ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[@free]

  

  

วจีกลอนอ่อนหัดช่างขัดเขิน
หรือจะเชิญครูช่วยด้วยเลื่อมใส
วจีกล่าวราวท้อหนอเจียมใจ
หรือจะใช่คำเพื่อนก็เหมือนครู
.....

  
เปิดกระทู้ ขอเริ่มที่กลอนหนึ่งบท ประเดิมก่อนครับ
ผมเคยถามครู"เพรางาย"ครับ ว่ากลอนแปดควรจะเขียนกี่บท ท่านบอกประมาณนี้ครับ
เขียนบทเดียวก็ให้ไพเราะเถอะ บทเดียวยังเขียนให้ดีไม่ได้ จะเขียมากๆไปทำไม ทนมานคนอ่าน  ขำแต่จำครับ

[@free]

   

 กล่าวเกลี้ยงคำหวานล้ำน้ำตาลอันโอชา
อันว่ารสวาจาย่อมมาพลาดพลั้งน้ำใจ
รสน้ำตาลอันหวานฉ่ำจะเปรียบด้วยน้ำคำก็ไม่ได้
อารมณ์ก็อาลัยที่ในถ้อยคำหวานเอย...
เนื้อเพลงคำหวาน



กลอนหนึ่งบทพจน์พร้อยค่อยกล่อมใจ
.....

 

หรือจะใช่คำเพื่อนก็เหมือนครู
.....
เขียนกลอนกานท์นานหนอพอนับเนื่อง
จิตรับเรื่องจินตนาพาอดสู
เขียนกลอนเกินเพลินพจน์ผิดบทครู
จิตรับรู้ไม่สุภาพหรือหยาบคาย

[@free]

   

   

งาม ยาวหน่อยครับ แต่ครบรสบำเรออารมณ์ เรื่องของอารมณ์มนุษย์ เยอะเสมอ ถ้าจะพูดถึงชมเป็นประสบการณ์ ถือว่าคุ้มค่าเวลา กระบวนรบ กระบวนรำ แนะนำครับ



วิสัยสัตว์ บ้าง มีเสียง สี มีขน ปีก ไพเราะสวยงาม
มีเขา เขี้ยว งา พิษ ตะละอย่างต่างๆกัน เพื่อดำรงชีวิต
มนุษย์สิ มีที่ว่ามาครบทุกอย่างแถมด้วยมายา เพื่อแสดงตัวตนให้รู้ว่ามนุษย์เป็นอย่างไร ต้องการอะไร ทุกอย่างอารมณ์สร้าง ฝีกฝนให้ช่ำชอง ใช้กระทำการแทน มีทั้ง เทพ นักบุญ ยักษ์ ผี พระเอก นางเอก ตัวขบขัน
ทั้งหมดถูกกำหนด ส่ง  ออกไป เพื่อทำลายหรือยึดครอง นั่นคือบทที่อารมณ์สร้าง
เมื่อยังไม่ได้ส่งออกไปแสดงบท
ทุกตัวถูกเก็บสะสมไว้ในใจ นั่นคือมล สื่งที่หม่นใจ
.....

   จิตรับรู้ไม่สุภาพหรือหยาบคาย
.....
อารมณ์ส่ายร้ายนักรักโกรธหลง
เหตุที่ปลงไม่วางที่กลางสาย
อารมณ์สอดวอดมิตรจิตทำลาย
้เหตุที่ปลายแผดผลเผากมลเอง

[@free]

   

 
กลอนควรเป็นเช่นไร
   


เพื่อน คนธรรมดาคนหนึ่งเคยบอกกับข้าพเจ้า ขณะนั้นว่า ถ้าเขาไม่มีความสุขเขาจะไม่แต่งกลอน เพราะว่ากลอนเป็นเรื่องความสุข เพื่อความสุข แต่งโดยคนทึ่มีความสุข ข้าฯก็ไม่ได้จำ แต่ก็ไม่ลีม
มาสำนึกได้ในขณะนี้ ที่กำลังเขียนกระทู้อยู่นี่เอง
่อ่อ ผู้อ่านไม่เพียงอ่านงานศิลป์ ผู้แต่งเองก็เช่นกัน ต่างสื่อสารกันอันประกอบด้วยตัวตนเจืออารมณ์ รัก โกรธ หลง ด้วยกัน จึงไม่เพียงชอบไม่ชอบ อาจถึง รัก เกลียด รับ ไม่ยอมรับ อ่าวเนาะ เหมือนการค้านี่  อยู่หรือเจ๊ง
ขณะหนึ่ง ข้าพเจ้าเคยบอกกับตัวเองว่า กลอนคือสิ่งที่ข้าฯเรียกเองว่าเป็น จิตศิลป์(จิตที่ไม่มีตัว ร)
เช่นนี้แล้ว ข้าฯหวังเพียงขออภัย หากข้าฯไม่มีความสามรถแต่งกลอนกล่อมจิตผู้ใดได้ ขอเพียงได้แต่งกลอนเกลาจิตตน
ที่ทนเจ๊งอยู่ ฉะนั้น
.....

