ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พี.พูนสุข]

                  

                          สดุดีบิดากลอนสุนทรภู่
                                      ..ร่ายสุภาพ..

         ยลวรรณกรรมจอมปราชญ์   อภิวาทน์สุนทรภู่   คู่นิทานกลอนอมตะ
(๑)เรื่องพระอภัยมณี     ในปฐพีผันแผก     อาชีพแปลกแต่งขาย
จินตนิยายขายฝัน     นักประพันธ์ลือนาม    สยามรัตนโกสินทร์   
(๒)ยามถวิลกลอนนิราศ   ถ้อยเปรื่องปราดระบือ    คือนิราศภูเขาทอง
(๓)กรองกาพย์พระไชยสุริยา    สุขหรรษาหลายวัย   (๔)ทันสมัยสุภาษิต 
กล่อมเกลาจิตจรรโลง    (๕)โคลงนิราศเรื่องแรก     เรียงจำแนกกลบท
สร้อยปรากฏมหัศจรรย์      รังสรรค์สัมผัสใน       ภิรมย์ใจรสคำ     
อำพนพจน์พรั่งพรู     เรื่องเลิศหรูตรึงตรา     เปี่ยมปัญญากวีแก้ว   
เพชรพรายแพร้วกวีโลก   โชคอนันต์บรรณพิภพ    ต่างนอบนบนิรันดร์   
ซ้องบรรสานเพลงรับ     ร่วมขับเสภาเห่กล่อม     ย่อมยรรยงเพรียงพร้อม   
น้อมมนัสสดุดี     กวีเอกสี่แผ่นดิน    เทิดเกียรติกวินเกริกหล้า   
เนาสถิต ณ ภพหน้า    พร่างฟ้าสถาพร   เทอญเฮย



(๑)เรื่องพระอภัยมณี คือ จินตนิยายขายฝัน สุนทรภู่แต่งเรื่องนี้ขายเลี้ยงชีพ ซึ่งเป็นอาชีพใหม่ในยุคนั้น
(๒)ยามถวิลกลอนนิราศ  คือนิราศภูเขาทอง  เรื่องนี้ได้รับยกย่องว่าแต่งได้ดีที่สุดในจำนวน ๙ เรื่อง
(๓)กรองกาพย์พระไชยสุริยา  คือ แต่งเป็นกาพย์เรื่องเดียว  นอกนั้นแต่งเป็นนิทานกลอน
(๔)ทันสมัยสุภาษิต คือ สุภาษิตสอนหญิง  มีชื่อสียงที่สุด
(๕)โคลงนิราศเรื่องแรก คือ โคลงนิราศสุพรรณ  ยังไม่มีใครแต่งรูปแบบนี้มาก่อน


           ..สัมผัสระหว่างวรรค วรรคละ ๕ คำ
           ..รับสัมผัสระหว่างวรรคด้วยคำที่มีรูปวรรณยุกต์เดียวกันเสมอ
           ..บทสุดท้ายจบด้วยโคลงสองสุภาพ
                   

[พี.พูนสุข]

นิทานพื้นบ้านสำหรับเด็กและเยาวชน ของ รศ.วิเชียร  เกษประทุม
พี.พูนสุข : ร้อยกรองทำนองร่าย
**

                                       แมลงอัปลักษณ์

                                               -๑-

       ณ ผืนป่าไพรกว้าง     พรรณพฤกษ์สล้างแน่นเนือง     เขียวเหลิองใบระบัด
พวกสัตว์แมลงขวักไขว่     รักใคร่ฉันพี่น้อง     เกี่ยวข้องเหมือนญาติมิตร     ใกล้
ชิดสนิทสนม    ถลาลมน้องแมลงปอ     เขียวลออปู่แมลงทับ     ปีกขยับลุงแมลง
ดา     สวยโสภาย่าเต่าทอง     คึกคะนองพี่มดแดง     เหล่าแมลงทั้งหลาย    อยู่
ภายใต้ปกครอง     ของพระราชาผีเสื้อ     พระทัยเอื้ออารี     นวลฉวีฉายพราว
แพรว     วับแววของวิเศษ      มีเวทมนต์ศักดิ์สิทธิ์      เนรมิตทุกอย่างได้     คือ
“ไม้ประกายเพชร”     ทองก่องเก็จเรืองราม      ใช้ตามพระประสงค์      พระองค์
มีพระสหาย     รูปกายเล็กแข็งแรง     ปีกสวยแสงสีเงิน     เหินหาวราวลมพัด
เชียวชัดจัดเจนการ   ทรงประทานนามเสร็จ   “แมลงเพชร” สง่างาม   น่าเกรงขาม
ยิ่งนัก   ทุกตัวรัก “เพชรกล้า”  เคียงคู่พระบาทฟ้า   สุขเพี้ยงไพรสวรรค์  เทอญนา

