[พยัญเสมอ]

     

     

     เกิดมาหน้าผิดเพี้ยน.   แผกผอง
เรียกร้องหมายสิทธิ์ให้     เสมอเหมือน
วอนเพื่อนอย่าลาร้าง.    ละเลย
ทรามเชยแม้แปลกบ้าง   ผิดใคร
อภัยโปรดงดถ้วน.      โทสา
เลืกลาที่ขุ่นแค้น.      เคียดขึง
นับหนึ่งรวมควบเข้า.  พลพรรค
เสมอศักดิ์เพื่อนพ้อง.  ครองเคียง เรียงแล.
     บูรพาทรนง


รบกวนถามอาจารย์ ว่านี่คือ  อะไรครับ  จะว่าผมรู้น้อย จริงๆไม่รู้เลย พิ่งเคยเห็นครั้งแรก ที่ตรงนี้นี่เอง
ขอบคุณ อ.ที่นำมาเผยแพร่ ชอบครับ
ผิดถูกลองแกะดู เพื่อบันทึกช่วยจำ

หากไม่ถูกต้องถือว่าผม มโนเอง  หาก นร.นศ เห็นแล้วอย่าคิดว่านี่ถูกต้อง   อย่าทำตาม

     

       

เกิดยงคงอยู่เย้ย   เคยเคียง
เผยเพียงเสมือนเพื่อนพ้อง   ผองผาย
ชวนชายหญิงอยู่เหย้า   ยลเยือน
คลาดเคลื่อนแลกเรื่องรู้   รือไร
คิดไขคลายกล่นกลุ้ม   โกรธา
โมหาเมินห่างให้   เหือดหาย
สานสายหมายหมู่แม้น   มิตรมวล
เคียงควรเสมอส่วนสร้าง   ศักดิ์ศรี เทียมเทอญ

ตอบสำหรับคุณ @Free   บทประพันธ์ตามที่คุณถามมา เรียกว่า โคลงวัน หรืออีกนัยหนึ่ง
ผู้คิดต้องการให้เป็นโคลง1 สุภาพ.  หากอยากทราบรายละเอียดรบกวนเข้าไปอ่านได้ที่ลิงก์นี้
http://aromklon.com/index.php?topic=8388.msg35225;topicseen#msg35225

สำหรับคำกล่าวที่ว่า"หาก นร.นศ เห็นแล้วอย่าคิดว่านี่ถูกต้อง   อย่าทำตาม"
ขอตอบว่า ทุกขัอความในกระทู้นี้เขียนขึ้นตามความชอบใจของปัจเจกชน
ไม่มีผลผูกพันต่อหน่วยงาน องค์กร โรงเรียน วิทยาลัย มหาวิทยาลัยหรือสถานศึกษาอื่นใด
ดังนั้น นร. นศ. ไม่มีความจำเป็นใดที่จะต้องทำตามหรือไม่ทำตามทุกข้อความใดในกระทู้นี้
แต่หากว่าจะมีการทำตาม หรือไม่ทำตาม นั่นเป็นเรื่องความนิยมชมชอบส่วนตัวของบุคคล
ไม่เกี่ยวข้องกับสถานภาพความเป็น นักเรียน นักศึกษาใดๆทั้งสิ้น

                                                                             บูรพาทรนง

[@free]

   

       

โดย อ.เฉลิมชัย ภิรมย์รักษ์
อ.ขวัญใจ คงถาวร
เผลอสายตามองแต่อ.ขวัญใจ ชอบอ.ตั้งวงแขน วงจีบ



สำหรับคำกล่าวที่ว่า"หาก นร.นศ เห็นแล้วอย่าคิดว่านี่ถูกต้อง   อย่าทำตาม"

ข้อความนี้ ผมเขียนไว้ผิดพลาดไม่สมบูรณ์ ขอแก้เป็น



ผม นาย @free ทดลอง แต่งบทประพันธ์ซึ่งผมไม่รู้จักนี้ด้วยวิธี ลักเรียน เลียนแบบ แกะคำประพันธ์โดยความคิดของตนเองเพราะไม่ทราบไม่เคยเห็นฉันทลักษณ์มาก่อน ดังนั้น ผมอาจผิดก็เป็นได้
หาก นร.นศ เห็นแล้วอย่าคิดว่า บทประพันธ์ที่ผมแต่งเลียนแบบ นี่ถูกต้อง   อย่าทำตาม
และขออภัย ที่ทำไปโดยพลการ


ขอบคุณ อ.บูรพาทรนง (มีมากกว่า 1เหตุผล และหลายท่าน ในบ้านฯนี้ ที่ผมอยากใช้คำนำหน้าว่าอาจารย์ เพราะผมคิดเช่นนั้นจริง)
ผมได้ตามลิงก์ไปศึกษาแล้ว ชอบมาก และพอเข้าใจ ฉันทลักษณ์ครับ
ถือว่าผมได้เรียนแล้ว จะจำได้ว่าเรียนจากครู