 

   
เหตุที่ปลายแผดผลเผากมลเอง
.....
กานท์กลอนเลิศเกิดในใจพิสุทธิ์
ฝีกก้าวรุดพรหมวิหารญาณคนเก่ง
กานท์กลอนล้ำคำสวรรค์สรรค์รื้นเครง
ฝึกก้าวเร่งค่าศิลป์ถวิลตน

.....
หมดขัันตอนแนะนำ   หลังจากนี้จะเป็นการดำเนินเรื่อง
 

[@free]

   

 
งามพร้อมพรึ่บ ราวกับฝึกทหาร จิตเราควรฝึกได้เช่นนี้ แล


กาพย์ยานี๑๑ แต่งล้อวรรคโคลง๔สุภาพ เป็น กาพย์ห่อโคลง
ขณะนี้ เพิ่งรู้ว่าต้องแต่งล้อกันวรรคต่อวรรค และแต่งกาพย์ขี้นก่อนโคลง
.....
กระทู้นี้ ตั้งขึ้นเพื่อฝึกเขียนกลอนให้ถูกต้องตามฉันทลักษ์ ดำเนินเรื่องโดยมีแกนเรื่อง คือ นาฏยศิลป์ หรือ สังคีตศิลป์
ในฐานะลูกศิษย์ ย่อมผิดพลาดบ้าง มิใช่วิชาการ หรืออ้างอิงได้ ผิด ถูก ควรพิจารณาประกอบโดย คำท้วงติง แก้ไขจากผู้รู้ท่านอื่น

เมื่อข้าพเจ้าเข้ามาเป็นสมาชิก ได้รับคำต้อนรับว่า ให้สนุกเขียนกลอน อะแน่ แปลว่าชวน
กระทู้นี้จึงเป็นไปเพื่อความบันเทิงเป็นหลัก จริ๊ง

   
ฝึกก้าวเร่งค่าศิลป์ถวิลตน
.....
ศิษย์รู้ครูสอนไว้   
"บ้านกลอนไทย"ประสิทธิ์ผล
ครูเคร่งเก่งหลายคน
ศิษย์ครู"เพรา"เข้าเรียนฟรี

ศิษย์มีครูอยู่นี้     เกรงไย
เรียนที่เว็บกลอนไทย     จึ่งรู้
มากมายท่านขานไข     ครูเก่ง
ศิษย์หนึ่งพึงเพียรสู้     อยู่เฝ้าเพรางาย   
.....
ไหว้ครูนะครับ เนี่ย

เพิ่มเติม   มีผู้จัดให้กาพย์เห่เรือ
อยู่ในประเภทกาพย์ห่อโคลง โดยแต่งโคลงสี่สุภาพขึันก่อน ตามด้วยกาพย์ยานี11
   

[@free]

   

   
   

พระ เด็ก ครู ร่วมสร้างดนตรีไทย ถึงพร้อมทางโลกทางธรรม ที่วัดบางประทุนนอก เข่นนี้แล้วผู้มีดนตรีกล่อมเกลาจิตใจ
.....

ศิษย์หนึ่งพึงเพียรสู้     อยู่เฝ้าเพรางาย   
.....
ไวรัสหวัดโคหวิด
ระบาดฤทธิ์ส่ำระสาย
ใกล้ชิดติดเชื้อร้าย
พระเด็กครูอยู่ดีรา

โคหวิดพาแพร่เชื้อ   เบือตาย
ระส่ำจิตคิดหมาย   มุ่งแคล้ว
หากมิห่างทางกาย   กรรมก่อ
เด็กว่าแลพระแล้ว   ร่วมผู้ครูชรา       

[@free]

   

 
จะเต้นจะรำ   และร้องนำพิไล
เพี่อว่าจะกล่อมใจ   ให้เจ้าสำเริงแรง

เทวานั้น อยู่รอบตัวเรา ไกล้กันนี้เอง



เด็กว่าแลพระแล้ว   ร่วมผู้ครูชรา       
.....
ชาวไทยไม่ยอมแพ้
เรารักแก้หมอรักษา
ไทยชนะพระเมตตา
เทวาช่วยอวยพรชัย

