ดาว

[pimonpan]

เป็นอีกคืนที่จันทร์ไม่บรรเจิด
เคยเลอเลิศงดงามอร่ามใส
เหลือเพียงดาววาววับประดับไพร
กับหัวใจร้าวร้าวเหน็บหนาวทรวง

คอยและคอยจันทร์ทราทาบฟ้าหม่น
รอคอยยนดาวประดับอยู่กับสรวง
หวลนึกถึงสัญญา..ทว่าลวง-
จวบดาวร่วงสุดท้าย...เขาไม่มา
pimonpan

[Montree Pratoom]

อาจมีใครเก็บจันทร์ไว้ชมชื่น
เพียงระรื่นคนเดียวเหลียวแลหา
จันทร์จึงหายเหลือแต่ดาววาวนภา
ทำให้ฟ้าหม่นหมองต้องช้ำใจ

คงต้องรออีกหลายวันจันทร์หลบลี้
คงได้มีแสงส่องตรงมาให้
ท้องฟ้าผ่องถ้าน้องปองหาใคร
ขอจงได้พบเจอคงเออออ

Montree  Pratoom

[pimonpan]

ถ้าจันทร์รู้ว่าเรารอเขาอยู่
พ่อยอดชู้จะหวั่นไหวหรือไม่หนอ
คิดคราใดซ่อนหน้าน้ำตาคลอ
ใจมันท้อเกินทนแล้วคนดี

ใครเป็นคนเก็บจันทร์ของฉันไว้
รู้หรือไม่เราทุกข์ไม่สุขศรี
ถ้าหากแววความหวังเรายังมี
บอกเขาทีบอกเขาว่าเราคอย
pimonpan

[Montree Pratoom]

จันทร์คงหายแสงคงหมดอดหลายวัน
"โนอึล"นั้นพัดมาพาเศร้าสร้อย
ทั่วทั้งฟ้าแม้นดาราพาเลื่อนลอย
แม่น้องน้อยคอยอีกนานเร้ารานทรวง

เจ้า"โนอึล"สวนดอกไม้ดูไม่สวย
มามืดด้วยเมฆฝนจนต้องห่วง
รักษาตนให้แน่วแน่แม่พุ่มพวง
พายุล่วงห่างหายได้พบเจอ

Montree  Pratoom

[pimonpan]

พายุออกหนีไปหลายวันแล้ว
ไร้วี่แววทดท้อน้องรอเก้อ
มองสายฝนหล่นมาจนพร่าเบอล
ได้แต่เพ้อซึมเศร้าสุดเหงาใจ

เจ้าโนอีลใจร้ายไม่น่ารัก
เกลียดเจ้านักบังจันทร์จนหวั่นไหว
ทำจันทร์มืดแสงมัวสลัวไป
หากอยู่ใกล้ตีให้ชักแล้วหักคอ
pimonpan

[Montree Pratoom]

 
เจ้าโนอีลยังมิหมดหรือหดหาย
เลยมิวายต้องคอยจันทร์หลายวันหนอ
ท้องฟ้าใสวันใดดาวเคลียคลอ
อย่าเพิ่งท้อดาวกับเดือนเยือนพร้อมกัน

อยากจะเก็บจันทร์ไว้มิให้หนี
ให้คนดีสนุกและสุขสันต์
ได้คลอเคลียหยอกล้อพะนอกัน
ส่วนตัวฉันเห็นเธอสุขไม่ทุกข์เลย
 
Montree  Pratoom