[พยัญเสมอ]

โคลงสอง

สงครามเชื้อโรคร้าย.     โควิดฯเหิมติดป้าย
กู่ก้องโลกา
ทั่วหล้าตระหนกร้อง.       แสวงหลากวิธีป้อง
ปัดเชื้อเฉียดผิว
จามไอปลิวว่อนฟุ้ง.           หน้ากากกางดุจมุ้ง
แผ่กั้นเสมหา*
รอยาเป็นชาติแล้ว.           หวังพึ่งวัคซีนแก้ว
ช่วยยื้อชีพชน
ฝูงคนก็อ่อนล้า                 ทางรอดแลเนิ่นช้า
กว่ากู้กลับคืน
สะอื้นแสนร่ำไห้                วันโลกแตกฤาไซร้
จักเข้าคราถึง
รำพึงรันทดท้อ.                แม้อยากตะบึงห้อ
หลบเหี้ยนลับหาย
ปลายแสงสว่างรัั้ง.            ณ สุดอุโมงตั้ง-
แต่นี้จวบนานฯ

                  บูรพาทรนง(ในวันไม่กลอน)


หมายเหตุ    *เสมหา=เสมหะ

[พยัญเสมอ]

สุรางคนางค์  32


รัฐสุดควบคุม      โรคสุมทับซ้อน
ทุกวันหมั่นป้อน   ผู้ป่วยช่วยใด ?
โควิดฯขวิดชาติ   เพียรพลาดแผลวไผล
ผิดชี้ที่ใคร           เหมือนไม่จดจำ

บทเรียนเหี้ยนหายน์   กลับกลายเกลือกแถ
เหมือนไม่ดูแด           เฝ้าแต่กุมหำ
วัคซงวัคซีน                จากจีนใจจำ
ประชาหน้าดำ            ฉีดช่วยดับชนม์

บ้างอัมพฤกษ์            พิลึกเหลือรับ
มิคืนส่งกลับ               พร้อมสรรพพะผล
เหมือนฆาตกรรม.       สาปซ้ำเวียนวน
ผองต้องผจญ.           เสี่ยงด้วยม้วยมรณ์


                  บูรพาทรนง

[พยัญเสมอ]

โคลงวัน (โคลงหนึ่งสุภาพ)

วันใดวันหนึ่งได้     ชิดชม
เอวกลมเอวแม่แม้   เหมือนหมาย
ใจชายใจคลั่งไคล้   พิศวาส
นงนาฏนงนุชน้อง   ขวัญเรียม
นึกเจียมนึกจ่อจ้อง. จิตจวน
คำชวนคำหนึ่งชี้     แสวงหา
นิทรานนิดเถิดเจ้า    โฉมศรี
คนดีคนเดี่ยวด้น       แดลับ.   

                    บูรพาทรนง

[toshare]

ริเริ่มโดย "นักเลงเพลงยาว"
เว็บไซต์ อารมณ์กลอน เมื่อ ๐๕/๐๗/๒๕๖๓

หลักเกณฑ์ ใช้ ฉันทลักษณ์ และเกณฑ์ แบบ
บาทแรก ของ โคลง สี่สุภาพ
ถือเป็น ๑ บท

ร้อยสัมผัสระหว่างบท แบบ
เข้าลิลิต คือ
คำท้ายบท ส่ง
รับสัมผัส คำที่ ๑ ๒ ๓ ของ บทถัดไป

@ โคลง หนึ่งสุภาพชื่อใช้...ไทยไทย

@ ใช่หวังวิไลเพราะพริ้ง....นะสหาย

@ เฉิดฉายสี่วรรคนั้น........พอสบาย

@ เดี๋ยวสายตกรถให้.......เศร้าทรวง

* จะยาว กี่บท ก็ได้ครับ

*** ข้อคิดเห็น
แต่งกลุ่มละ ๔ บท
โดยให้ เสียงท้ายวรรค
ลงเสียง แบบ กลอนสุภาพ



ธรรม ชัด (ผู้)"ทุกข์" สุข

@ ธรรม จงหมั่น!เช้าค่ำ ปฏิบัติ
@ ชัด ณ กาล!สว่างหล้า หฤหรรษ์
@ "ทุกข์" มั่น!พบรอดพ้น กิเลสพลัน
@ สุข สันต์ใน"รัก"!แจ้ง "แบ่งปัน"

[พยัญเสมอ]

โคลงวัน(โคลงหนึ่งสุภาพ)

เสียงโคลงประหนึ่งคล้าย   ขับขาน
แว่วหวานพานึกย้อน          ความหวัง
เคยฟังนับจากนี้                 นานนา
วิญญาลอยล่องแล้ว         ครรไล
ดวงใจมีปีกต้อย                 ตามจินต์
โบยบิน ณ บทเบื้อง        นภา
เหินฟ้าไปแนบเน้น           โฉมศรี
ฝากชีวิตไว้เพื่อ                เชยชม
จอมจมจุติเจ้า                  ม้วยมรณ์
เหมือนศรตรึงแน่นแล้ว.   คืนไฉน