ระบือไทยไม่แพ้   รารอ
 เราร่วมนำคำหมอ   ต่างสู้ 
กรรมหนุนว่าบุญพอ   พระช่วย
เทพยิ่งสดับรับรู้   ร่วมร้องเริงรำ

[@free]

   

   

คราวนี้ไม่ใช่กาพย์ห่อโคลง
คือกาพย์ ดอกแคร่วง พ่วงโคลงสี่สุภาพ แห็ม
ยังไม่จบโคลงสี่สุภาพ เพราะยังแต่งได้ไม่ครบถ้วน
ทีนี้งานเยอะ
โคลงสี่สุภาพไม่ใช่แค่แต่งเรียบง่ายตามฉันทลักษณ์เท่านั้น
ขณะแต่งไปเปิดตำราไป ข้าพเจัาก็เพิ่งรู้
โคลงสึ่สุภาพแต่งกันหลายลีลา เยอะเลย
ก็เลยต้องแต่งตามไป ค่อยสอดแทรกแถมไปบ้าง
ด้วยฝีมือระดับข้าพเจ้าใช้เวลาไม่น้าน
แค่หมดเท่าที่มีทั้งชีวิต ไม่เกินนี่

     

เทพยิ่งสดับรับรู้   ร่วมร้องเริงรำ
.....
เล่นเพลงเคร่งคำ   
ครูแจงแบ่งนำ   จุนเจือ

สองแขนแน่นเนื้อ   
ก้าวตรงลงเรือ   พายไป

เห่ฉ่าฮ้าไฮ้
ร่วมลำ นำไทย   ช่วยกัน

คละทุกข์สุขสันต์
มีสิบสี่วัน   ทุเลา   

ใครเขารือเท่าพ้อง    สนองนาน
ชนอื่นฝืนพบพาน     แพร่เชื้อ
กักสิบสึ่วันวาร          วอนอยู่ ดูรา
เราช่วยอวยเองเอื้อ   เพื่อฟื้นคืนเมือง

[@free]

   

   


เราช่วยอวยเองเอื้อ   เพื่อฟื้นคืนเมือง
...
พูดไยไพเฟื้อง   
คร้านเล่าเปล่าเปลือง   ปากคำ

อย่าแหนงแคลงหนำ   
ขุ่นแค้นแทนทำ   แผดผลาญ

 มิซึ้งถึงการณ์
ประมาทประมาณ   อันตราย

กฏขาดการ์ดหาย
โคหวิดพิษตาย   คือผล

ตนแลเตือนเพื่อนรู้     ดูรา
ระส่ำโศกโรคา     ครั่นคล้อย
รือควรคร่ำครวญหา   โหยห่วง ดวงเอย
จิตสู่จิตพิศพร้อย   เร่งให้ใจเหิม

[@free]

   
 

จิตสู่จิตพิศพร้อย   เร่งให้ใจเหิม
.....
แว่วหวานสานเสริม
ซอไหวไทยเดิม   กล่อมใจ

ยิ้มแย้มแจ่มใส
รุดหน้ากว่าใคร   แพทย์เรา

รักษ์หายคลายเศร้า
ดีกว่าอัตราเก่า   เกินคาด

ประโคมประกาศ
ล้วนนานาชาติ   รับรอง

ตรองสดับรับข่าวปั้ง   ฟังเถิด
ลือเรื่องนามความเลิศ   เหล่าผู้
พลแพทย์แกร่งทวยเทิด   ไทยเก่ง เฮงเอย
ปากต่อปากเรียนรู้   เร่งเร้าเอาตาม

[@free]

   

            
กาพย์ฉบัง
ขณะเมื่อหัดแต่งใหม่ๆ ข้าพเจ้า จึงเปิดตำราศึกษาจากผู้รู้ในกูเกิล
มีผู้กล่าวว่า กาพย์ฉบัง มีลักษณะ ดุดัน แข็งกร้าว
เพราะมักใช้บรรยายถึงความรุนแรง การบ สงคราม
ข้าฯก็ยึดแบบตามนั้นมาจนชิน
วันนี้เอง จึงค่อยคิดว่า ไม่ดีกว่า
เพราะต่อมาก็ไม่ค่อยจะพบใครแต่งกาพย์ฉบังออกมาแข็งกร้าว ดุดัน
วันนี้จึงแต่งกาพย์ฉบัง16(646)ประกอบการพย์ฉบัง18(648)กาพย์ฉบัง18(756)
โดยมีกลอน8เป็นบทนำและบทสรุป เพื่อให้ดูนุ่มนวลขึ้น

   

   