                                               -๒-

        วันหนึ่งพระราชา     เสด็จตรวจตราพงไพร    ทรงไว้ใจสหายสนิท   อดืศร   
มีพระบัญชา    จำนรรจาลับลับ    กับแมลงเพชรผู้กล้า  เหมือนทายท้าความฉกาจ   
เสด็จนิราศวนาลัย     วางพระทัยไม่ลืม     ให้ยืมไม้กายสิทธิ์     ป้องชีวิตมวลแมลง       
อย่าสำแดงอหังการ์     พาแมลงเดือดดับ     กำกับก่อนจากจร    ละดงดอนสักระยะ   
ขณะจ้าวพนานิราศ   แมลงเพชรฉลาดปราดเปรื่อง   เรื่องกำกับดูแล   ตัวงอแงปลุก
ปลอบ   ตัวยอบแยบโอบเอื้อ   ตัวเรื้อรังรักษา   ตัวงามตาชื่นชม   ต่างสุขสมสุขสันต์ 
จนหลายวันต่อมา    พงพนาเปลี่ยนไป    ไยหัวหน้าแปลกแปลก    ตัวแรกป้าจักจั่น   
ทุกวันหมั่นสังเกต      สาเหตุเคยทายทัก    ไม่ยักกะทักตอบ    ใครชอบส่งเสียงดัง
ก็เคาะหลังระรัว    ใครมัวบินเชื่องช้า    ก็ชี้หน้าด่าเปิง   ใครระเริงเย้าหยอก  ก็ตะคอก
เคียดขึ้ง   ใครบึ้งตึงไม่ไว้    เอาไม้ประกายเพชร    เด็ดชีพลงตรงนั้น    เป็นรูปปั้น
กลาดเกลื่อน   ป่าเถื่อนบ้าอำนาจ    ปีศาจลงสิงสู่    แมลงอยู่อย่างหวั่นหวาด   ความ
พินาศมาเยือน   เหมือนนรกแผ่ผ้าน   กลางป่าพงดงด้าน   เหือดเหี้ยนหฤหรรษ์  สิ้นนา

               

[พี.พูนสุข]

  -๓-

      เหล่าแมลงทั้งหลาย   กระวนกระวายหลบหลีก  ปลีกตัวประชุมลับ   ปู่แมลง
 ทับประธาน    เลขานุการแมลงปอ    ประธานขอประเด็นชัด    จะกำจัดแมลงเพชร
มีไม้เด็ดอันใด    น้าเรไรส่งเสียงสั่น    ให้จักจั่นสาธยาย    แตนต่อขยายความเลว
 เหมือนตกเหวลงนรก    พร่ำวนวกเกลียดกลัว   ทุกตัวลงความเห็น   เป็นเอกฉันท์
รับทราบ    จะกราบบังคมทูล    มีข้อมูลครันครบ    ต่างรีบหลบกลับรัง    ระแวด
ระวังกายา..                 
      ฝ่ายพระราชาผีเสื้อ    ผู้โอบเอื้อการุณย์   พระทรงคุณเสด็จกลับ    ประทับยัง
เวียงชัย    แปลกพระทัยยิ่งนัก    ผ่านดงสักวังเวง    ไร้เสียงเพลงเงียบงัน    มหัศ-
จรรย์ ฤ อาเพศ    สำแดงเหตุประหลาด    เรียกอำมาตย์มาถาม   เรื่องลุกลามใหญ่
โต   ทรงโมโหโกรธา   ให้หาแมลงเพชรเฝ้า   เจ้าแมลงอื่นพร้อมกัน   องค์ราชันไต่
สวน    ตามขบวนยุติธรรม    ให้นำไม้วิเศษคืน    แมลงเพชรยืนขาสั่น   อกใจพรั่น
อวดศักดิ์    ป้าจักจั่นกราบทูล     เป็นมูลเท็จทุกสิ่ง    จึงหยิบกิ่งไม้ถวาย    แมลง
ตายเกาะกิ่งแก้ว    ถวายกิ่งแล้วกิ่งเล่า    ทรงคุกเข่าทอดพระเนตร    สังเกตรูปนั้น
แมลง    แสดงหลักฐานอยู่หมัด    คิดกำจัดทันใด     ความไว้ใจหมดสิ้น    เพื่อน   
ปลิ้นปลอกหลอกกัน    จ้าวไพรวันพิโรธ    สาบลงโทษทันที   “ให้มีกายอัปลักษณ์
กายเหม็นหมักหืนเหียน     บินเวียนตกไต่ต่ำ    ยามค่ำออกหากิน     อย่าถวิลใคร
จะเลี้ยง    เพี้ยง! จงเป็นแมลงสาบ    ตราบชั่วกัปชั่วกัลป์”    ด้วยไม้อันศักดิ์สิทธิ์
แผลงฤทธิ์เดชให้เห็น    แมลงเพชรเป็นแมลงสาบ    ต่างก้มกราบพอใจ    แมลง
ตายไปคืนชีพ    กลีบดอกบานสะพรั่ง    หยาดฝนหลั่งลงดิน    ปลุกชีวินตื่นกล้า
ผืนป่าเย็นหยอกฟ้า    สุขล้ำใดเกิน  ยิ่งนา


               -๔-

        ร่ายแมลงอัปลักษณ์     จักแสดงแจงแง่คิด    พินิจความตามทำนอง
อวดผยองลำพองตน    เล่ห์กลหลงอำนาจ    จักพินาศย่อยยับ    เมื่อรับคำ
  สัญญา    พึงรักษาธำรง     จะเชื่อมโยงสบาย    มิฝันสลายต่อเติม    ส่งเสริม
     เพิ่มแข่งขัน    รักแบ่งปันเกื้อกูล    ยิ่งจำรูญปรองดอง    แผ่นดินทองถ่องแท้   
สันติสุขจักเกิดแล้    ส่งให้ไพบูลย์  เยี่ยงนา