                  บูรพาทรนง

[พยัญเสมอ]

แต่งโคลงสองสุภาพ(สัมผัสอักษร)

นานเลยมิพบแล้ว       คราก่อนยังมีแก้ว
จืดนั้นใจนาง

หนทางเลือนรักแท้     สุดกู่วิธีแก้
กลับใกล้กลมเกลียว

นางเดียวที่อาจได้       เหมือนห่อหทัยให้
ตราบนี้ตรึกนาน

ใยสานมาขาดเส้น       แสนรักโรยราเร้น
สุดท้ายสวนทางฯ


                       บูรพาทรนง

[พยัญเสมอ]

กาพย์ธนัญชยางค์ ๓๒


ป่าไม้ขุนเขา    ผืนดินถิ่นเนา
แสงแดดแผดเผา  บ่ใช่ทำลาย
หวนลมพัดผ่าน  น้ำธารหลากหลาย
ฝูงแมงแฝงกาย  เคล้าคลุกรุกขพันธุ์

ทุ่งหญ้านาเขียว   ข้าวก่อใบเรียว
ช่อชูงามเชียว      ปักปลูกนานวัน
น้ำท่าบริบูรณ์       เกื้อกูลจัดสรร
ช่วยให้ความฝัน   ชาวนาผลิผล.


                            บูรพาทรนง

[พยัญเสมอ]

สริญประดิษฐ์กานท์ ๑๐

ฉันน์รักษ์

๐๐๐A        ๐A๐๐๐B
๐๐๐B        ๐B๐๐๐E

๐๐๐A        ๐A๐๐๐E
๐๐๐E        ๐E๐๐๐๐

คำอธิบาย

๑ บทมี ๒  บาท   ๑  บาทมี  ๒  วรรค
วรรคหน้ามี ๔  คำ      วรรคหลังมี  ๖. คำ
ส่งสัมผัสจากคำสุดท้ายของวรรคหน้าไปลงคำที่  ๒. ของวรรคหลังเสมอ

ตัวอย่าง

รำพันพันกลอน   อาวรณ์มิสิ้นอาลัย
วันนี้อยู่ไกล       แต่ใจมิเคยจะห่าง
ไม่เห็นเงาหัว      เพียงตัวนั้นถูกขัดขวาง
เนื่องด้วยหนทาง   คั่นกลางให้เราต้องไกล
ฝากจิตคิดถึง      คำนึงแม่หน้านวลใส
แม้อยู่แดนใด      แต่ใจก็คิดถึงเธอ
นึกถึงทุกวัน         อยากฝันไปหาเสมอ
ขอได้พบเจอ       แม้เพ้อเพียงฝันก็ยอม.

                              บูรพาทรนง

  (งดเว้นดราม่า)

[พยัญเสมอ]

สริญชวนกาพย์(อ่านว่าสริญชะวะนะกาพย์)

กาพย์นี้เกิดจากความผิดพลาดที่พยายามจะแต่งกาพย์นางกรายซึ่งเป็นกาพย์ผสมระหว่าง
กาพย์สุางคนางค์๒๘ กับกาพย์ยานี ๑๑. ก็เลยปล่อยเลยตามเลย ก็เลยอาศัยฉันท์ที่ผิดพลาดนั้น
ถือเป็นกาพย์ชนิดใหม่ ตั้งชื่อว่า สริญชวนกาพย์
๑ บทมี ๒๒ คำ. ท่อนแรกเป็นกาพย์สุรางคนางค์  มี ๑๒  คำ. ท่อนหลังเอามาจากกาพย์ดอกแคร่วง
มี ๑๐  คำ

ค่ำคืนยืนนาน  เวลาไหลผ่าน  เลอฝันลุสรวง
เพลินฝันเลยล่วง  ขอฝันอย่าลวง   หลอกหลอน

แว่วยินเสียงกลอน  ขับร้องยามนอน   ใครอ่านให้ฟัง
เหมือนเสกมนต์ขลัง   ปลุกเร้าความหวัง  เมื่อยิน

พาใจโบยบิน   ทบทวนคราวญถวิล   เฝ้านึกคนึงหา
ฝากลมนะภา   พัดผ่านน่านฟ้า      ถึงใคร

พัดฝันลอยไป   ถึงคนอยู่ไกล    ที่รักไม่ลืม
หัวใจดูดดื่ม     ราตรีแสนปลื้ม     แม้นาน

ฝากรักวันวาน    ราตรีขับขาน    เพียงพบในฝัน
รุ่งสางตะวัน     กลับสลายดั่งควัน   เมื่อสาย

                              บูรพาทรนง