ปากต่อปากเรียนรู้   เร่งเร้าเอาตาม
.....
ใจที่ร้าวคราวแหลกแก้วแตกง่าย
ดูว่าคล้ายแก้วเนื้อเมื่อยอกหนาม
ใจที่รานผลาญสุขทุกเมื่อยาม
ดูว่าคร้ามเปราะบางกลางดวง
มาน

รู้เท่าไม่ซึ้งถึงการณ์   โทสะบันดาล
สุดวิสัยนัยว่าเกิดอารมณ์ (ฉบัง648)

ขาดยั้งพลั้งหลุดสุดบ่ม   ขอโทษสังคม
วอนขอรอลงอาญา (ฉบัง646)

ยินยอมน้อมคำพิพากษา   ยกเหตุว่าเมตตา
มิเห็นเป็นบทจดจำ (ฉบ้ง756)

เกรงแตกแยกหนคนทำ   รออยู่ผู้นำ
ผู้กล้าผู้ชนะสละตน (ฉบัง646)

ขณะหนึ่งพึงรู้มีผู้กล้า
รู้คุณค่าความคิดประสิทธิ์ผล
ขณะนี้มีแล้วแก้วใจชน
รู้คุณคนอาสาหมอพยาบาล

   

[@free]

   

   

รู้คุณคนอาสาหมอพยาบาล
…..
หนุ่มสาวคราวสมัครรักสมาน    ลืมวันลืมวาร
มวลไออุ่นโอบกอดยอดสุขเฮอ

คู่เรียงเคียงขวัญมั่นเสมอ   ใกล้ชิดจิตเพ้อ
ใครเลยเคยเหงาเศร้านอ

ถวิลใฝ่ใคร่ครองใจร้องขอ   หนุ่มเคล้าสาวเจ้า
คลอ
ห่างนิดจิตอุกทุข์แล
 
 สิบสี่วี่วารนานแท้   ใดสุขทุกข์แน่
ความรักหนักจิตคิดไป

[@free]

     

   

ความรักหนักจิตคิดไป
…..
เป็นหญิงสาวคราวรุ่นวุ่นฉะนี้
ทำนองทีชายหนุ่มกลุ้มไฉน
เป็นหญิงสวยด้วยจริตควรคิดไว้
ทำนองไทยหนุ่มสาวถนัดสวัสดิ์มิตร

พลังรุ่นหนุนตั้งพลังจิต    ทวงทำย้ำสิทธิ์
ด้วยวัยนี้ที่ตอบมอบความหวัง

ก้าวแรกแบกตนซนจัง   ล้มลุกทุกครั้ง
เจ็บหน่อยบ่อยเข้าเจ้าจำ

เอิงเอยเคยร้องทำนองคร่ำ   เร่งรู้คือผู้นำ
คนเก่งเร่งลัดคัดตัว

ทุกขบวนล้วนซึ่งพึ่งหัว   ผู้กล้าอย่ากลัว
วิถีนี้เล่าเยาวชน
…..
จบห้วนหน่อย ขออภัย
ขณะแต่ง ร่างกายไม่ค่อยสบาย และก็ยังไม่ค่อยดีเต็มร้อย

[@free]

   

   กาพย์สุรางคนางค์ 28   

บทหนึ่งมี 28 คำ แบ่งเป็น 7 วรรค วรรคละ 4 คำ ลักษณะการส่งสัมผัสมี 3 แบบ ดังนี้

แบบที่ 1 บังคับเฉพาะสัมผัสระหว่างท้ายวรรคที่ 1 -2, ท้ายวรรคที่ 3 กับท้ายวรรคที่ 5 - 6 และสัมผัสระหว่างบท จากท้ายบทแรกไปยังท้ายวรรค 3 ในบทต่อไป พบในวรรณกรรมยุคแรก ๆ
…..
จากวิกิพีเดีย

   

                                

 วิถีนี้เล่าเยาวชน
…..
                             
กำเนิดเกิดจาก
สืบเก่าเหง้าราก   ผลิดอกออกผล
ฟุ้งเฟื่องเรืองรัตน์   ตระการตระกล
ตรองตรึกฝึกฝน   สืบสรรค์มรรคา

ชู้ยักษ์รักลอง
กรุ้มกริ่มยิ้มย่อง   หน้าผ่องทองทา
หมายปองครองนาง   เทวีสีดา
เคราะห์หนักยักษา   ทศกัณฐ์บรรลัย   

[@free]

   

   กาพย์สุรางคนางค์ 28
แบบที่ 2 เพิ่มสัมผัสระหว่างวรรค 4 กับวรรค 5 ขึ้นอีกแห่งหนึ่ง พบในงานยุคสมัยต่อมา



