(ขอบคุณเจ้าของภาพประกอบจ้า)
..หนาวอันใด..
อันมนุษย์สุดท้ายก็ตายจาก
แค่ลำบากอยู่ยงยามส่งเสียง
เมื่อตายดับนั่นต้องสุขมองเมียง
เกิดดับเพียงสูงต่ำเป็นธรรมดา
สรรพสิ่งบนโลกมีโศกเศร้า
ทุกข์หงอยเหงาสับเปลี่ยนวนเวียนหา
ที่สุขสันต์สมหวังรินหลั่งมา
ทุกวิญญาหนทางปล่อยวางมี
การครองเรือนชายคาอุราคู่
ทุกฤดูหนาวร้อนบ้างจรหนี
หนาวอากาศหวังอุ่นหนุนชีวี
อาจบางทีเลิกร้างแยกทางกัน
แม้ยามร้อนอ้อนใจเย็นให้ดับ
ต่างยอมรับร่วมทุกข์ให้สุขสันต์
ทุกคนต่างปรับแจงจิตแบ่งปัน
แต่ละวันผ่านไปให้ยากเย็น
สำหรับฉันวันนี้ฤดีหนาว
อาจบางคราวร้อนรนผู้คนเห็น
แต่ทุกอย่างสุขใจดั่งให้เป็น
หนาวประเด็นนี้แท้แค่ฤดู
มิถึงว่าหัวใจสิ้นไร้หวาน
แก่เกิดนานทำใจไม่หดหู่
มองลูกหลานประเทืองให้เฟื่องฟู
วัยย่าปู่อย่างเราอุ่นเหย้าเรือน
ทุกวันนี้จึงเห็นตระเวนหา
มิตรธรรมาสร้อยศิลป์กวินเพื่อน
มาร่วมร้อยโคลงกลอนกระฉ่อนเยือน
วาดดาวเดือนสุขสันต์ทุกวันเอย.
พิณจันทร์
๗ ตุลาคม ๒๕๖๑
