ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[วลีลักษณา]

มาลัยดอกโศก

ไม่มีจินตนาการจะสานต่อ
หยิบดอกรักถักทอหรือก็เฉา
บรรจงร้อยดอกแก้วอย่างแผ่วเบา
กลีบก็หมองหม่นเทาดูเศร้าซม

ระรวยรินกลิ่นหอมพยอมกรุ่น
ดอกยี่สุ่นผลิบานออกหว่านฉม
วานนี้ดูเหมือนพร้อมให้ดอมดม
วันนี้ร่วงตามลมลงถมลาน

เหลือแต่โศกผลิดอกออกระบัด
เบ่งบานผลัดช่วงงามทุกยามผ่าน
จำจะเด็ดดอกร้อยเป็นสร้อยกานท์
อาจจะหวานปนขมผสมไป

แล้วเรียงร้อยสร้อยโศกวิโยคย้ำ
หลั่งรินความชอกช้ำดุจน้ำไหล
สักวันหนึ่งคงหยดจนหมดใจ
มิเหลือความอาลัยใดใดเลย

วลีลักษณา
๑๓ กันยายน ๒๕๖๒

[เนิน จำราย]

สร้อยดอกรักผลักดอกโศก

ดอกเอ๋ยดอกรัก
ฟื้นฟูมฟักพะนอหน่อยค่อยค่อยหวาน
เร็วเร่งเร้าเช้าค่ำฉ่ำเกินการ
ตกต้นตาลเจ็บอกตระหนกช้ำ

ดอกเอ๋ยดอกโศก
ย้อนวิโยคไยเล่าใบเจ้าคว่ำ
หันมาหงายกรายปะลมผสมซ้ำ
กิ่งระกำถอยร่นหลีกพ้นไป

เนิน จำราย

[วลีลักษณา]

ดอกไม้อื่นหมื่นแสนมิแม้นโศก
ยังหยัดยืนพื้นโลกและโยกไหว
ยามดอกรักร้างต้นพรากพ้นไป
ที่ข้างในใจโศกสิโยกคลอน

แม้วันนี้วันหน้ามิช้าดอก
จักผลิออกตระการบานสลอน
เกิดก็ทุกข์ดับก็ทุกข์อยู่ทุกตอน
ตัดนิวรณ์ ทอนได้คงคลายลง

วลีลักษณา

[เนิน จำราย]

อันสังขารกาลหมดกำหนดสูญ
กุศลมูลตัดโคตรโลภ โกรธ หลง
สติตั้งยั้งคิดจิตมั่นคง
สมประสงค์สมถะ...ภาวนา

เนิน จำราย