…..ทศกัณฐ์บรรลัย
…..
ยังเยาว์เราสนุก
แก่เฒ่าเหงาทุกข์   คล้ายคนพ้นสมัย
รู้คุณรู้ค่า   ปรารถนาหลักชัย
วิสุทธิ์วิสัย   ควรแท้แม่เอ๋ย

วารวันพรรษา
อคติอวิชชา   ชวนหลงคงเคย
พลาดยั้งพลั้งคิด   ถูดผิดจิตเฉย
ไม่เรียนรู้เลย   เหตุว่าอารมณ์

ปล่อยชีวิตผิดเค้าเอาสนุก
เพียงเสพสุขหวานจิตไม่คิดขม
ปล่อยชีวาพาสนองของนิยม
เพียงเสพสมหมดเวลาไร้ค่าแล   

[@free]

   

  กาพย์สุรางคนางค์ 28
แบบที่ 3 เพิ่มสัมผัสจนครบทุกวรรค ปรากฏในงานของสุนทรภู่ และงานยุคหลัง ๆ



หวังเสพสมหมดเวลาไร้ค่าแล
…..
เริ่มต้นชนปลาย
ถึงจุดสุดท้าย   มากมายผันแปร
ล้มลุกทุกยาม   ไปตามกระแส
ใครย่อท้อแท้   ถึงแพ้หนอคน

สุดท้ายชายหญิง
พูดคล้ายง่ายจริง   เอ่ยอิงขอผล
หวังนุชสุดท้าย   หวังชายหนึ่งคน
จึงถามงามกมล   กี่หนแล้วมา

[@free]

   

    



กาพย์สุรางคนางค์ ๓๒ - วัดโมลีโลกยาราม ราชวรวิหาร

จึงถามงามกมล   กี่หนแล้วมา
…..
บุรุษสุดเสน่ห์   แพ้เล่หฺ์สตรี
ราวดุจฤดี   ต้องดลมนตรา
ร้ายนักรักน้อง   สนิทต้องเสน่หา
มากมวลมายา   วัยเยาว์เฝ้าครวญ

รสลิ้มชิมชม   ของขมว่าหวาน
อิ่มด้วยดวงมา(ลย์)น   คติอันผันผวน
รักเกลียดเคียดใคร่   จากใจเย้ายวน   
แรงฤทธิ์จิตล้วน   โมหะโทสา                  

[@free]

   

  กาพย์สุรางคนางค์36

   แบบคำประพันธ์คล้าย สุรางคนางค์ แต่มี ๙ วรรค วรรคละ ๔ คำ เช่น

จักแสดงพระเดช องค์ไทนฤเบศร ปิ่นเกล้ากรุงศรี
 
ผ่านเทพอยุธยา  เรืองเดชเดชา ทั่วทั้งธรณี

 อันตรายไพรี บ่อาจราวี ด้วยพระสมภาร

สำหรับขับประสานกับบัณเฑาะว์ ใช้ในการพระราชพิธีต่างๆ.  (เปลื้อง ณ นคร)



สุรางคนางค์อย่างนี้   กวียก
คำแต่งสามสิบหก   เห่ไฮ้
จบบทส่งตรงตก   บาทหนึ่งพึงเฮย   
เรียกชื่อกาพย์ขับไม้   ใฝ่เฝ้าเอาถวาย

กาพย์สุรางคนางค์สามสิบหก
กวียกขับไม้ได้เรียกขาน
สี่คำเท่าเก้าวรรคแน่แต่โบราณ
ใช้เพื่อการโอกาสราชพิธี

[@free]

   

   


มีบัญชาว่าให้   หนุมาน   
สืบข่าวลงกาสถาน   ที่ตั้ง
สีดาคู่ขวัญสคราญ   คราคร่ำครวญนอ
ถึงที่ระวังพลั้ง   เพ่งรู้ดูการณ์

ชาญสมรร้อนรุ่ม   กุมพล
ถึงด่านแรกประจญ   จึ่งแจ้ง
ยักษ์ปักหลั่นขวางหน   ตนใหญ่ใครฤๅ
ถูกฆ่าคลายสาปแสร้ง  สู่ฟื้นคืนวรรค์   
   

[@free]

   

   

ถูกฆ่าตายคลายสาปแสร้ง   สู่ฟื้นคืนสวรรค์
…..
พลันถึงเมืองใหญ่ร้าง   นางนรี
หญิงชื่อบุษมาลี   เล่าอ้าง
กลางระหว่างวิถี   รออยู่คอยเนอ
หวังเพื่อหนุมานล้าง   ไถ่สิ้นสาปนาง.